ایرج جنتی عطایی و فراخوانش برای آزادی دانشجویان بازداشت‌شده • مصاحبه
۱۳۸۶ دی ۲۷, پنجشنبه
دویچه وله: شما فراخوانی در سایت شخصی‌تان منتشر کردید، در حمایت از دانشجویان بازداشتی. این فراخوان را به چه منظور منتشر کردید و چرا برای دانشجویان؟
ایرج جنتی عطایی: البته باید بگویم، وقتی از دانشجویان بازداشتی می‌گوییم، کمی موضوع را کمرنگ می‌کند. این فراخوان در پیوند با حمایت از بخش زیادی از دانشجویان ماست که مورد هجوم قرار گرفته، دستگیر، زندانی و شکنجه شده‌اند. حتا بخشی از این زندانیان در حالت بسیار غیرقابل تحمل روانی و جسمی و فشارهای روحی قرار گرفته‌اند. طبیعی‌ست که من هم بعنوان یک ایرانی خواستار آزادی آنها، همراه این خبرهایی که می‌شنیدم حس می‌کردم و دلم می‌خواست که جامعه را متوجه بکنم که چقدر اندو‌ه‌آور است که جوانهای ما که قرار است پرچمداران آینده‌ی آزادی، علم، فرهیختگی، انصاف و مهرورزی باشند، مورد چنین حمله‌ای قرار گرفته‌اند.
دویچه وله: استقبال از فراخوان شما از طرف هنرمندان خارج از کشور تا چه حد بوده؟
ایرج جنتی عطایی: بسیار زیاد و غیرقابل تصور. البته تنها کارورزان زمینه‌ی ترانه‌ی نوین یا پاپ و غیرسنتی را دربرنگرفت، خوشبختانه بخش عمده‌ای از کارورزان هنر، هنرمندان زمینه‌های مختلف هنری به این فراخوان پاسخ مثبت دادند. من اتفاقا اصلا تعجب می‌کنم، برای اینکه من ایمیلی ویژه‌ی این کار اعلام کرده بودم، نه تنها آن نشانه‌ی الکترونیکی، بلکه سایت خودم، تلفن خصوصی و بهرجا که می‌رفتم مورد هجوم اشتیاق برانگیز این حمایت قرار گرفتم. سازمانهای سیاسی، افراد مختلف، نویسنده، محقق و.... گستره‌ی این پاسخ مثبت بسیار بسیار فراتر رفته است از آن چیزی که من تصور می‌کردم.
دویچه وله: در پایان فراخوان‌تان شما خواسته‌اید که ایرانی‌های خارج از کشور به اعتراضات و حمایات خودشان برای آزادی این دانشجویان ادامه بدهند. آیا قصد دارید غیر از این فراخوان، کار عملی هم بکنید، یا اینکه این فقط یک حرکت نمادین است؟
ایرج جنتی عطایی: البته کارهایی از این دست کار من نیست، اما آنچه به نظرم می‌آید این است که ما در کنار مبارزات آزادیخواهانه‌ی زنان، کارگران و دانشجویان، به هر روی باید صدای آنها باشیم در خارج از کشور و حمایت بکنیم از این مبارزات آزادیخواهانه و به حق. بنابراین اگر ما بتوانیم این اعلام حمایت و پشتیبانی را به کارهای عملی تبدیل بکنیم و بتوانیم نهادی داشته باشیم در خارج از کشور که به صورت مستمر بتواند این مبارزات، این تلاشها، و به‌عکس، این هجومها و ستم‌هایی که بر مردم ما می‌شود را سازماندهی‌شده به گوش مراجع و منابعی که می‌توانند کمک بکنند، می‌توانند تاثیر بگذارند، برساند، به نظر من قدم مهمی است که می‌شود برداشت. به طور خلاصه در پاسخ شما بگویم، که بله! در این فکر هستیم که بتوانیم اگر می‌شود این نهاد را پایه‌ریزی و اعلام بکنیم.
مصاحبه‌گر: میترا شجاعی
برای حمایت از این فراخوان می‌توانید با آدرس اینترنتی زیر تماس بگیرید: