جوانان معتاد آلمانى و سازمان صليب آبى
۱۳۸۶ فروردین ۱۲, یکشنبه
ممنوع گردد.
سازمان مذهبى صليب آبى كه از طرف شاخه‌ى پروتستان ِ مسيحيان آلمان پايه گذارى شده ، مدت‌هاست كه در دور كردن جوانان ِ مبتلا به اعتياد مواد مخدر و مشروبات الكلى فعال است. اين سازمان بيش از ۱۰۰۰ مركز كمكى در سراسر آلمان داير ساخته و با در خدمت گرفتن كارشناسان خبره، روش‌هايى براى پيشگيرى از معتاد شدن جوانان و همچنين كمك به معتادان در پيش گرفته است.
تابلوى زرد پر رنگ در جلوى در ورودي، هر تازه واردى را متوجه اين نكته مى كند كه در اين مركز استعمال مواد مخدر و نوشيدن مشروبات الكلى ممنوع است. در اين مركز كه ديرك هولرهاگه (Dirk Höllerhage) رياست آن را به عهده دارد، و چهار سال پيش، با همت و همكارى او و چهار جوان ديگر بنيان گذارى شد، يك ميز بيليارد و يك ميز فوتبال دستى قرار دارد و صحنه‌اى كه بلند تر از سطح عادى ست و مى‌توان قطعات نمايشى را در آن اجرا كرد. ديرك هولرهاگه و دو همكار زنى كه با او در اين مركز كار مى كنند، به طور منظم دانش‌آموزان كلاس هاى مختلف درسى را دعوت مى‌كنند و با آنها در مورد مشكلات شان با اعتياد و مشروبات الكلى صحبت مى كنند. اين محصلان همگى تجربياتى در اين زمينه دارند.
ساراى ۱۴ ساله مى‌گويد كه حتا در دوران دبستان هم مشروب مى‌خورده: ”يازده ساله بودم كه برا اولين بار مشروب خوردم. از همون موقع با دوستام شرط مى‌بستيم كه كى بيشتر مى‌تونه مشروب بخوره. خب معلومه كه من از همشون مى‌بردم. شيش تا شيشه فرانكن هيم ِ آبى و يه شيشه سانگريا.”
سارا اما از زمانى كه دوستش را به خاطر مسموميت در اثر خوردن ِ زياد مشروبات الكلى به بيمارستان منتقل كردند، چشمش ترسيده و در خوردن مشروب مراقب تر شده. او به برنامه‌هاى اين مركز علاقمند است و مثل ۶۰ دانش آموز ديگر با علاقه و به طور مرتب به آنجا مى آيد. در اين مركز امكان براى سارا و ديگران مهياست كه از برنامه‌هاى تفريحى استفاده كنند . آنها همچنين مى‌توانند با ديگر افرادى كه به اين مركز مى‌آيند در مورد مشكلات مدرسه و يا دعواهاى خانوادگى به گفتگو بپردازند و تبادل تجربه كنند.
فعاليت كارمندان مركز را ۲۵ نفر بزرگسال ِ ديگر كه علاقمند به حمايت از كودكانند، به طور افتخارى و بدون دريافت مزد، حمايت مى‌كنند. برنامه‌هاى مركز شامل كمك به حل مشق شب ِ دانش آموزان است و سپس ديسكو، تاتر، فيلم و رقص. احمد مسئول برنامه‌هاى هنرى مركز است. در مورد چگونگى كمك به دانش آموزان در خطر اعتياد مى گويد: ”وقتى مثلا با بچه‌ها مى‌رقصم و بعد بهشون مى‌گم كه رقص شون از دفعه ى پيش خيلى بهتر شده، اعتماد به نفس شون بيشتر مى شه و بيشتر به خودشون متكى مى‌شن و كمتر به طرف اعتياد و مشروب كشيده مى شن.”
ديرك هولرهاگه، مسئول مركز صليب آبى بر اين نظر است كه اين مركز بايد ماوايى باشد براى كودكانى كه خود را تنها مى يابند. او مى گويد كه بايد به اين دانش آموزان اعتماد به نفس داد تا آنها خود از پس مشكلات شان بر آيند: ”ما مشاهده مى‌كنيم كه بيشتر اين بچه‌ها و جوونهايى كه پيش ما ميان ، تنها هستن و كسى رو ندارن. كسى اونا رو نمى خواد. اونا خودشون رو بى ارزش مى دونن. اونا اين ارزش اجتماعى رو نه در خونه ، نه در مدرسه و نه در ميون دوستاشون پيدا نمى كنن.به همين جهت هم براهشون به ديسكو و كافه كشيده مى شهو انجا با خوردن مشروب و كشيدن مواد مخدر ، سعى مى‌كنن مشكلات‌شون رو فراموش كنن. البته اونا شايد بدشون بياد از مشروب، اما به خاطر اين كه قدرت ”نه گفتن ” رو ندارن، با ديگران همراهى مى كنن.”
آيا ديرك هولرهاگه، مسئول مركز صليب آبي، موفق مى شوند تا جوانان و كودكان در خطر را از شر اعتياد و مشروبات الكلى نجات دهند در حالى كه اجتماع و قوانين آن به هر دليلى ممنوعيتى در اين مورد ايجاد نمى كند؟
”كار ما در شرايطيه كه در بعضى ديسكوها اعلام مى‌شه كه از ده صبح تا دوى نصفه شب مشروب مجانيه. خب خيلى از جوونا خوشحال مى شن كه پولى نمي‌دن و تا دلشون بخواد مشروب مى‌خورن، اما اينو نمى‌دونن كه با جونشون بازى مى كنن. در اين شرايط بايد از سياست مدارا خواست تا به فكر جوونا باشند و با تصويب قوانينى به محافظت از اونا اقدام كنند.”