خودروهای آلمانی که از یاد نمی‌روند

در زمان جدایی دو آلمان، در شرق مردم سوار ترابی می‌شدند و در غرب فولکس واگن قورباغه‌ای خودروی محبوب همگان بود. ترابی بدنه‌ای از پلاستیک داشت و تولید آن بسیار به‌صرفه بود. در زمان فروپاشی دیوار برلین شرقی‌ها سوار بر ترابی‌از مرز عبور کرده و در میان استقبال پرشور مردم غرب وارد خاک آلمان غربی شدند. به‌رغم توقف تولید، هنوز هم ۳۳ هزار دستگاه ترابی در خیابان‌های آلمان تردد دارند.

فولکس واگن بیتل که در ایران به اسم فولکس قورباغه‌‌ای شهرت دارد مشهورترین خودروی جهان است. تولید این مدل از سال ۱۹۳۸ تا ۲۰۰۳ ادامه داشت. تا زمان توقف خط تولید، ۲۱ میلیون دستگاه از این خودرو به بازار عرضه شد.

ون کاروان فولکس واگن به نماد جنبش هیپی‌ها بدل شد. مدیران فولکس‌واگن البته در ابتدا از این موضوع چندان خوشحال نبودند، اما عدم رضایت آنها ضربه‌ای به فروش این مدل نزد، بلکه برعکس. از زمان معرفی مدل ون فولکس واگن تا کنون بیش از ده میلیون دستگاه فروش رفته که حدود دو میلیون دستگاه از آنها به مدل تیپ ۱ باز می‌گردد. این خودرو تا کنون در چندین فیلم سینمایی نیز حضور داشته است، البته در نقش فرعی.

کارخانه مسراشمیت در اصل تولیدکننده هواپیما و جت است، برای همین نیز وقتی این خودروی سه چرخه با بدنه‌ای شبیه به هواپیما را به بازار عرضه کرد، برای کسی جای تعجب نداشت. بعد از جنگ جهانی دوم این کمپانی با فریتز فند، مهندس سرشناس آلمانی، بر سر تولید مدل خودروی "فلیتسر" به توافق رسید. این همکاری چندان دوام نیافت و در سال ۱۹۵۶ مسراشمیت تصمیم گرفت دوباره تنها روی تولید هواپیما تمرکز کند.

کمپانی مرسدس بنز با مدل مسابقه‌ای ۳۰۰ اس ال به نام "تیر نقره‌ای" بازگشتی غافلگیرانه به عرصه مسابقات اتومبیلرانی داشت. بعد از پیروزی در دو مسابقه اتومبیلرانی لومان فرانسه و کاررا پان‌امریکانا مرسدس تصمیم گرفت تا از ۳۰۰ اس ال مدلی ویژه رانندگی در خیابان تولید کند.

ب‌ام‌و ایزتا شاید خودروی چندان پرسرعتی نبود اما با این حال برای کمپانی ب‌ام‌و پروژه‌ای موفق در فاصله سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۲ به شمار می‌رود. این اتوموبیل نه چندان گران که روی آن موتور موتورسیکلت نصب شده بود، به "ماشین حبابی" شهرت داشت. درهای ب‌ام‌و ایزتا مثل در یخچال از جلو باز می‌شد.

گوگو محصول کارخانه هانس گلاس بود و اسم‌اش از نام نوه صاحب کارخانه برگرفته شده بود. برخلاف خودروهای کوچکی که تا پیش از آن تولید شده بودند، گوگو ظرفیت حمل چهار سرنشین را داشت، هر چند با توجه به طول یک متر و ۶۰ سانتی‌متری سرنشینان جای زیادی برای نشستن نداشتند. یکی از نکاتی که در تبلیغ فروش این خودرو به شدت به کار آمد، این بود که برای راندن گوگوموبیل داشتن تنها گواهینامه موتورسیکلت کفایت می‌کرد.

این خودرو با بیش از نیم قرن سابقه تولید، یکی از کهن‌سال‌ترین مدل‌ها در تاریخ صنعت خودروسازی است. مدل پورشه ۹۱۱ در تمام سال‌هایی که مدل‌های جدیدتری از آن تولید شدند، باز هم به اصل وفادار بود. چراغ‌های جلوی پورشه ۹۱۱ بسیار گیرا بودند و فرم ویژه شیب‌دار عقب آن هم باعث شده بود تا این خودرو به محصولی تک و منحصربه فرد تبدیل شود.

یک تلفن سیار، سیستم خنک‌کننده و گرم‌کننده و یک یخچال جاسازی‌شده تنها چند نمونه از تجهیزات لوکس مرسدس بنز ۶۰۰ بودند که در دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی به بازار عرضه شد. فهرستی طولانی از ثروتمندان و افراد سرشناس از جان لنون گرفته تا پاپ، مشتری این مدل شدند. دولت وقت آلمان در سال ۱۹۶۵ زمانی که ملکه بریتانیا از آلمان دیدن کرد، یک دستگاه مرسدس ۶۰۰ را برای حمل و نقل ملکه الیزابت کرایه کرد.

کادت بی یکی از موفق‌ترین تولیدات کمپانی اوپل بود. بیش از دو میلیون و هفتصد هزار دستگاه از این مدل به فروش رفتند. خلاقیت در نحوه تبلیغات و بازاریابی این خودرو نیز در اوایل دهه ۷۰ میلادی بی‌تأثیر نبود. سال‌ها بعد فولکس واگن، کمپانی رقیب با کمی دستکاری شعار تبلیغاتی را که اوپل برای کادت بی استفاده کرده بود، برای تبلیغ تولیداتش به کار برد.

وارتبورگ نامش را از قصری به همین نام در شهر آیزناخ، جایی که این خودرو در آن تولید می‌شد، گرفته بود. این خودرو بیشتر با هدف صادرات تولید شد و به دلیل قیمت ارزانش در کشورهایی مثل مجارستان و بریتانیا مشتریان زیادی پیدا کرد. تقاضا برای این خودرو در آلمان غربی زیاد نبود زیرا استفاده از خودرویی که در اصل محصول آلمان شرقی بود، می‌توانست معنا و مفهومی به شدت سیاسی داشته باشد.

وقتی کمپانی ان اس او مدل "رو ۸۰" را رونمایی کرد، کمپانی‌های رقیب به شدت حواس‌جمع شدند. موتور وانکل با روتور دوقلو به کار رفته در این مدل لقب "خودروی سال ۱۹۶۷" را برای رو ۸۰ به ارمغان آورد. متاسفانه فناوری موتور هنوز تکمیل نبود و برای همین کمپانی ان اس او در اقدامی محتاطانه موتور را جایگزین کرد. همین کار نیز موجب شد تا مشتریان بالقوه رو ۸۰ دلسرد شده و این خودرو در نهایت فروش زیادی نداشته باشد.

مرسدس دبلیو ۱۱۴/۱۱۵ خودروی چندان پرسرعتی نبود و حداکثر سرعتش به ۱۳۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید. با این حال کیفیت خوب این خودرو موجب شد تا حدود یک میلیون و نهصد هزار دستگاه از این مدل به فروش برود و بعدها نیز به یکی از مدل‌های مورد علاقه مجموعه‌داران تبدیل شود.

شعار تبلیغاتی اوپل برای مدل جی‌تی این بود: «تنها پرواز کردن بهتر از این است.» طراحی این خودرو نیز منحصربه‌فرد بود؛ بدنه آن با منحنی‌های چشم‌نواز بیننده را به یاد یک بطری کوکاکولا می‌انداخت و چراغ‌های جلو نیز بالا و پایین می‌رفتند. قیمت این خودرو چندان بالا نبود و برای همین نیز همه این ویژگی‌ها دست به دست هم دادند تا در آمریکا مدل اوپل جی‌تی فروش خوبی داشته باشد.

این خودرو در اصل برای ارتش آلمان ساخته شده بود اما فولکس واگن بعدها به عنوان خودرویی چندمنظوره مناسب نسل جوان آن را روانه بازار کرد. در مجموع مدل ۱۸۱ چندان راحت نبود اما سقف تاشوی این خودرو شخصیت جدیدی به آن می‌داد و آن را از یک جیپ به یک خودروی شهری معمولی تبدیل می‌کرد. در آمریکا مدل ۱۸۱ با استقبال گرمی روبرو شد.

اوپل در ابتدا مانتا را به عنوان خودرویی اسپرت و مناسب قشر متوسط معرفی کرد، اما چندی نگذشت که این خودرو با استقبال بسیار پرشور مردان جوان روبرو شد. البته جوک‌هایی هم در رابطه با کندذهنی رانندگان مانتا ساخته شد. در سال ۱۹۹۱ فیلمی با نام "مانتا مانتا" تولید شد که تیل شوایگر، یکی از هنرپیشگان سرشناس آلمانی (تصویر) در آن ایفای نقش کرد.

فولکس واگن در سال ۱۹۷۴ اولین مدل گلف را به عنوان جانشین فولکس واگن قورباغه‌ای وارد بازار کرد. گلف مصرف بنزین زیادی نداشت که همین ویژگی با توجه به بحران نفت در دهه ۷۰ میلادی نقطه قوت بزرگی محسوب می‌شد. فروش این خودرو به حدی بالا بود که حتی مدیران فولکس واگن را هم شگفت‌زده کرد. مدل گلف با سقف تاشو "سبد توت فرنگی" لقب گرفت و به یکی از به‌یادماندنی‌ترین خودروها بدل شد.

کواترو در زبان ایتالیایی به معنای چهار است که در این مدل اشاره به سامانه چهار چرخ متحرک داشت. عرضه آئودی کواترو سروصدای زیادی به پا کرد. چهار سال بعد آئودی مدل جدیدتری با عملکرد بهتر به اسم کواترو اسپرت (تصویر) وارد بازار کرد. از این مدل تنها ۲۲۰ دستگاه تولید شد. از مدل اولیه نیز بیش از یازده هزار دستگاه تولید شد.