نویسندگان ایرانی: اجازه ندهیم جنبش را در خاموشی سرکوب کنند
۱۳۸۸ تیر ۱۲, جمعه
برای نویسندگان ایران یکی از جنبه‌های مهم حرکت اعتراضی، نوزایی فرهنگی جامعه بود. گفته شد که جامعه سالیان دراز در افسردگی سیاسی و خمودگی معنوی فرو رفته بود، اما در جریان انتخابات ریاست جمهوری نور امید به دل‌ها تابید و جامعه نشان داد که با تمام وجود خواهان تحول و پیشرفت است.
به گفته محسن مخملباف: «به نظر من بزرگترین دستاورد این جنبش این بود که افسردگی اجتماعی – سیاسی به پایان رسید و یخ بی‌تحرکی جامعه ذوب شد. ایرانیان در جریان انتخابات و تظاهرات میلیونی پس از آن، همدیگر را پیدا کردند و روح جمعی گمشده‌ی ما بار دیگر پیدا شد.»
بسیاری از نویسندگان عقیده دارند که با جنبش اعتراضی مردم، ایران به مرحله تاریخی تازه‌ای وارد شده که بطلان سی سال حاکمیت دینی است. به گفته نسیم خاکسار: «بعد از سی سال مردم در خیابان‌ها فریاد آزادی سر دادند، آن هم با تظاهرات میلیونی. این جنبش البته دو مشکل دارد، یکی آنکه هنوز نتوانسته به سراسر جامعه کشیده شود، تا کارگران و کارمندان با اعتصابات عمومی کمر دولت را بشکنند. دیگر آنکه رهبری جنبش به دست نیروهایی است که در درون نظام حرکت می‌کنند و هنوز روشن نیست تا کجا می‌توانند با این حرکت همراه باشند.»
تصویر مقلوب از ایران و ایرانی
نویسندگان ایرانی در خارج سالها با تصویری مقلوب از میهن خود روبرو بوده‌اند. قادر عبدالله، نویسنده ایرانی که آثار خود را به زبان هلندی منتشر می‌کند، عقیده دارد: «سالها گفته شد که ایرانیان مردمی عقب‌مانده هستند، اما دیدیم که یک نسل جوان و پرانرژی و مدرن فریاد می‌زند که ما آزادی می‌خواهیم. آنها کار خود را کردند، و حالا وظیفه ماست که متحد شویم و صدای هم‌میهنان مبارز خود را به گوش دنیا برسانیم تا همه بدانند که صدای احمدی‌نژاد صدای همه مردم نیست، صدای احمدی‌نژاد صدای کودتاست، صدای پاسداران ضدمردم است.»
هنرمندان از این که ایرانیان تصویر تازه‌ای از خود ارائه دادند، خشنود هستند. رضا علامه‌زاده عقیده دارد که جنبش اعتراضی ایران، با طرح شعار دموکراسی، آن هم با شیوه‌های مبارزه مدنی، حیثیت و اعتبار تازه‌ای به همه ایرانیان داد. به گفته آقای علامه‌زاده: «باید قدر جوانانی را بدانیم که برای ما حیثیت آفریدند. نشان دادند که ایرانی آن چیزی نیست که سال‌های سال این رژیم سعی کرد جلوه دهد. ما همیشه شرمنده بودیم که نام ما با نام این رژیم پیوند بخورد، حالا سربلند هستیم که نام ما با نام این مردم پیوند می‌خورد، مردمی که سه هفته تمام قلب تمام دنیا را به لرزه انداختند. هیچ آدم آزاده‌ای در دنیا نیست که در این مدت با مردم ایران احساس همدلی نکرده باشد، هر آدم آزاده‌ای با مردم ما بود، در سراسر دنیا».
ضرورت اتحاد علیه خفقان
به نظر نویسندگان خارج از کشور، در شرایطی که دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی برای سرکوب جنبش خیز برداشته، ایرانیان مقیم خارج وظیفه دارند که از مبارزات مردم در ایران حمایت کنند.
به گفته علامه زاده: «ما شاهد لحظات بسیار حساس تاریخی هستیم: این روزها آخرین روزنه‌های امید مشارکت مردم در زندگی سیاسی کشور بسته شد. حالا وظیفه ما در درجه اول حمایت از داخل ایران است. با سرکوب خشونت‌آمیز رژیم، مردم در سکوت و حیرت فرو رفته‌اند. ما ایرانیان مقیم خارج که از تعرض و سرکوب دور هستیم، باید از مردم حمایت کنیم.»
به نظر نویسندگان ایرانی، جنبشی وسیع و متحد از تمام طرفداران دموکراسی لازم است تا بتواند فریاد حق‌طلبی ایرانیان را به گوش مردم جهان برساند. علامه‌زاده تأکید می‌کند که همه ایرانیان، با هر گرایش و تعلق سیاسی باید حول محور دموکراسی متحد شوند. یک جبهه گسترده می‌تواند این جنبش را به پیروزی برساند.
آگاهی در برابر سرکوب
ایران در سه هفته گذشته در مرکز توجه رسانه‌های گروهی جهان قرار داشت. به عقیده بسیاری از نویسندگان، ایرانیان مقیم خارج می‌توانند با حرکت‌های گسترده اعتراضی، توجه افکار عمومی جهان را علیه حکومت ایران زنده نگه دارند تا حکومت نتواند به سادگی صدای جنبش را خفه کند. به گفته قادر عبدالله: «طی سه هفته توفانی، همه جهان به ما نگاه کردند. حالا وظیفه ماست کاری کنیم که نگاه جهان از ایران منحرف نشود. دنیا باید باز هم به میهن ما نگاه کند، تا رژیم نتواند در خاموشی جوانان ما را در سیاهچال‌ها نابود کند.»
به نظر نویسندگان و هنرمندان، مخالفان حکومت ایران در خارج امکانات فراوانی دارند که می‌توانند از آنها برای وارد کردن فشار بر جمهوری اسلامی استفاده کنند. نسیم خاکسار در این رابطه معتقد است: «من فکر می‌کنم یکی از امکانات ما فشار بر دولت‌های غربی است تا دولت کودتایی ایران را به رسمیت نشناسند. امروز همه می‌دانیم که سرکوب مردم در دستور کار این حاکمیت است. به نظر من با فروکش کردن حرکت‌های مردمی، دستگاه سرکوب تور امنیتی خود را گسترده می‌کند و دستگیری‌ها بیشتر می‌شود. در این شرایط ما وظیفه داریم که مقاومت را در خارج فعال کنیم. ما می‌توانیم افکار عمومی جهان را بیدار نگه داریم تا نسبت به برخوردهای خشونت‌آمیز رژیم حساس باشد. در عین حال جمهوری اسلامی از داد و ستد با دنیا زنده است. مخالفان می‌توانند موقعیت‌های دیپلماتیک جمهوری اسلامی را در سراسر دنیا به خطر بیندازند.»
نویسندگان و هنرمندان مقیم خارج عقیده دارند که حاکمیت جمهوری اسلامی نمی‌تواند نسبت به افکار عمومی جهان و اعتراضات جامعه بین‌المللی بی‌تفاوت بماند.
نویسنده: علی امینی
تحریریه: بهنام باوندپور