بازتاب مرگ مهسا امینی در رسانههای آلمان
۱۴۰۱ شهریور ۲۹, سه‌شنبه
شبکه دو تلویزیون آلمان (زد.دی.اف) یکی از نخستین رسانههای بزرگ آلمان بود که به مرگ مهسا امینی واکنش نشان داد. این شبکه بیش از دو دقیقه و نیم از اخبار شامگاهی پربیننده خود (Heute Journal) را به گزارشی تصویری از مرگ مهسا امینی و خشونت دولتی نسبت به زنان اختصاص داد.
در این گزارش زنان جوان از ترس و وحشت خود از گشت ارشاد و نیروهای امنیتی می‌گویند، ویدئوهایی از دستگیری هولناک زنان توسط نیروهای گشت ارشاد نمایش داده می‌شود و گزارشگر نتیجه می‌گیرد: «با چنین اقداماتی یک رژیم مستبد ملت خود را دچار ترس و وحشت می‌کند».
"حکومت نفس ملت را گرفته است"
وبسایت شبکه یک تلویزیون آلمان (تاگس شاو) در گزارشی به مناسبت جان‌باختن مهسا امینی به اوضاع اقتصادی و اجتماعی و سیاسی ایران می‌پردازد و به این نتیجه می‌رسد که جمهوری اسلامی نفس ملت را گرفته است و همواره فشار عمومی را بیشتر می‌کند.
در این گزارش از زبان یک مرد جوان آمده است: «ایران یک کشور اسلامی است، اما بدون مسلمان».
گزارشگر، کارین زنتس، توضیح می‌دهد که این جمله در مورد همه ایرانیان صدق نمی‌کند اما نشان می‌دهد که رژیم اسلامی با اعمال خشونت همواره جوانان را از اسلام گریزان می‌کند.
"مرگ مهسا امینی برای حکومتگران اهمیتی ندارد"
"تاگس اشپیگل"، روزنامه معتبر چاپ برلین در گزارش نسبتا جامعی به نارضایتی مردم می‌پردازد و اعتراضات مردمی به مناسبت مرگ مهسا امینی را در این چارچوب می‌بیند که فشار حکومتی در چند دهه بی وقفه ادامه داشته، در دوره ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی شدت بیشتری یافته و ملت جان به لبش رسیده است.
این روزنامه با دو کارشناس سیاسی هم در باره اوضاع ایران گفت‌وگو کرده است. یکی از آنها، گیدو اشتاینبرگ، تاکید می‌کند که این گونه اعتراضات مردمی برای جمهوری اسلامی خطری جدی به‌شمار نمی‌روند و یادآور می‌شود که حکومت ایران توانسته است اعتراضات گسترده‌تر را سرکوب کند.
او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که رئیسی دستور داده است، در رابطه با مرگ مهسا امینی شفاف‌سازی شود. اما او اعتقادی به تحقیقات جدی در جمهوری اسلامی ندارد و معتقد است که مقامات حکومتی بیش از هر چیز به فکر برجام و روابط با چین و روسیه هستد و مرگ یک زن جوان برای آنان چندان اهمیتی ندارد.
سکوت وزیر خارجه "فمینیست" آلمان
رونامه "کُلنر اشتات انتسایگر "به گونه دیگری به مرگ مشکوک مهسا امینی پرداخته و این واقعه اسفبار، پیامدهای آن و موضع دولت آلمان در این باره را زیر ذره‌بین گذاشته است.
در این مقاله به واکنش زنان ایرانی، از جمله برداشتن روسری در ملا عام و بریدن گیسو به نشانه اعتراض اشاره شده است و نیز به فعالیت ایرانی‌تباران خارج کشور، از جمله بیژن جیرسرایی، دبیرکل حزب دموکرات‌های آزاد (که یکی از احزاب تشکیل‌دهنده دولت ائتلافی فدرال است)، ناتالی امیری، از سرشناس‌ترین خبرنگاران آلمان و ویدیوهای مسیح علی‌نژاد.
جیرسرایی در توئیتر، از این که وزیر خارجه آلمان که به عنوان یک زن فمینیست مشهور است، کشته‌شدن یک زن جوان به خاطر لباسش را "نادیده می‌گیرد" و در قبال آن تاکنون موضع نگرفته، معترض است.
ناتالی امیری هم به این نکته اشاره کرده و ابراز تعجب کرده که چرا آنالنا بربوک "فمینیست" نسبت یه کشته‌شدن یک زن جوان بی‌اعتناست.
بربوک وابسته به حزب سبزهاست که رهبر آن امید نوری‌پور است. این حزب تا پیش از رسیدن به قدرت همواره تاکید می‌کرد که حقوق بشر جهانی است و باید همه جا از آن حمایت کرد.
"کلنر اشتات انتسایگر" به پیامی از نماینده ویژه حقوق بشر دولت آلمان، لوئیزه امتسبرگ اشاره کرده که در آن ضمن ابراز همدردی با خانواده امینی آمده است، به این دلیل که فشار بر زنان و سرکوب آنان تنها در یک مورد نیست بلکه " واقعیتی روزمره" است، دولت ایران باید در این باره شفاف‌سازی کند.
این روزنامه به خبرهای گوناگون در باره چگونگی مرگ مهسا امینی نیز پرداخته و نوشته است، بیمارستانی که مهسا به آن منتقل شد، در یک پیام اینستاگرامی نوشته بود، او پیش از انتقال به بیمارستان دچار مرگ مغزی بوده است – پیامی که اکنون از صفحه اینستاگرام بیمارستان حذف شده است.
تئوری و عمل
روزنامه "دی ولت" در گزارش خود در باره مرگ مشکوک مهسا امینی به دولت آلمان تاخته و تاکید کرده است که آلمان به عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری اروپایی ایران می‌تواند به جمهوری اسلامی برای برابری حقوق زن و مرد فشار بیاورد.
در این گزارش به موضع‌گیری‌های آنالنا بربوک در باره برابری حقوق زن و مرد هم اشاره شده و آمده است، اکنون زمان آن فرارسیده که وزیر خارجه آلمان به تئوری بسنده نکند و وارد عمل شود.
این روزنامه پیشنهاد داده است که سیاستمداران زن آلمان در سفر بعدی به تهران، به عنوان اعتراض به سرکوب زنان توسط حکومت اسلامی، روسری نپوشند.
"دی ولت" از شجاعت شهروندان ایرانی تمجید کرده که با وجود اقدامات خشونت‌آمیز حکومت، در برابر خواست حکومتگران سر تعظیم فرو نیاورده‌اند و به مبارزه برای حقوق بنیادین خود ادامه می‌دهند.