بحران گرسنگی و بحران در چاره‌جویی

هایده‌ماری ویچورک-تسویل، وزیر توسعه و همکاری آلمان از کنفرانس فائو (سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد) راضی است. او کارنامه‌ی کنفرانس را مثبت می‌داند. او در مصاحبه‌ای با "رادیو آلمان" می‌گوید که اصل مسئله این است که مبارزه با گرسنگی و علل آن در کانون توجه قرار گرفته است. به نظر او دیگر نمی‌توان شرایط را عادی تلقی کرد.

انتقادهای سازمانهای امدادگر

این حد از دستاورد از نظر سازمان‌های امدادگر کافی نیست. رودلف بونتزل از سازمان "امداد برای توسعه"ی کلیسای پروتستان (EED) می‌گوید که باز این شانس از دست رفت که چاره‌ای جسته شده و به راه‌حلی عاجل رسیده شود.

توماس هیرش از سازمان امدادگر "نان برای جهان" نیز همین نظر را دارد. او از اختلاف نظر عمیقی که در کنفرانس وجود داشت، ناراضی است و این موضوع را که کنفرانس رم صحنه‌ی بروز چند دستگی شد، دلیل بر عدم موفقیت آن می‌داند. او همچنین توجه را به این نکته جلب می‌کند که در هیچ یک از سه روز کنفرانس به تعدادی دهقانان خرده‌پا، ماهی‌گیران و دام‌داران که به کنفرانس دعوت شده بودند، به اندازه‌ی لازم فرصت ابراز نظر داده نشد.

"فیان" (FIAN)، که یک سازمان مدافع حقوق بشر است، طرح بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد را برای پشتیبانی از دهقانانی که از روندهای اقتصادی موجود زیان می‌بینند و مورد تبعیض قرار می‌گیرند، مثبت می‌داند. این سازمان در مقابل معتقد است که صرفا با طرحهایی چون گشایش بازارهای جنوب، اختصاص یارانه به واردات از طریق کمک‌های دریافتی برای توسعه و نیز "انقلاب سبز" به صورت مدرن‌سازی کشاورزی نمی‌توان مشکل گرسنگی را حل کرد.

شکاف بنیادی

شکاف موجود در کنفرانس رم در درجه‌ی اول شکاف موجود میان کشورهای فقیر و غنی بود. بر سر هر موضوعی که اختلاف نظری بروز می‌کرد، در نهایت به این شکاف بنیادی برمی‌گشت.

کشورهای فقیر از این که در کشورهای ثروتمند به محصولات کشاورزی خود این کشورها یارانه تعلق می‌گیرد، انتقاد می‌کردند. آمریکا مدافع سیاست خود در این مورد بود.

بر سر سوخت زیستی و فناوری ژنتیک نیز اختلاف نظر عمیقی وجود داشت.

بحث به کنفرانس سران هشت کشور صنعتی در ژاپن نیز کشیده خواهد شد. این کنفرانس در ماه آینده برگزار می‌شود.

ر/ خبرگزاری آلمان