جان کری از اتخاذ سیاستی سخت در قبال ایران خبر داد
۱۳۹۱ بهمن ۵, پنجشنبه
جان کری، وزیر خارجه‌ی آتی ایالات متحده‌ی آمریکا اعلام کرد که واشنگتن در قبال برنامه‌ی اتمی ایران خط مشی سختگیرانه‌ای در پیش خواهد گرفت.
کری که روز پنجشنبه (۲۴ ژانویه/۵ بهمن) در جلسه‌ی پرسش و پاسخ با نمایندگان سنا شرکت کرده بود گفت: «ما هر کار که لازم است انجام خواهیم داد تا از تسلیح هسته‌ای ایران جلوگیری کنیم». وی افزود که فرصت ایران برای همکاری با جامعه‌ی جهانی در حال سپری شدن است.
کری که در برابر کمیسیون روابط خارجی سنا سخن می‌گفت و خود تا چندی پیش رئیس همین کمیسیون بود، خاطر نشان ساخت: «سیاست خارجی آمریکا فقط توسط پهپادها و گسیل سربازان تعریف نمی‌شود».
به گفته‌ی جان کری نقش رهبری‌کننده‌ی ایالات متحده‌ی آمریکا همچنین باید در مسائل تهدیدکننده‌ی حیات چون تغییرات اقلیمی، در سیاست توسعه و نیز در دفاع از آزادی و دمکراسی وجود داشته باشد.
باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا، در ماه دسامبر جان کری را نامزد جانشینی برای هیلاری کلینتون کرد. کلینتون اعلام کرده بود که در دومین دوره‌ی ریاست جمهوری اوباما، از پست وزارت خارجه‌ی آمریکا کناره‌گیری خواهد کرد.
محافل سیاسی آمریکا معتقدند که سنای این کشور با سپردن پست وزارت خارجه به جان کری موافقت خواهد کرد.
اوباما نخست سوزان رایس، نماینده‌ی آمریکا در سازمان ملل را برای این پست نامزد کرده بود. ولی اظهارات مناقشه‌برانگیز وی پس از حمله‌ی خونین به کنسولگری آمریکا در بنغازی لیبی، باعث مخالفت جمهوریخواهان با رایس و انصراف وی از نامزدی شد.
کیسینجر: وقت برای ایران تنگ می‌شود
هنری کیسینجر، یکی از معماران باتجربه‌ی سیاست خارجی آمریکا نیز روز چهارشنبه (۲۳ ژانویه/۴ بهمن) در همایش سالانه‌ی اقتصادی داووس در سوئیس، تحلیلی از اوضاع منطقه‌ی خاورمیانه ارائه داد که در آن ایران نیز از جایگاهی کانونی برخوردار است.
در بخشی از این تحلیل که در روزنامه‌ی سوئیسی "نویه تسورشه" (۲۴ ژانویه) به چاپ رسیده است، کیسینجر خاطر نشان ساخته که نهادهای بین‌المللی مدت‌ها بر این نظر بودند که ایران نباید صاحب سلاح اتمی شود.
به نظر کیسینجر، ولی از آنجا که این کشور ظاهرا با همه‌ی توان در پی تسلیح اتمی است، این پرسش مطرح می‌شود که جامعه‌ی جهانی باید در قبال ایران چه واکنشی نشان دهد. به همین دلیل موضوع رویکرد نسبت به ایران یکی از موضوعات اصلی در سیاست خارجی آمریکاست.
کیسینجر معتقد است که اساسا باید تعریف کرد، از ظرفیت‌های هسته‌ای چه فهمیده می‌شود و در چه شرایطی باید در قبال آن واکنش نظامی نشان داد. پرسش دیگری که در پی این پرسش می‌آید این است که چه کشوری باید واکنش نظامی نشان دهد.
کیسینجر اقدام تکروانه‌ی اسرائيل را در این زمینه با دیدی انتقادی می‌نگرد. او طرفدار آن است که به مذاکرات دیپلماتیک برای یافتن راه حلی هنوز شانس داده شود. ولی کیسینجر همزمان با صراحت و شفافیت می‌گوید که اگر ایران بخواهد در این مذاکرات وقت‌کشی کند تا فن‌آوری اتمی خود را توسعه دهد، اوضاع خیلی زود خطرناک می‌شود.