از ۱۷ تا ۲۳ تیر ۱۳۷۸

پنجشنبه ۱۷ تیر

توقیف روزنامه سلام.

نیمه شب جمعه ۱۸ تیر

روزنامه سلام روز پیش تعطیل شده است. گروهی از دانشجویان معترض دانشگاه تهران ، در خوابگاه دانشگاه به بحث در این مورد مشغول‌اند. عده ای از دانشجویان راهپیمایی آرامی در خیابان امیرآباد انجام می‌دهند. آنان به خوابگاه برمی‌گردند. نکته عجیب حضور افراد نیروی انتظامی در پشت در اصلی خوابگاه است. سر و صدایی از پایین سکوت شبانه خوابگاه رابرهم‌می‌زند. کمی پس از نیمه شب عده ای که مشخص نیست اعضای نیروهای انتظامی هستند یا شبه نظامی وارد خوابگاه می شوند. در اطاقها را می‌شکنند، وسائل و كتاب های دانشجويان را بهم‌ريخته و پاره‌پاره می‌کنند، دانشجويان را زیر مشت و لگد می‌گیرند. برخی اتاق ها را به آتش می‌کشند. تعداد زیادی از دانشجویان را بازداشت می‌کنند. دیگر خوابگاه قابل شناسایی نیست.

پس از این حادثه "دفتر تحکیم وحدت" یک هفته عزای عمومی اعلام می‌کند.

بعدها دادگاه تنها یکی از سربازان رده پایین نیروی انتظامی را به جرم سرقت یک عدد ریش تراش مجرم می شناسد.

صبح خبر همه جا بخش می‌شود. خیابان‌های تهران بعد از ۲۱سال چهره‌ای دیگر به خود گرفته‌اند.

دانشجویان با تشکیل گروه های خودجوش امنیت محل را بر عهده دارند. نیروی انتظامی، نیروهای خود را این بار با فاصله از کوی مستقر کرده و از دور به انتظار روند حوادث نشسته است.

شنبه ۱۹ تیر

دانشجویان در امتحان های آخر ترم شرکت نمی کنند. به نشانه اعتراض در کوی متحصن می‌شوند. دانشجویان فائزه رفسنجانی را بین خود نمی پذیرند. چهار وزير از کابینه خاتمى به عنوان اعتراض استعفا می‌دهند. تاج زاده معاون وزير كشور و مصطفى معين وزير فرهنگ و آموزش عالى طى نطقهايى براى دانشجويان از جنبش آنها حمايت می‌کنند. موسوی لاری، وزیر کشور، برای دانشجویان سخنرانی می کند. دانشجویان انتظار حضور خاتمی در بین خود را دارند. فریاد می کشند : « خاتمی کجایی ؟ دانشجویت کشته شد. » . خاتمی، رییس جمهور وقت سکوت اختیار کرده‌است.

یکشنبه۲۰ تیرماه

دانشجویان از کوی به سمت دانشگاه تهران راه‌پیمایی می‌کنند. راه‌پیمایی آرام است. دانشجویان پس از رسیدن به دانشگاه، در آن جا مستقر می شوند. عزت الله سحابی، عبدالله نوری، اکبر گنجی، محمدحسین درودیان در جمع دانشجویان متحصن حاضر می‌شوند.

آیت‌الله علی خامنه ای طی یک سخنرانی حمله به کوی دانشگاه را به ورود افراد به خانه دیگران تشبیه می کند. وی در جمع بسیجیان می گوید : « حتی اگر عکس مرا پاره کردند شما واکنشی نشان ندهید».

دوشنبه ۲۱ تیرماه

اختلاف نظر آغاز می‌شود . عده ای می گویند باید در دانشگاه ماند. عده ای موافق به خروج از دانشگاه و پیوستن به مردمی هستند که پشت درهای دانشگاه منتظرند.دانشجویان سعی دارند مانع خروج از محوطه دانشگاه شوند. از حوالی ظهر حدود پانصد دانشجو محل تحصن را ترک کرده و به سمت در اصلی دانشگاه حرکت می کنند. آنان شعارهایی در انتقاد به خاتمی و سکوت او سرمی دهند.

نیروهای امنیتی به دانشجویانی که موفق شده بودند از دانشگاه خارج شوند در بلوار کشاورز حمله می‌کنند.

هدایت تحصن عملن از دست تحکیم خارج شده و رهبران تحکیم یکی بعد از دیگری از دانشگاه خارج می‌شوند.

دفتر تحکیم پایان تحصن های دنباله دار را اعلام می‌کند.

ساعت 7 بعد از ظهر نیروهای انتظامی گاز اشک آور به سوی دانشجویان پرتاب می کنند. درگیری بالا می‌گیرد. دانشگاه در محاصره یگان‌های ضد شورش است. لباس شخصی‌ها با پشتیبانی نیروی انتظامی و یگان‌های ضد شورش به دانشگاه تهران حمله می‌کنند و دانشگاه اشغال می‌شود.

سه‌شنبه ۲۲ تیر ماه

در خیابان های اطراف کوی و دانشگاه درگیری های پراکنده وجود دارد. تمام مسیرها به‌سمت کوی و دانشگاه بسته است. حضور نیروهای نظامی و بسیج رنگ و بوی حکومت نظامی به شهر داده‌است. روزنامه‌های اصلاح‌طلب خبر از پوتین‌های آهنین می‌دهند. صدا و سیمای جمهوری اسلامی خبر از پایان یافتن "آشوب های" چند روز اخیر می دهد. نیروهای نظامی کنترل شهر را به طور کامل در دست می گیرند. آیت‌الله علی خامنه‌ای با پیامی از "مردم انقلابی ایران" می‌خواهد برای اثبات همبستگی مردم و نظام به خیابان بیایند.

چهارشنبه ۲۳ تیرماه. پایان ماجرا....

روزهای بعدی. نام سیزده نفر به عنوان رهبران «اغتشاشات» در شش اطلاعیه ی وزارت اطلاعات اعلام می‌شود: منوچهر محمدی، غلامرضا مهاجری نژاد، ملوس رادنیا (مریم شانسی)، حسن زارع زاده اردشیر، روزبه فراهانی پور، مهران میرعبدالباقی، خسرو سیف، بهرام نمازی، فرزین مخبر، محمداقبال کازرونی، سعید رسولیان، هژیر پلاسچی و فرخ شفیعی.