وزیران دفاع ناتو و استراتژی افغانستان
۱۳۸۸ مهر ۳۰, پنجشنبه
طرح ژنرال آمریکایی استنلی مک‌کرسیتال روی میز مذاکره است. از آن روزهایی که ناتو با اطمینان کامل در مورد افغانستان حرف می‌زد، مدتهاست که گذشته است. وزیران دفاع کشورهای عضو پیمان ناتو در نشست دو روزه خود (۲۲ و ۲۳ اکتبر) در براتیسلاوا، پایتخت اسلوواکی پی چاره می‌گردند. مک‌کریستال خواستار اعزام ۴۰ هزار سرباز دیگر است. اگر رئیس‌جمهور آمریکا، باراک اوباما با چنین درخواستی موافق کند برای اروپای‌ها شانس چندانی برای مقاومت باقی نمی‌ماند.
در حالیکه اوضاع امنیتی افغانستان به شکل بی‌سابقه‌ای بحرانی است، حامد کرزای نیز در انتخابات ریاست‌جمهوری نشان داد که آن افغانستان آزاد و دمکراتی را که امید آن می‌رفت لگد‌مال کرده است. کزاری با این حال، با برگزاری دور دوم انتخابات در ۷ نوامبر موافقت کرده است.
راسموسن خواستار توافق
این ادعا که "در راه بازسازی افغانستان مسیر درست را پیش می‌رویم" هم مربوط به گذشته است. آندرآس فوگ راسموسن، دبیکل ناتو نیز با اشاره به اینکه نیروهای ناتو در افغانستان به نقطه‌حساسی در ماموریت خود رسیده‌ا‌ند، گفت:«ضروری است که تمامی کشورهای عضو ناتو در مورد ادامه ماموریت خود در افغانستان به توافق برسند.»
اما هنوز مشخص نیست که توافق باید بر سر چه باشد ؟ استراتژی صحیح کدام است؟ ژنرال استنلی مک‌کریستال، استراتژی جامعی عرضه کرده است که در آن بازسازی افغانستان همان قدر مد نظر قرار گرفته است که نبرد با طالبان. البته برای اجرای این طرح، مک‌کریستال به ۴۰ هزار نیروی دیگر احتیاج دارد.
رابرت گیتس که در مرکز توجه نشست امروز و فردا قرار دارد، تردیدی ندارد که برای پیروزی بر طالبان، ناتو به اکیپ‌های بیشتری نیازمند است. وی در نشست روز نخست اذعان کرد:« از آنجا که ما، و البته صادقانه باید گفت، که هم‌پیمانان ما نیز در شرایطی نیستند که بتوانیم سربازان بیشتری به افغانستان گسیل کنیم، طالبان دوباره در این کشور قدرت گرفته‌اند.» تصمیم‌نهایی برای اعزام نیروی بیشتر به افغانستان تنها در حیطه قدرت باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکاست. اوباما اما مردد است. هر چه می‌گذرد خستگی مردم آمریکا از جنگ افغانستان بیشتر می‌شود.
اما یک نکته بی‌تردید مشخص است: اگر آمریکا نیروی بیشتری به افغانستان اعزام کند برای اروپا نیز چار‌ه‌ای جز پیروی از آمریکا باقی نمی‌ماند. دبیر کل ناتو نیز بار دیگر تاکید کرد:« می‌بایست تعادل منصفانه‌ای میان آمریکا و اروپا برقرار باشد.» راسموسن که از طرح مک‌کریستال پشتیبانی می‌کند، خواستار تقویت گسترده نیروهای نظامی مستقر در افغانستان است. با این حال اعضای ناتو نظر یکسانی در این مورد ندارند.
خروج یا تقویت نیروها؟
در حالیکه بریتانیا پیشتر اعلام کرده بود که آماده ارسال حدود ۵۰۰ سرباز دیگر به افغانستان است، دولت فرانسه با اعزام نیروی بیشتر مخالف است. برخی از کشورهای عضو ناتو نیز در فکر خارج کردن نیروهای خود از افغانستان هستند. کانادا، هلند و استرالیا اعلام کرده‌اند ظرف دو سال آینده نیروهای خود را از افغانستان فراخواهند خواند.
اما درصورتی که آمریکا نیروی بیشتری به افغانستان اعزام کند، دولت آلمان نیز از این استراتژی پیروی خواهد کرد. هر چند که هیچ‌کدام از اعضای ناتو در فکر این نیستند که تا ابد در افغانستان باقی بمانند. استراتژی خروج نیروهای نظامی از افغانستان بر این استوار است که ارتش و پلیس این کشور هر چه سریعتر آموزش دیده و مستقل شوند تا بتوانند خود امنیت این کشور را تامین کنند.
هر چند در ماه‌های گذشته ارتش افغانستان پیش‌رفت‌ها‌ی قابل ملاحظه‌ای داشته است اما در مورد پلیس این کشور هیچ مطلب قابل ذکری وجود ندارد. این نکته را نیز نباید فراموش کرد که تخلفات گسترده در انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور، موجب سلب اعتماد مردم از دولت افغانستان شده است.