کمپینی برای "حمایت سازمان‌یافته" از محمدصدیق کبودوند
۱۳۹۱ تیر ۱۰, شنبه
پنج سال از دستگیری محمدصدیق کبودوند مدیر مسئول هفته‌نامه "پیام مردم کردستان" و موسس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان می‌گذرد. وی که ۴۹ سال دارد و پدر سه فرزند است، به اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" و "تبلیغ علیه نظام" محکوم به ۱۰ سال و نیم زندان شده و در حال حاضر در زندان اوین به سر می‌برد.
کبودوند ماه‌ها در سلول انفرادی به سر برده و با وجود ابتلا به بیماری‌‌های تنفسی، کلیوی و پروستات، هیچگاه از حق مرخصی بهره‌مند نشده است.
فرزند این فعال مدنی کرد از مدتی پیش مبتلا به یک بیماری دشوار شده و در بیمارستان بستری است. کبودوند در بهمن سال ۱۳۹۱ توانست در مدتی کوتاه‌تر از یک ساعت با همراهی ماموران امنیتی بر بالین پسرش حاضر شود. اما تشدید این بیماری و بی پاسخ ماندن درخواست کبودوند برای دیدار با فرزندش موجب شده که او از ششم خرداد سال ۱۳۹۱ دست به اعتصاب غذا بزند.
با ادامه اعتصاب غذای کبودوند، شماری از کنشگران و روزنامه‌نگاران کرد اقدام به راه‌اندازی کمپینی در حمایت از وی کردند. نخستین بیانیه این گروه در هفتم تیرماه منتشر شد و به امضای بیش از سی‌نهاد و تشکل مدنی و سیاسی رسید.
سامان رسول‌پور روزنامه‌نگار کرد به دویچه‌وله می‌گوید که فراخوان نامگذاری روز دهم تیر به نام کبودوند با حمایت گسترده احزاب کرد، فعالان سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و هنری و حجم بالایی از بیانیه، پیام و یادداشت روبرو شده است.
این همکار پیشین سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان می‌افزاید که احتمالا همین حمایت‌ها موجب شده که مسئولان قضایی در روز چهارشنبه هفتم تیرماه به طورغیرمنتظره‌ای به همسر کبودوند اجازه ملاقات حضوری با او را بدهند: « البته معاون دادستان تهران هم با کبودوند صحبت کرده و خواسته که اعتصاب غذایش را پایان دهد اما او گفته تا زمانی که به خواسته‌اش یعنی گرفتن مرخصی نرسد، به اعتراضش ادامه می‌دهد.»
پیش از این نیز ۳۰۰ فعال اجتماعی، سیاسی و مطبوعاتی در ۱۸ خرداد در نامه‌ای به ناوی پیلای کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، خواستار تلاش این مقام برای مداوای کبودوند در خارج از زندان و ملاقات وی با فرزند بیمارش شده بودند.
سامان رسول‌پور می‌گوید که محمدصدیق کبودوند با توجه به سپری شدن نیمی از مدت حبس خود، خواستار آزادی مشروط نیز شده است.
مخالفت و مقاومت دادستانی
همسر کبودوند پس از ملاقات اخیر اعلام کرده که دادستان تهران به دلیل عصبانیت از شوهرش، مخالف استفاده وی از حق مرخصی است. سامان رسول‌پور می‌گوید: «گفته‌اند به دلیل آن که از گذشته‌اش ابراز ندامت نکرده مرخصی نمی‌دهیم. در عین حال وزارت اطلاعات پرونده را موضوع ویژه‌ای می‌داند و از همان روز اول او را زیر فشار گذاشته‌اند. حکم سنگین ۱۱ ساله بدون حتی یک روز امکان مرخصی بیسابقه است.»
سامان رسول‌پور می‌گوید که نامگذاری روزی به نام کبودوند جنبه‌ای نمادین دارد. او این اقدام را گذرگاه یا ایستگاهی برای به جریان افتادن حمایتی نظم‌یافته و مداوم می‌داند: « مشکل اینجاست که همیشه از آقای کبودوند حمایت‌هایی شده اما چون سیستماتیک و مستمر نبوده، نتیجه لازم را نبخشیده است.»
رسول‌پور تاکید می‌کند که کبودوند چند مرتبه در زندان دچار سکته شده و مسئولیت هر اتفاقی برای او بر عهده مسئولان قضایی و امنیتی است. او با اشاره به پشتیبانی نهادهای بین‌المللی و شخصیت‌های جهانی از کبودوند در روزهای اخیر، ابراز امیدواری می‌کند که مقامات جمهوری اسلامی پیام این حمایت‌ها را بگیرند و خواسته محمد صدیق کبودوند در گرفتن مرخصی، آزادی مشروط و حضور یافتن بر بالین فرزند بیمارش را اجابت کنند.