«بحران حقوق بشر» در ایران
۱۳۸۹ آبان ۹, یکشنبه
روز جمعه (۲۹ اکتبر / ۷ آبان) چند سازمان ایرانی و بین‌المللی مدافع حقوق بشر در بیانیه‌ای خطاب به مجمع عمومی سازمان ملل متحد، از "بحران حقوق بشر" در ایران سخن گفتند و از این نهاد خواستند، به طور مرتب در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران گزارش تهیه و به شورای حقوق بشر سازمان ملل عرضه کند.
بیانیه این سازمان‌ها به دستگیری‌ها و تحدید آزادی‌های اساسی در ایران، بویژه پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸، پرداخته است؛ روندی که هنوز هم در جریان است.
اعتراض مهدی کروبی به ادامه پیگردها
مهدی کروبی، از رهبران منتقدان دولت در ایران، در دیداری که با خانواده‌های علی جمالی و حسن اسدی زیدآبادی، از اعضای زندانی سازمان ادوار تحکیم وحدت، داشت، وضعیت موجود را «بسیار بد و نگران‌کننده» توصیف کرد.
کروبی گفت، عملکرد نهادهای امنیتی و قضایی توجیه قانونی ندارد و بازجوی امنیتی تصمیم‌گیرنده است و نه قاضی. وی ادامه دستگیری‌ها و فشارها را نشانگر هراس حاکمیت از جنبش اعتراضی مردم دانست. کروبی همچنین در این باره گفت: «آنها مدعی هستند جنبش را مهار کرده‌اند. اگر اینچنین است، پس چرا هر روز از فتنه سخن می‌گویید؟ [...] پس چرا بگیر و ببندهایتان تمامی ندارد؟»
در روزهای اخیر تنها خبر آزادی علی پرویز، فعال دانشجویی دانشگاه خواجه نصیر، انتشار یافته که پس از گذراندن دوران محکومیت یک ساله از زندان اوین آزاد شده است.
علی جمالی، از اعضای ادوار تحکیم وحدت، از سوی دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه، به چهار سال حبس تعزیری محکوم شده و به این حکم اعتراض کرده است. به گزارش "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران"، مهدی خزعلی که از ۲۱ مهر به خاطر انتشار نوشته‌های انتقادی در مورد دولت در وب‌سایت‌اش بازداشت شده، در اعتراض به بازداشت غیرقانونی خود از دوشنبه (۳ ابان) دست به اعتصاب غذا زده است.
ادامه فشار بر وکلای دادگستری
فشار بر وکلای مدافع فعالان سیاسی و اجتماعی نیز ادامه دارد. برای محمد سیف‌زاده، از اعضای مؤسس کانون مدافعان حقوق بشر ایران، به اتهام تاسیس این سازمان، حکم ۹ سال زندان و ۱۰ سال محرومیت از کار صادر شده است. دیگر اعضای این سازمان نیز، از جمله شیرین عبادی، عبدالفتاح سلطانی و محمدعلی دادخواه، در یک سال اخیر به شدت زیر فشار مقامات امنیتی بوده‌اند.
همچنین نسرین ستوده، که عهده‌دار دفاع از چندین فعال سیاسی و مدنی بوده و خود از فعالان حقوق بشر است، از ۱۳ شهریور در زندان اوین در سلول انفرادی به سر می‌برد. وی که دو فرزند خردسال دارد، در اعتراض به بازداشت غیرقانونی‌اش مدتی دست به اعتصاب غذا زد.
گروهی از وکلای دادگستری ایران ضمن محکوم کردن بازداشت و نگهداری نسرین ستوده و محروم کردن وی از دیدار با خانواده و وکلای مدافع‌اش، خواستار آزادی بی‌قید و شرط وی شده‌اند. این وکلا در نامه خود می‌نویسند، فرزندان خردسال نسرین ستوده از دیدار مادر خود محروم شده‌اند و پدر سالخورده وی در ایام بازداشت او فوت کرده و به او اجازه حضور در مراسم تشییع جنازه و مجلس ترحیم پدر داده نشده است.
همچنین مادران کمپین یک میلیون امضا درخواست‌‌نامه‌ای را برای رسیدگی به وضعیت نسرین ستوده تنظیم و تحویل ستاد حقوق بشر قوه قضاییه داده‌اند. آنان در نامه خود از جمله آورده‌اند: «می‌خواهیم از شما بپرسیم چرا زنی حقوقدان و وکیل دلسوز زنان و کودکان و انسان‌های بی‌پناه باید از حقوق اولیه یک زندانی محروم باشد. به کدامین مجوز با او و فرزندانش این چنین رفتار می‌شود؟»
اعمال فشار بر زندانیان و خانواده‌های آنان
اخباری دیگر حاکی از ادامه فشار بر زندانیان و خانواده‌های آنهاست. خانواده‌های گروهی از زندانیان سیاسی به برخی از این فشارها در بیانیه‌ای اشاره کرده‌اند. آنان از جمله از "نقض گستاخانه ابتدایی‌ترین حقوق انسان‌ها" نام برده، می‌نویسند: «به جای این‌که قوه قضائیه به شکایت شاکیان رسیدگی کند، به عکس رفتار می‌کند. شاکیان را به زندان برمی‌گرداند، خانواده‌ها را در فشار مضاعف قرار می‌دهد و همسران آزادگان دربند را احضار و بازجویی و تهدید می‌کنند، عزیزانی را که پرونده دارند و حکم برایشان صادر شده تهدید به اجرای احکام می‌کنند، همسران و دختران بعضی را تهدید و حتی بازداشت می‌کنند و به طرق مختلف سعی در از هم پاشیدن جمع صمیمی خانواده‌های زندانیان سیاسی دارند [...]»یک نمونه مشخص چنین فشاری را همسر علی جمالی به بیان درآورده، آنجا که خبر از اخراج خود بعد از ۶ سال از آموزش و پرورش می‌دهد، بدون آنکه حکمی کتبی دریافت کرده باشد.
همچنین مادر مهدی محمودیان، روزنامه‌نگار زندانی و عضو جبهه مشارکت، در نامه‌ای به صادق لاریجانی، رئیس قوه قضاییه، به فشاری که از هم‌پاشاننده خانواده است اشاره دارد. وی در نامه خود به دوره زندانی پرشکنجه و حکم پنج سال حبس برای فرزندش می‌پردازد و می‌نویسد، به وی که از بیماری تنگی نفس رنج می‌برد مرخصی نداده‌اند. این مادر خطاب به رئیس قوه قضائیه می‌گوید: «به داد ما برسید. خانواده فرزندم از هم پاشیده‌اند.»
به گزارش سایت "کلمه"، ۱۴ زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین که چندی پیش در بیانیه‌ای خواستار تشکیل کمیته حقیقت‌یاب برای کشف حقایق مربوط به انتخابات و حوادث پس از آن شده بودند، در هفته‌های اخیر توسط بازجویان وزارت اطلاعات مورد بازجویی قرار گرفته‌اند. این زندانیان را تهدید کرده‌اند که به زندان‌های دور از مرکز تبعید خواهند شد. این زندانیان سیاسی عبارتند از بهمن احمدی امویی، سید میلاد اسدی، محسن امین‌زاده، علی پرویز، علی تاجرنیا، محمد داوری، مجید دری، امیر خسرو دلیر ثانی، محمد فرید طاهری قزوینی، کیوان صمیمی، کوهیار گودرزی، علی ملیحی، عبدالله مومنی و محسن میردامادی.
تبعید به شهرهای دور از خانواده
تبعید به شهرهای دور از خانواده از حربه‌های شناخته شده فشار بر زندانیان سیاسی است. خانواده مجید دری، فعال دانشجویی که به زندان بهبهان تبعید شده، از کرج به دیدن وی رفته است. مادر وی در مصاحبه با سایت "جرس" از سختی راه برای خانواده گفته و افزوده است: «به مرگ می‌گیرند که به تب راضی شویم. دیگر حرفم نیست که مجیدم را آزاد کنند. برش گردانند اوین. تنها دلخوشی من دیدن هفته‌ای یک بار پسرم است.»
مجید دری، عضو شورای دفاع از حق تحصیل، در روز ۲۶ مهر ماه با دستبند و پابند به زندان بهبهان در استان خوزستان انتقال یافت. پیش از او، ضیاء نبوی، عضو دیگر این نهاد دانشجویی، به زندان کارون در اهواز تبعید شد.
KG/BB