اخراج رئیس اف‌بی‌آی؛ "کودتا از بالا"

"اشپیگل آنلاین" در تفسیری پیرامون علت برکناری جیمز کومی، رئیس اف‌بی‌آی (پلیس فدرال آمریکا)، نوشته است، در زندگی دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا لحظات زیادی وجود داشته است که واقعیت آن‌ها بیشتر شبیه به فیلم‌های تخیلی است. یکی از این موارد اخراج جیمز کومی است.

جیمز کومی روز سه‌شنبه (۹ مه/۱۹ اردیبهشت) خبر اخراج خود را از تلویزیون شنید. سپس رئیس جمهور محافظ مخصوص خود را به ساختمان پلیس فدرال آمریکا فرستاد تا ورقه اخراج را کف دست کومی بگذارد. اما این شرایط سیاسی آمریکاست که نشان می‌دهد این تصمیم چه ابعادی دارد.

ترامپ یک رئیس معمولی اف‌بی‌آی را برکنار نکرده است. او کسی را اخراج کرده که  ماه‌ها در حال تحقیق بر روی افراد نزدیک به ترامپ است تا دریابد که آیا میان آن‌ها و کرملین اتحادی علیه هیلاری کلینتون‌،‌ رقیب انتخاباتی ترامپ در زمان رقابت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری در سال گذشته وجود داشته است یا نه.

بیشتر بخوانید:ترامپ رئیس "اف‌بی‌آی" را اخراج کرد

دونالد ترامپ کسی را اخراج کرده است که نه تنها بسیاری مسائل را درباره شخص رئیس جمهور می‌داند، بلکه هیچ کسی مانند او نمی‌تواند برای ریاست جمهوری‌اش خطرناک شود. جالب‌تر این که ترامپ دستور اخراج کومی را از سوی وزیر دادگستری ‌خود صادر می‌کند که احتمالا خود او نیز در ارتباط با رسوایی ارتباط با روسیه قرار دارد.

بیشتر بخوانید:ارتباط با روسیه برای وزیر دادگستری ترامپ هم دردسرساز شد

مفسر "اشپیگل آنلاین" می‌‌نویسد که بیشرمی در سوءاستفاده از قدرت از این بیشتر نمی‌تواند باشد. او می‌پرسد: آیا همه این‌ها تنها هیجاناتی لجام‌گسیخته مانند هیستری است؟ آیا برکناری رئیس اف‌بی‌آی به خاطر اظهارنظرهای او درباره ایمیل‌های هیلاری کلینتون در دوران مبارزات انتخاباتی است؟ این دلیل قابل قبولی به نظر نمی‌رسد چرا که ترامپ و وزیر دادگستری فعلی‌اش، در اکتبر سال گذشته از کومی به خاطر افشاگری درباره ایمیل‌های کلینتون قدردانی کرده بودند.

بیشتر بخوانید:انتقاد از رئیس اف‌بی‌آی به خاطر تحقیق درباره ایمیل‌های کلینتون

ترامپ آن‌ زمان گفته بود که این نشانه شهامت رئیس پلیس فدرال آمریکاست که درست در آستانه انتخابات تحقیقات درباره ایمیل‌های هیلاری کلینتون را مجددا شروع کرده است. او در ژانویه سال جاری در یک مراسم حتی برای کومی بوسه‌ای فرستاده بود.

افزون بر این، دستور آماده ساختن حکم اخراج کومی پیش از توضیحات او در برابر سنای آمریکا پیرامون ایمیل‌های هیلاری کلینتون به وزیر دادگستری آمریکا داده شده است.

بنابراین تنها گمانه‌ای که باقی می‌ماند این است که ترامپ تنها برای نجات خود و اطرافیانش دست به این اقدام زده است و قصد دارد کسی را به عنوان رئیس اف‌بی‌آی  بگمارد که پرونده ارتباط با روسیه را به سرعت توی کشو بگذارد و درش را ببندد.

اما این تصوری ساده‌انگارانه است. چرا که اتفاقا این کار باعث می‌شود که کارکنان اف‌بی‌آی حالا تمام تلاش خود را بکار گیرند تا ارتباط احتمالی ترامپ با مسکو را فاش کنند.

مفسر "اشپیگل آنلاین" می‌نویسد، کودتای از بالای ترامپ نشان می‌دهد که خطر چقدر برای او جدی شده است. رسوایی پرونده ارتباط با روسیه نه تنها سرجایش هست، بلکه حالا ابعاد بزرگ‌تری نیز پیدا کرده است.

سالی یتس، وزیر پیشین دادگستری آمریکا روز قبل از برکناری جیمز کومی روی این سوال تمرکز کرده بود که چرا ترامپ مشاور امنیت ملی پیشین، مایک فلین را مدتی طولانی در مقام خود گذاشت، با وجود آن که هشدارهایی درباره مکالمات او با سفیر روسیه داده شده بود.

آیا در آمریکا هنوز حکومت قانون پابرجاست؟

در مقایسه‌های تاریخی باید جانب احتیاط را رعایت کرد، اما در این مورد دشوار است که به مورد ریچارد نیکسون، رئیس جمهور سابق آمریکا فکر نکرد. او نیز در سال ۱۹۷۳ ابتدا آرشیبالد کوکس، دادستان ویژه پرونده واترگیت را برکنار کرد. اما همین برکناری آغاز پایان نیکسون بود. حالا نیز ترامپ امیدوار است که با این اقدام جان سالم بدر برد و همین امر آمریکا را در برابر یک آزمایش بزرگ قرار می‌دهد.

اگر جمهوریخواهان آمریکا با اکثریت آرا به جانشینی که ترامپ به جای کومی پیشنهاد کند، یعنی فردی گوش به فرمان خود، رای دهند، نه تنها استقلال خود، بلکه اعتماد عمومی به برقراری حکومت قانون در آمریکا را به معنای واقعی خدشه‌دار کرده‌اند.

اما اگر کسی پیدا شود که هم مورد حمایت جمهوریخواهان و هم دمکرات‌ها و ورای هر گونه شک و تردیدی قرار داشته باشد، می‌تواند دم و دستگاه آسیب‌پذیر "کنترل و توازن" ترامپ را مجددا احیا کند. اما این کار مستلزم گماردن یک دادستان ویژه مستقل است که ورای احزاب قرار داشته باشد و پرونده ارتباط با روسیه را تا آخرین جزئیات آن روشن کند.

مفسر "اشپیگل آنلاین" می‌پرسد: «تکلیف ترامپ چه می‌شود؟ او درست یک روز پس از اخراج رئیس اف‌بی‌آی با وزیر خارجه روسیه دیدار می‌کند، واقعیتی که باز هم ما را به یاد پرده‌ای از سناریویی تخیلی می‌اندازد.»