ادامه حضور سربازان آمریکایی در عراق زیر چه عنوانی؟

در سال ۲۰۰۳ میلادی بود که نیروهای ائتلافی نظامی به رهبری آمریکا بدون داشتن مأموریتی از سوی سازمان ملل متحد به عراق حمله کردند. استقرار در عراق برای پاسداری از صلح وظیفه ای بود که بعداً در سال ۲۰۰۴ میلادی از سوی سازمان ملل به این نیروها محول شد. مهلت این مأموریت تا آخر سال ۲۰۰۸ ، سال جاری میلادی، به پایان می رسد. دولت آمریکا می خواهد بعد از این زمان هم که دیگر رسما مأموریتی برای ادامه حضور نظامی در عراق را ندارد، سربازان خود را به عنوان نیروی پاسدار صلح در این کشور نگاه دارد.

بهبود نسبی اوضاع و فکر آینده

آرامتر شدن نسبی اوضاع عراق باعث آسودگی خاطر دولت آمریکا شده است. حتی منتقدان این دولت نیز از بهبود مختصر اوضاع عراق سخن می گویند. به نظر می آید تقویت نیروهای نظامی آمریکا در این کشور، که مورد مخالفت بسیاری نیز بود، حال اثرات خود را نشان می دهد. حملات شبه نظامیان در عراق کمتر شده و از تعداد تلفات سربازان آمریکایی نیز کاسته شده است. گفته می‌شود که نظامیان آمریکایی حملات جدیدی را علیه مظنونان به انجام عملیات تروریستی در عراق تدارک می‌‌بینند و همزمان طرح هایی را برای زمان برقراری صلح برنامه ریزی می‌کنند، برای زمانی که دیگر مأموریت و وظیفه ای برای حضور در عراق را ندارند. مأموریت رسمی این نیروها در عراق در آخر سال جاری میلادی رسما به پایان می رسد.

چند سال دیگر؟

از قرار در پایان این مهلت، ارتش آمریکا به حضور خود در عراق ادامه خواهد داد. جان مک کین، نامزد مقام ریاست جمهوری آمریکا از حزب جمهوری خواهان چندی پیش اظهار داشت که به نظر وی درست است که ارتش آمریکا در صد سال آینده هم در عراق باقی بماند، تا زمانی که دیگر در آنجا قتل های پی در پی اتفاق نیفتند. ولی جرج بوش، رئیس جمهور آمریکا در اظهار نظرش در اینباره در مصاحبه با شبکه تلویزیونی ان بی سی تا به این حد جلو نرفت: ”ممکن است که ما بنا به دعوت دولت عراق بیشتر در آنجا بمانیم.“

بوش در پاسخ به پرسش خبرنگار این فرستنده که پرسید منظور وی مثلا چند سال است؟ ده سال؟ پاسخ داد: ”مسلم است!“. مقامات آمریکایی البته این نکته را نیز می‌افزایند که در آن زمان نیروهای نظامی این کشور دیگر به عنوان ارتش ”مبارز و رهایی بخش“ در عراق حضور نخواهند داشت.

استفن بیدل (Stephen Biddle) مشاور ژنرال دیوید پتروس، فرمانده نیروهای نظامی آمریکا در عراق است که از جانب بوش برای یافتن راه هایی به منظور پایان دادن به خشونت به این کشور اعزام شده است. بیدل معتقد است:

”اگر روند اوضاع عراق بدین ترتیب ادامه یابد و دولت آمریکا درست عمل کند، ما می توانیم در سال آینده آتش بس عمومی را در این کشور اعلام کنیم.“

خوش‌بینی نسنجیده

نتیجه این عمل از نظر بیدل، مشاور فرمانده نظامی آمریکا در عراق، می تواند نقش و وظیفه جدید سربازان آمریکایی در عراق باشد که دیگر مأموریتی را از جانب سازمان ملل برعهده نخواهند داشت:

”اگر اوضاع به همین ترتیب باقی بماند، ما می توانیم به مبارزه خاتمه دهیم و به عنوان ارتش پاسدار صلح در عراق باقی بمانیم.“

در واقع چنانکه مارک کیمیت‌ (Mark Kimmit)، از وزارت دفاع آمریکا اظهار داشته، در سال ۲۰۰۸ میلادی و سال های بعد از آن، با بهبود اوضاع امنیتی و ثبات بیشتر اوضاع در عراق، نتایج موفقیت آمیزی بدست خواهد آمد.

ولی ادوارد جوزف، از کارشناسان امور عراق در این باره تردید می کند و می گوید که یکی از مهمترین مسائل حل نشده باقی خواهد ماند:

”میزان خشونت در عراق و مأموریت نیروهای ما در جهت به وجود آوردن صلح در این کشور به این موضوع بستگی دارد که تا چه حد سنی های عراق در روند رشد سیاسی کشور دخالت داشته باشند.“

به گفته این کارشناس امور عراق کسی که در حال حاضر از وظیفه جدید نیروهای امریکایی به عنوان پاسداران صلح در عراق سخن می گوید، باید خیلی خوشبین باشد. چنین کسی به این موضوع توجه ندارد که بعد از تقریبا شش سال جنگ بسیار سخت خواهد بود که نیروهای نظامی آمریکایی از سوی مردم عراق به عنوان نگهبانان صلح مورد پذیرش قرار گیرند.

کارستن شمیستر (Carsten Schmiester) / شیرین جزایری