زندگی صدها هزار شهروند نپالی در چادرهایی پلاستیکی
۱۳۹۴ خرداد ۴, دوشنبه
در پی زمین‌لرزه مهیب نپال که یک ماه پیش در روز شنبه (۲۵ آوریل/ ۵ اردیبهشت) رخ داد، بیش از ۸۷۰۰ نفر کشته شدند. این زمین‌لرزه با شدتی برابر ۸/ ۷ ریشتر شدیدترین زلزله در این کشور از ۸۰ سال پیش تاکنون بود. نیم‌میلیون خانه در مناطق زلزله‌زده ویران شدند.
دفتر کودکان سازمان ملل (وابسته به یونیسف) برآورد کرده که یک میلیون کودک نپالی در نتیجه زلزله آواره و نیازمند کمک شده‌اند. گرچه در فرودگاه پایتخت (کاتماندو) هواپیماهای امدادرسان درحرکت‌اند، اما امدادرسانی بیشتر در پایتخت متمرکز شده و به مناطق دورافتاده کمک چندانی نمی‌رسد.
مشکل نپال نبود راه‌های شوسه در بسیاری از روستاهای این کشور است. رسیدن به این روستاها تنها با کمک چهارپایان و گذر از راه‌های باریک و پل‌های بی‌ثبات و معلق ممکن است.
خانه‌های پلاستیکی موقت
صدها هزار نفر شهروند نپال مجبور شده‌اند به خانه‌های موقتی پناه برند که پایه‌هایش چوب بامبوس و سرپناهش پلاستیک هستند. این راه حل موقت سکنی دادن شهروندان در حالی است که حدود دو تا سه‌هفته دیگر باران‌های موسمی در نپال آغاز می‌شود و این خانه‌های پلاستیکی به هیچ وجه در برابر باران های موسمی مقاومت نمی‌کنند.
بسیاری از سازمان‌های امدادگر طرحی را ریخته‌اند که سقف این چادرهای پلاستیکی را با حلبی‌هایی بپوشانند. یوهانا میچرلیش، یکی از کارمندان سازمان امدادگر "کِر" در این باره می‌گوید که این سازمان امدادگر سرگرم پخش این قطعات حلبی به افراد مستمند است.
خانم میچرلیش می‌گوید این قطعات حلبی می‌توانند پس از پایان فصل باران نیز در ساختن خانه استفاده شوند. یوهانا میچرلیش می‌گوید: «معمولا در نپال خانه‌ها را از آجر و گل می‌سازند، اما اکنون شهروندان این کشور به دنبال راه حل دیگری برای ساختن خانه‌های‌شان هستند که مقاومت بیشتری داشته باشند.»
زلزله‌زدگان نپال می‌ترسند در صورت زمین‌لرزه‌ای دیگر باز افراد دیگری را از دست بدهند. یوهانا میچرلیش بر این نظر است که جامعه جهانی باید راهکاری دقیق در امر خانه‌سازی در اختیار این قربانیان زمین‌لرزه قرار دهد.
مشکلات بازسازی
پس‌لرزه‌های مداوم کار بازسازی مناطق زلزله‌زده را بسیار دشوار کرده است. آخرین پس‌لرزه صبح دوشنبه (۴ خرداد / ۲۵ مه) رخ داد و قدرت‌اش پنج ریشتر بود. چندروز پیش هم در پی رانش زمین مسیر یک رودخانه بسته شد و دریاچه‌ای به طول دوکیلومتر بوجود آمد.
همین امر سبب شد که بیش از ۱۵ هزار نفر از ترس سیل، روستاهای خود را ترک کنند و به منطقه‌ای امن‌تر پناهنده شوند. در حال حاضر مسیر این رودخانه بار دیگر باز شده و دریاچه از میان رفته است.
یکی از مشکلات بزرگ دیگر برای بازسازی منطقه زلزله‌زده بوروکراسی موجود و فساد اداری بخصوص در هند است که سازمان‌های امدادگر را با مشکلات بسیاری روبرو کرده است. توماس هورتس، یکی از کارمندان سازمان امدادگر آلمانی "کاریتاس" به کندی فعالیت ها نیز اشاره کرده می‌گوید: «دوهفته طول کشید تا کمک‌های سفارش شده از هند به نپال برسند.»
مردم زلزله‌زده نپال اما از کم‌رسیدن و دیررسیدن کمک‌های جهانی نیز ناراحت‌اند. سازمان ملل متحد اعلام کرده است که کمک های پیشنهاد شده جهانی برای تنظیم وضعیت مردم زلزله‌زده نپال کافی نیستند.
دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی کمک‌های جهانی در این باره اعلام کرده که کشورهای کمک‌رسان برای سامان دادن امور زلزله‌زدگان نپال تا کنون قول ۴/ ۹۲ میلیون دلار کمک مالی داده‌اند.
این سازمان جهانی در ادامه خاطر نشان کرده است که این کمک بسیار ناچیز است و سازمان‌های امدادگر جهانی برای سامان دادن امور آوارگان نپال بیش از ۴۲۰ میلیون دلار کمک مالی نیاز دارند.
گرچه نپال پس از پایان جنگ داخلی در سال ۲۰۰۷ هنوز با بحران سیاسی روبروست، اما همبستگی بین مردم عظیم است. زمین‌لرزه سبب شده که شهروندان نپالی به شدت به هم نزدیک شوند و به یکدیگر کمک کنند. بسیاری از شهروندان مهاجر این کشور برای کمک به هموطنان خود به نپال بازگشته‌اند.