دزدان خیاط، زندانیان مانکن
۱۳۸۷ بهمن ۱۴, دوشنبهنزدیک به دو سال است که شهر برلین آلمان صاحب فروشگاه لباسی شده که در نگاه اول هیچ تفاوتی با دیگر فروشگاههای لباس این شهر و شهرهای دیگر دنیا نمیکند. اما واردش که شوید، امکان دارد مدل لباسها شما را کمی غافلگیر کند: کلاهی که در پس نقابش یک جیب مخفی دارد، کمربندی که به شکل "دستبند پلیس" است، جاسوئیچیای که به شما صد در صد این تضمین را میدهد که هیچ دزدی دسته کلیدتان را نخواهد ربود و تیشرتهایی که طرح رویشان شبیه چوبخطهای روزشماری است که زندانیان روی دیوار سلولهایشان حک میکنند. چنین ایدههای ویژه و کاملا تخصصیای طبیعتا باید محصول فکر کسانی باشد که خود زمانی دستی بر آتش داشتهاند.
مارک لباسهای این فروشگاه "زندانی" نام دارد و محل تولدشان هم زندان بوده است. طرحها و دوخت، تماما کار دست زندانیانی است که در پشت میلهها به سر میبرند.
زندان در خیابانهای شهر
شش سال پیش در ذهن مالک یک آژانس بازاریابی در آلمان جرقهای زده شد که سرمنشا ایجاد مارکی به نام "زندانی" (Haeftling) بود؛ مد بیرونآمده از زندان برای اولینبار در سراسر جهان.
تا سال ۲۰۰۴، محصولات "زندانی" تنها از طریق اینترنت به فروش میرفتند، اما پس از مدتی تقاضای خرید آنچنان افزایش یافت که برای تحویل به موقع سفارشها، میبایست تعداد بیشتری طراح و دوزنده مشغول به کار میشدند. برای همین علاوه بر زندانیان آلمان، زندانیان سیدنی، ژوهانسبورگ، لسآنجلس یا تگزاس هم نخ و سوزن به دست گرفتند.
در ماه فوریه ۲۰۰۸ و با افتتاح اولین فروشگاه دربرلین، "زندانی" از دنیای مجازی اینترنت آزاد شد و به دنیای واقعی پیوست. در زمان افتتاح این فروشگاه، سخنگوی شرکت اعلام کرد که هرگز رنگهای شاد و پارچههای ظریف و نرم در بین لباسها دیده نخواهد شد و همه چیز منطبق با سبک زندان خواهد بود. این تئوری به خوبی توجیه میکرد که چرا به عنوان مثال، طرح روی بعضی از تیشرتها شبیه تاتوهایی است که اکثر زندانیان روی بازوی خود دارند، زیرا الهامبخش طراح، به احتمال زیاد همسلولیاش بوده که همیشه تاتویش را به رخ این و آن میکشیده است!
آغاز به کار چنین فروشگاه یگانهای مورد توجه رسانههای مختلفی قرار گرفت. روزنامهی "اینترنشنال هرالد تریبون"، "زندانی" را مد جدید خیابانهای آلمان دانست و "یو اس ای تودِی" هم از بازشدن فروشگاه پوشش زندانیان در برلین خبر داد.
ریاست شرکت "زندانی" را احمد کیانیان بر عهده دارد که پیش از این رئیس شعب اروپایی لباسهای "Dickies" بوده است. وی در زمان افتتاح فروشگاه گفت، زندانیان برای هر ساعت کار در حدود ۲ تا ۲ یورو و سی سنت دستمزد میگیرند و سه تا پنج درصد از سود هر جنسی که فروخته میشود، به سازمانهای خیریهای همچون عفو بینالملل یا سازمان آلمانی "مبارزه با اعدام" اهدا میشود.
زندانیهای مانکن
اگر به سایت اینترنتی "زندانی" سر بزنید، گمان میکنید که قدم به یک زندان مجازی گذاشتهاید. پسزمینهی خاکستری سایت نشان از دیوارهای یک سلول دارد و محصولات هم در کمدهای آهنیای چیده شدهاند که با یک کلیک میتوانید آنها را بگشایید و نیاز به رمزگشایی نیست!
هرچه این زندان مجازی است، قیمتها اما همه واقعی هستند و قابل رقابت با مارکهای دیگر. تیشرت، شلوار یا ژاکت همه از ۲۹ یورو شروع میشوند و با ۳۵۰ یورو برای یک پالتوی زمستانی خاتمه مییابند. نکتهی قابل توجه این است که برای نمایش لباسها از مدلهایی استفاده شده که همگی قبلا زندانی بودهاند، البته با جرمهای سبک؛ وگرنه آنهایی که جرمهای سنگینتری مرتکب شدهاند، همچنان در پشت میلهها به دوختن مشغولند.
در قسمت محصولات، پتو، پیشبند، ظرفهای استیل غذا و همینطور قهوه و اسپرسو هم به فروش میرسند. بنا بر گفتهی احمد کیانیان، دانههای قهوه از زندانهای بایرن و هِسِن در آلمان خریداری شدهاند.
"زندانی" هم مثل همهی زندانیان دیگر، سوداهای زیادی را در سر میپروراند، از طراحی کلکسیون کیف گرفته تا همکاری با چند پروفسور طراح که در برلین اقامت دارند. اما به نظر شما چند درصد از شیفتگان مد، که عاشق پوشیدن لباسهای جدید هستند، به دانستن داستانی که پشت هر کدام از محصولات "زندانی" نهفته است، علاقه نشان میدهند؟ بهخصوص وقتی در پشت ژاکتشان نوشته شده است: «در هوای آزاد».
برای دیدن محصولات زندانی که به هوای آزاد راه یافتهاند، روی گالری عکس پایین صفحه کلیک کنید.