روز عشاق در کابل به کارزار خشونت علیه زنان تبدیل شد
۱۳۹۱ بهمن ۲۶, پنجشنبهشهر کابل در روز جهانی عشاق "ولنتاین" صحنه گردهمایی گروهی از فعالان مدنی بود که خواستار رفع یا کاهش خشونت علیه زنان بودند.
این راهپیمایی با حضور نزدیک به ۲۰۰ نفر از کنشگران مرد و زن و با پشتیبانی و همراهی پلیس در کابل برگزار شد. مسیر راهپیمایی فاصله بین قصر دارالامان، در خارج از کابل تا حوالی ساختمان پارلمان افغانستان بود.
خبرگزاری فرانسه مینویسد که این راهپیمایی به خلاف راهپیماییهای فعالان حقوق زنان، از سوی مخالفان با با سنگپرانی یا توهین و دشنام همراه نبود و در آرامش انجام شد.
آنچه در روز "عشاق" در کابل انجام گرفت، بخشی از کارزاری جهانی برای مقابله با خشونتهای خانگی علیه زنان بود که شعار خود را "خیزش یک میلیاردی" تعیین کرده است.
زنان افغان در دوران حاکمیت طالبان، اجازه بیرون رفتن از خانه بدون یک خویشاوند مرد یا حق تحصیل را نداشتند. آنها موظف بودند همیشه و همه جا برقع بر سر داشته باشند. این قوانین با سقوط طالبان تغییر کردهاند اما خشونت خانوادگی، ازدواج اجباری و تبعیضهای جنسیتی مختلف همچنان در زندگی آنها وجود دارد.
در اوت سال ۲۰۰۹ قانونی در افغانستان به تصویب رسیده که ازدواج کودکان، مبادله زنان به منظور حل و فصل اختلافات قبیلهای، ضرب و جرح زنان و سایر اشکال خشونت علیهآنان را جرم تلقی میکند. با این همه، حمیرا رسولی، یکی از شرکتکنندگان در راهپیمایی کابل میگوید که خشونت نسبت به زن در افغانستان روز به روز بیشتر میشود.
در یک گزارش سازمان ملل آمده که خشونت علیه زنان در افغانستان به دلیل تابوهای فرهنگی، هنجارهای اجتماعی و باورهای یک جامعه مذهبی محافظهکار، امری پذیرفته شده و عرفی تلقی میشود. این گزارش تاکید کرده که به همین سبب، آماری واقعی از خشونت علیه زنان افغانستان در دست نیست.
در این گزارش به طور نمونه به قتل زنی توسط شوهرش اشاره شده که او را به دلیل دخترزا بودن خفه کرده است. عروس ۱۵ ساله دیگری نیز توسط شوهر و پدرشوهرش بارها به شدت کتک خورده تا مبادا بدرفتاریهای خانواده همسر و نقش کنیزی خود را به دیگران اطلاع دهد.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان تاکنون بیش از ۴۰۰۰ مورد خشونت خانوادگی و اجتماعی علیه زنان در ۲۱ سال گذشته را ثبت کرده است. بیشتر این موارد از ترس، به پلیس گزارش نشدهاند.
فریه هاشمی، که در راهپیمایی روز "عشاق" کابل حضور داشته به خبرگزاری فرانسه میگوید: «زنان افغانستان آینده روشنی ندارند و دولت به اندازه کافی حامی آنها نیست.» این دانشجوی ۲۰ ساله در ادامه تاکید میکند که زنان افغان از دولت خود و جامعه بینالمللی انتظار پشتیبانی دارند.