بازداشت و آزادی نمایندگان معلمان و شکایت آنان به نمایندگان مجلس
۱۳۸۷ شهریور ۲۷, چهارشنبه
قرار بود که نشست سالانه شورای هماهنگی تشکلات صنفی سراسری معلمان ایران پس از ماهها تاخیر در ساعت ۹ و نیم روز سه شنبه ۲۶ شهریور ماه در تهران برگزار شود. نمایندگان کانونهای صنفی معلمان از شهرهای گوناگون به تهران سفر کرده بودند تا یکدیگر را ملاقات کنند. قصد معلمان این بود که تدارک برگزاری روز جهانی معلم را ببینند که روز ۱۴ مهر ماه است.
اما حدود ساعت ۹ صبح که گروهی از معلمان در محل قرار اولیه خود در ایستگاه مترو علم و صنعت جمع شدند، تا سپس با هم به سمت محل جلسه بروند، با نیروهای امنیتی روبرو گشتند که منتظر ایستاده بودند و معلمان را در گروههای سه یا چهار نفره دستگیر کرده، با خود بردند. به گفته محمود دهقان آزاد، معلم ساکن کرج، که خود جزو بازداشت‌شدگان روز سه شنبه بود، ماموران امنیتی در مجموع ۴۰ نفر را دستگیر کردند. طبق گزارشهای رسیده، یکی از معلمان به نام پیمان نودینیان، نماینده معلمان سنندج، مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
۲۲ نفر از معلمان را به اداره اماکن منطقه نارمک بردند و پس از گرفتن موبایل‌هایشان و بازجویی از ایشان، که تا شب به طول انجامید، آزادشان کردند. محمود دهقان آزاد در این محل بازجویی شد. روشن نیست که ۱۸ نفر دیگر را به کجا انتقال دادند. این ۱۸ نفر نیز صبح روز چهارشنبه آزاد شدند.
به معلمان گفته‌اند که علت دستگیری‌شان “تجمع غیرقانونی“ است. محمود دهقان آزاد در این مورد به دویچه وله گفت: «واقعیت این است که برای ما جای تعجب وجود داشت و ما هنوز هم تعجب می‌کنیم. این آقایان ما را دیروز به اتهام جلسه و تجمع غیرقانونی دستگیر کردند. اولا که دیروز اصلا تجمعی در کار نبود، بلکه یک نشست و جلسه بود. جلسه را هم که اجازه ندادند برگزار شود. استدلال آنها این بود که این نشست و تشکلی که این نشست را برگزار می‌کند، غیرقانونی است. در حالیکه به اعتقاد همه تشکلهای صنفی، هم شورای هماهنگی تشکلی قانونی است و هم نشست ما کاملا قانونی بوده است. حدس زده می‌شود که آقایان نمی‌خواستند که این نشست برگزار شود.»
آخرین نشست شورای هماهنگی کانونهای صنفی معلمان سراسر کشور حدود یک سال و نیم پیش، در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۶ برگزار شد. از آن زمان به بعد جلوی برگزاری جلسه‌های سالانه این تشکل را گرفته‌اند.
فعالان صنفی معلمان ایران بویژه از زمستان سال ۱۳۸۵ که خواستهای صنفی خود را طی تظاهراتی وسیع به آگاهی عموم رساندند، زیر فشار بوده‌اند. جمعی از آنان روانه زندان شده و برخی از مدارس اخراج گشتند یا به شهرهای دور از زادگاه‌شان تبعید شدند.
مهمترین خواست معلمان احترام به شأن معلم و اجرای “قانون مدیریت خدمات کشوری“ است که هدف آن پرداخت هماهنگ و عادلانه حقوق به کارمندان دولت است. محمود دهقان آزاد در این باره گفت: «عمده حرکتهای معلمین از همان ابتدا حول دو مسئله اساسی بوده است: معیشت و منزلت معلمان. موضوع معیشت ما در قانون مدیریت خدمات کشوری متبلور می‌شود. نکته قابل توجه این است که این قانون در مجلس و نیز در شورای نگهبان تصویب شده است. سوال ما این است که قانونی که همه مراحل قانونی‌اش را طی کرده، چرا اجرا نمی‌شود؟ خواسته اصلی ما اجرای قانونی است که تصویب شده، اما راکد مانده است. همچنین خواست ما توجه منزلت معلم و حفظ شان و مقام و امنیت شغلی اوست. اینکه معلم اجازه ندارد یک نشست ساده را برگزار کند و حتی قبل از نشست نیروهای امنیتی این حرمت را انجام مید‌هند از نظر ما اهانت به شان و مقام علمی این مملکت و معلم آن است.»
روز چهارشنبه ۲۷ شهریور رسول بداقی و میراکبر رییس زاده، دو تن از اعضای کانون صنفی معلمان تهران، با دو نماینده مجلس، عبدالجبار کرمی، نماینده سنندج، و حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، نماینده کرمانشاه، دیدار کردند. معلمان واقعه را برای نمایندگان مجلس شرح دادند و از جمله گفتند که «معلمان را به پایگاه چهارم اطلاعات و امنیت فرستادند و تحویل کلانتری ۱۲۷ نارمک دادند بدون اینکه به خانواده‌هایشان خبر بدهند. خانواده‌ها هم حیران و سرگردان از این بیمارستان به آن بیمارستان که آیا تصادفی شده، اتفاقی برایشان پیش آمده است. ما خواستیم این را با نمایندگان مجلس در میان بگذاریم.»
از نظر نمایندگان معلمان رفتاری که با آنان شده، همچون آدم‌ربایی بوده است. رسول بداقی به دویچه وله گفت: «از دید کانونهای صنفی معلمان این دستگیری نه تنها امنیت کشور را تامین نمی‌کند، بلکه دقیقا امنیت را به هم می‌زند. زیرا دستگیری افراد بدون مجوز از مراجع قضایی و بدون اطلاع‌رسانی به خانواده‌های آنها نوعی آدم‌ربایی است. از کجا ما بدانیم که اینهایی که اینها را می‌برند، اطلاعاتی هستند؟ یا می‌خواهند آنها را به مکانی امن ببرند؟ این به نظر ما آدم‌ربایی است و در جامعه ایجاد رعب و وحشت می‌کند.»
آقایان کرمی و فلاحت‌پیشه، نمایندگان مجلس، گفته‌های نمایندگان معلمان را گوش کرده، از انان خواستند که گفته‌هایشان را کتبی به آنان عرضه کنند تا بتوانند مورد را پیگیری نمایند. به گفته رسول بداقی درخواست معلمان از نمایندگان مجلس این بود که قضیه را دنبال کرده، بگویند که چه کسانی مسئول بازداشت و ایجاد رعب و وحشت هستند. رسول بداقی در این مورد گفت: «ما از نمایندگان خواهش کردیم که طبق تعهد الهی و انسانی که بر دوش هر فرد، بویژه نماینده مجلس، نهاده شده، موضوع را پیگیری کنند و ترتیبی اتخاذ کنند که از تکرار این گونه رفتارهای غیرقانونی جلوگیری شود.»
معلمان انتظار و امید دارند که در عرض یک هفته پاسخی از نمایندگان مجلس بشنوند. آنان هنوز نمی‌دانند که آرزویشان برای برگزاری روز جهانی معلم در ایران برآورده می‌شود یا نه. رسول بداقی در این مورد گفت: «ما یک جشن ساده‌ای را می‌خواستیم بگیریم که به مناسبت روز معلم است در تمام دنیا، می‌خواستیم تصمیمی بگیریم، گل و شیرینی‌‌ای بدهیم به دانش‌آموزان، احترامی برای دانش‌آموزان هم قائل بشویم. اما منسجم و حساب شده. ولی اینها مثل اینکه اجازه نمی‌دهند که ما این کار را انجام بدهیم.»
کیواندخت قهاری