سازمان‌یابی اولویت اول کارگران است
رضا طالبی، مدیر اتحادیه آموزشی کارگران سوئد در گفت‌وگو با دویچه‌وله از دستاوردهایی نام می‌برد که تشکل‌های کارگری در جوامع دموکراتیک به دست آورده‌اند. او معتقد است که می‌توان برخی از این دستاوردها را در پشتیبانی از جنبش کارگری ایران به کار گرفت؛ مشروط به آن که فعالان داخل و خارج، فارغ از گرایش‌های سیاسی و فکری، به منافع و نیازهای کارگران بیندیشند.
این عضو حزب سوسیال دموکرات سوئد در این مصاحبه از جمله می‌گوید:
● بخاطر فشارهای زیاد کارگران ایرانی به هم نزدیک‌تر شده‌اند. اعتصاب‌ها و اعتراض‌ها زیادتر شده و برای اول ماه مه اعلامیه‌های مشترک داده‌اند. اکنون بیش از پیش کارگران ایرانی به لزوم تشکل واقف شده‌اند.
● تشکل‌های جهانی از جمله اتحادیه بین‌المللی کار به عنوان یکی از مراکز رسمی سازمان ملل از مسائل کارگری ایران آگاهی خوبی دارند.
● سالانه چندین اطلاعیه در محکومیت فشارهای امنیتی و صنفی به کارگران صادر می‌شود که اثرگذاری آنها تابع تشکل‌های صنفی در داخل و کم شدن اختلاف نزد گروه‌های کارگری با تفکرهای مختلف است.
● نوعی تک‌روی در فعالان خارج از کشور وجود دارد که روابط و تبادلات خودشان با فعالان صنفی یا سیاسی ایران را انحصاری می‌کنند و حالت مالکیت به برخی مناسبات دارند.
●به مسائل کارگری هم مثل مسائل سیاسی نگاه می‌شود. تشتت روابط در خارج از کشور، روی چند دستگی کارگران در داخل تاثیر می‌گذارد.
● اتحادیه‌های کارگری در سوئد به حدی از سازماندهی رسیده‌اند که می‌توانند سال‌ها در برابر کارفرما ایستادگی کنند.علت هم این است که طبق قانون، دولت اجازه دخالت در مذاکرت کارفرما و کارگران را ندارد و کارگرها خیلی مستقل هستند.
●در سوئد ۸۵ تا ۹۱ درصد کارگران عضو اتحادیه‌های گوناگون هستند و اتحادیه‌ها شیوه‌هایی دارند که می‌توانند به ایرانی‌ها بیاموزند.
● چندی قبل که هیاتی از سوئد به ایران رفت، تلاش دوستان این بود که یک نماینده از اتحادیه کارگری (رئیس سندیکای فلزکاران سوئد) همراه این هیات باشد تا وقتی در ایران قرارداد می‌بندند، بگویند کارگران تحت پوشش این قراردادها باید از حقوق و محیط کار عادلانه برخوردار باشند.