«برای اعتراض به نابسامانی‌ها ۲۵ خرداد بیرون بیاییم»
۱۳۹۱ خرداد ۱۹, جمعه
شورای هماهنگی راه سبز امید با انتشار بیا‌نیه‌ای از مردم دعوت کرده است ، بین ساعت ۷ تا ۹ شامگاه پنج‌شنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۱، در اماکن عمومی، به‌ویژه پارک‌های اصلی شهرها تجمع اعتراضی سکوت برگزار کنند. ۲۵ خرداد سالروز "راهپیمایی سکوت" شهروندان تهرانی در اعتراض به نتایج اعلام‌شده انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ است. این راهپیمایی از میدان امام حسین تا میدان آزادی امتداد داشت و گفته می‌شود نزدیک به ۳ میلیون تهرانی در آن شرکت کرده بودند.
اردشیر امیرارجمند سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید و مشاور میرحسین موسوی در گفتوگو با دویچه وله به قانونی بودن کاری که از مردم خواسته اشاره می‌کند و می‌گوید: «هیچ دلیلی ندارد حضور همراه با سکوت در مراکز عمومی مورد سرکوب قرار بگیرد. هیچ دلیلی ندارد جو امنیتی شود و نیروهای امنیتی بخواهند از تجمع مردم ممانعت به عمل بیاورند.»
در بیانیه‌ی شورای هماهنگی راه سبز امید که به مناسبت "سومین سالگرد جنبش سبز" منتشر شده به "دشواری‌های روزافزونی که دولتمردان اقتدارگرا و ناکارآمد بر سر راه زندگی آزاد و توام با کرامت ایرانیان پدید آورده‌اند"، اشاره شده است.
همچنین در این بیانیه به حزب نبودن جنبش سبز اشاره شده و آمده است: «جنبش سبز، یک جنبش است و نه یک حزب. این بدان معناست که انتظار شکل‌گیری تشکیلات و سازماندهی هرمی که در اغلب احزاب به‌کار گرفته می‌شود، برای ساماندهی تشکیلاتی جنبش نابجاست.»
شورای هماهنگی راه سبز امید، "همبستگی و همدلی" را رمز موفقیت جنبش‌های مدنی عنوان کرده و خاطر نشان کرده است: «باید یاد بگیریم که نقد به خود را برتابیم، و در عین حال نسبت به تلاش استبدادطلبان و دستگاه امنیتی - نظامی برای ایجاد تفرقه و اختلاف در میان همراهان جنبش سبز هوشیار بمانیم.»
بشنوید: گفتوگو با اردشیر امیرارجمند، سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید
دویچه وله: شورای هماهنگی راه سبز امید از مردم دعوت کرده ۲۵خرداد ماه تجمع اعتراضی "سکوت" برگزار کنند. ماه‌ها از آخرین فراخوان تجمع اعتراضی سکوت می گذرد. به‌نظر شما با وجود کمرنگ شدن حضور خیابانی معترضان این‌بار پتانسیل حضور خیابانی تا چه حد است؟
اردشیر امیرارجمند: آن‌چه که مهم و اساسی است، ادامه راه است. جنبش سبز بر اساس مطالبات مشخصی شکل گرفته و علیرغم سرکوب صورت گرفته همچنان زنده است.
ما وظیفه داریم به خاطر کسانی که برای این جنبش فداکاری و زحمت کشیده‌اند و همچنین با توجه به وضعیت بسیار بدی که مردم در شرایط حاضر گرفتار آن هستند، فشار اقتصادی سنگین، گسست‌های اجتماعی بسیار اساسی و مهم، تورم و فساد اداری که وجود دارد، نابسامانی‌‌هایی که مردم هر روز با آن دست به گریبان هستند، برای همه این موارد باید بیرون بیاییم. باید تلاش کنیم صدای‌مان را به گوش مسئولان و مردم جهان برسانیم، شاید آن‌هایی که راه را گم کرده‌اند و نمی‌خواهند به مطالبات اساسی مردم پاسخ دهند، آگاه شوند.
در بیانیه شورای هماهنگی از مردم خواسته شده بین ساعت ۷ تا ۹ شامگاه پنج‌شنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۱، در اماکن عمومی به ویژه پارک‌های اصلی شهر تجمع اعتراضی سکوت برگزار کنند. بر خلاف دفعات قبل در بیانیه از مکان خاصی برای تجمع نام برده نشده است. درصورت امنیتی شدن چهره بخشی از شهر همچون دفعات قبل، فکر می کنید شهروندان در چنین شرایط امنیتی چه می توانند انجام دهند؟ آیا مثلا باید مکان خود را تغییر دهند؟
به هر حال مردمی که به صحنه می‌آیند، شرایط را ارزیابی می‌کنند و مطابق با آن شرایط از خود عکس‌العمل نشان خواهند داد. کاری که از مردم خواسته شده، کاری کاملا قانونی است. هیچ دلیلی ندارد حضور همراه با سکوت در مراکز عمومی مورد سرکوب قرار بگیرد. هیچ دلیلی ندارد جو امنیتی شود و نیروهای امنیتی بخواهند از تجمع مردم ممانعت به عمل بیاورند.
وقتی ادعا می‌شود در این حکومت ۶۵ درصد مردم در انتخابات مجلس حاضر شده‌‌اند چرا باید از اجازه دادن به مردم برای تجمع در نقاط مختلف شهر مثل پارک‌ها و خیابان‌ها و انجام یک اکسیون سیاسی بترسند؟ اگر این اتفاق رخ دهد یعنی این اجازه داده نشود، نشان می‌دهد ادعاهای حکومت واهی بوده است. حق تجمع و حق اعتراض یک حق قانونی و منطبق با قانون اساسی است. عدم شناسایی این حق، نقض آشکار حداقل حقوق بنیادین شهروندان است.
حرکت‌های ما همواره حرکت‌های مسالمت‌آمیز بوده است. ما همواره خواسته‌ایم بدون افراط و تفریط بر اساس روش‌ها و آیین‌های مبارزه مسالمت‌آمیز مردم صدای خود را بلند کنند و به گوش مسئولان برسانند، در کنار هم قرار بگیرند و بتوانند یک جنبش اجتماعی را وسعت ببخشند. هر نوع مخالفتی با این نوع حرکت‌های مسالمت‌آمیز و منطقی تنها باعث بخشی از جامعه به سوی حرکت‌های رادیکال گرایش پیدا بکند که این به نفع هیچ یک از اجزای جامعه نخواهد بود.
در بیانیه اخیر شورای هماهنگی راه سبز امید همچنین آمده است «باید یاد بگیریم که نقد به خود را برتابیم، و در عین حال نسبت به تلاش دستگاه امنیتی- نظامی برای ایجاد تفرقه و اختلاف در میان همراهان جنبش سبز هوشیار بمانیم.» با گذشت سه سال از انتخابات ریاست جمهوری به نظر می‌رسد اختلافات بین طیف‌های مختلف جنبش سبز آشکارتر شده است، حداقل در شبکه‌های اجتماعی این چنین پیداست. فکر می‌کنید تا چه حد پررنگ‌تر شدن این اختلافات محصول برنامه‌ریزی دستگاه امنیتی- نظامی جمهوری اسلامی ایران هست؟
توجه داشته باشید که جنبش سبز یک جنبش متکثر است. تنوع دیدگاه‌ها هیچ اشکالی ندارد و می‌تواند موجب وسعت یافتن جنبش و همچنین تقویت جنبش شود و تمرینی برای یک زندگی دموکراتیک باشد. اما این که اجازه دهیم تنوع و دیدگاه‌های مختلف به سمت تنوع اختلاف در راهبردها برود، برای جنبش مفید نیست.
نیروهای امنیتی همواره سعی کرده‌اند با قرار دادن بخش‌های مختلف جنبش در مقابل یکدیگر، تفرقه ایجاد کنند. این اتفاق از ابتدای حرکت روشن و واضح بود. از زمانی که مبارزات انتخاباتی شروع شد و بعد از اعتراضات خیابانی شاهد بودیم که نیروهای امنیتی هر روز سعی می‌کردند قشرهای مختلف جنبش و رهبران جنبش را در مقابل هم قرار دهند.
این اتفاق رخ نداد و رهبران جنبش هر روز با هم متحدتر شدند و هم‌گرایی بیشتری پیدا کردند. امروزه هم همان سیاست‌ها دنبال می‌شود. ما اگر از افراط و تفریط پرهیز بکنیم، مطالبات حداقلی مردم را مورد توجه قرار دهیم، خواست‌های اساسی مردم را مورد توجه قرار دهیم، می‌توانیم در برابر هر حرکتی برای ایجاد تفرقه مقاومت بکنیم.
آن‌چه که امروز برای ما بسیار حائز اهمیت است گوش دادن به خواست و مشکلات مردم است. مشکلات اقتصادی، مشکلات اجتماعی روزافزونی که وجود دارد، هم‌اکنون مردم در زیر فشار اقتصادی له می‌شوند، طبقات محروم جامعه از تامین حداقل‌های زندگی خودشان عاجز هستند، در حالی که هر روز آمار و ارقام نادرست و دروغین ارائه می‌شود و دولت کارآمدی لازم برای اداره امور را ندارد.