برای اولین بار یک زن رئیس مجلس امارات متحده عربی شد
۱۳۹۴ آبان ۲۹, جمعه
امل قبیسی، ۴۵ ساله است. او در دانشگاه شفیلد در بریتانیا درس خوانده و پایان‌نامه دکترای خود را درباره معماری تاریخی امارات نوشته است. قبیسی در همین زمینه با یونسکو همکاری کرده است و در دانشگاه معماری امارات متحده عربی نیز تدریس می‌کند. او ازدواج کرده و بچه دارد.
انتخاب یک زن به عنوان رئيس مجلس در یک کشور عربی، اتفاقی معمولی نیست و در رسانه‌های غرب مورد توجه قرار گرفته است. با این حال برخی می‌پرسند که آیا ریاست یک زن در مجلسی که تنها نقش مشورتی دارد، چیزی را در یک جامعه به شدت سنتی و مذهبی به نفع زنان تغییر می‌دهد؟
نیمی از اعضای مجلس جدید امارات انتخابی هستند. یعنی ۲۰ نماینده از مجموع ۴۰ نفر عضو مجلس منتخب ۲۲۰ هزار شهروند هستند. از نه زنی که نمانیده مجلس هستند، هشت نفرشان انتصابی‌اند و تنها یک نفر انتخاب شده است. به عبارتی این زنان از بالا انتخاب شده‌اند و در راستای اصلاحاتی آهسته به سوی دمکراسی.
مقدمات یک دمکراسی پارلمانی
امل قبیسی نمونه یک زن از قشر نخبگان جامعه امارات است و نماینده مجلسی از نخبگان. مجلسی که با دمکراسی پارلمانی شباهتی ندارد، اما پیش درآمد آن می‌تواند باشد. حضور در یک مجلس مشورتی معنایش این نیست که این نمایندگان هیچ نظری نمی‌توانند بدهند یا هیچ قدرتی ندارند و تنها بله بله گوی دولت‌اند. مجلس مشورتی نمی‌تواند دخالتی در سیاست‌‌های دولت داشته باشد، اما می‌تواند وزرا را به پاسخگویی بکشاند.
اصلاحات در امارات متحده عربی تنها به آهستگی و از بالا صورت می‌گیرد و نه با فشار از پایین. انتخاب امل قبیسی هم یک گام در این مسیر است. در این کشور زنان ثروثمند بسیاری در امور اقتصادی فعالند و بخشی از سرمایه امارات در دست آن‌هاست. این زنان به بازار کار هجوم برده‌اند و به دنبال مشاغلی هستند که تا پیش از این برای آن‌ها معمول نبود، از جمله وکالت.
انتخاب یک زن در این کشور به عنوان رئیس مجلس، اهمیت نمادین بالایی دارد. هم‌زمان مطالبی که در رسانه‌ها منتشر شده که هدایت کننده اذهان عمومی است. به عنوان نمونه : «حضور زنان در رهبری شورای همکاری خلیج فارس نیازمند حمایت ماست». تیترهایی که برای لایه‌های سنتی این جامعه که بخشی از آن را تشکیل می‌دهند، هراس‌‌آور است.
حضور زنانی مانند امل قبیسی با سابقه قابل توجهی از فعالیت‌های آکادمیک و سیاسی قدمی بزرگ در سهیم شدن زنان در قدرت در جامعه کشورهای عربی خلیج فارس است. او سال ۲۰۰۶ تنها زنی بود که به شکل انتخابی به مجلس راه یافت. انتخاب کنندگان او شمار کوچکی از مردان بودند. در ده سال اخیر نیز نام او همواره در میان ده نفر اول فهرست ۱۰۰ نفره زنان قدرتمند دنیای عرب قرار داشته است.