انتخابات پارلمانی الجزایر به موازات دستگیری‌های گسترده
۱۴۰۰ خرداد ۲۲, شنبه
نزدیک به ۲۴ میلیون شهروند واجد حق رای در الجزایر به شرکت در انتخابات مجلس دعوت شده‌اند؛ مجلسی با ۴۰۷ نماینده برای پنج سال. چهار ماه قبل مجلس الجزایر بعد از اعتراضات گسترده در شمال این کشور به دستور رئیس جمهور منحل شد و این انتخاباتی زودهنگام است.
آگاهان سیاسی پیش‌بینی کردهاند که دو حزب عمده جبهه آزادیبخش ملی (FLN) و مجمع ملی دمکراتیک (RND) بازندگان اصلی این انتخابات باشند.
جریان اعتراضی "حراک" (اختصار "جنبش دموکراتیک الجزایر") و بخشی از اپوزیسیون الجزایر از حامیان و هواداران خود خواسته‌اند که انتخابات را تحریم کنند. بر همین اساس نرخ مشارکت مردم بین ۴۰ تا ۵۰درصد به نظر می‌رسد. بایکوت انتخابات پارلمانی می‌تواند به سود احزاب اسلامی باشد. انتظار نمی‌رود که نتیجه انتخابات تا ظهر یکشنبه مشخص شود.
دستگیری صدها کنشگر سیاسی
جنبش فراگیر"حراک" که خواهان تغییرات اساسی دمکراتیک در نظام سیاسی الجزایر است، انتخابات پارلمانی را فرمایشی خوانده است. این جنبش هواداران خود را در ماه‌های گذشته، هر هفته برای اعتراض به وضع موجود به خیابان‌ها کشانده، اما مقامات دولتی سخت‌گیری در قبال ممنوعیت اعتراضات خیابانی را تشدید کردهاند. صدها نفر بر اساس این ممنوعیت که از ماه مه به جریان افتاد، دستگیر شده‌اند.
جنبش حراک با به حرکت در آوردن و بسیج صدها هزار نفر از شهروندان معترض در سال ۲۰۱۹، عبدالعزیز بوتفلیقه را وادار کرد که قدرت را پس از سی سال واگذار کند. عبدالمجید تبون، نخست وزیر بوتفلیقه که جانشین او شد، عنوان می‌کند که مطالبات مردمی در کوتاه‌ترین زمان برآورده شده اما جنبش حراک می‌گوید در همچنان بر پاشنه سابق می‌چرخد.
معترضان چه می‌خواهند؟
الجزایر در سال ۱۹۶۲ از استعمار فرانسه خارج شد. معترضان و هواداران جنبش حراک خواستار برچیده شدن سیستم سیاسی به جا مانده از زمان استقلال هستند و اعتقاد دارند که عبدالمجید تبون با دسیسه و همدستی نظامیان به قدرت رسیده است.
آزادی زندانیان سیاسی، آزادی بیان و مطبوعات، استقلال دستگاه قضایی و تشکیل یک دولت مدنی با حضور چهره‌های ملی و خوشنام از مطالبات جنبش حراک است.
پروفسور رشید قیسه، از مرکز مطالعات خاورمیانه و خاورنزدیک در دانشگاه ماربورگ آلمان بعید می‌داند که انتخابات پارلمانی الجزایر باعث آرامش در این کشور شود. او به دویچه وله می‌گوید: «تنها امیدی که دارم، فروپاشی درونی خود رژیم است.»
در دهه ۱۹۹۰ میلادی، الجزایر درگیر جنگ داخلی و مقابله دولت و اسلامگرایان بود. این سال‌ها به عنوان "سیاه‌ترین دهه" در تاریخ این کشور محسوب می‌شود؛ دورانی که بین ۶۰ تا ۱۵۰ هزار کشته بر جای گذاشت. امروز اما الجزایر با ۴۳ میلیون جمعیت، کشوری با ثبات نسبی در آفریقا شناخته می‌شود.