تراجنسی‌ها در پاکستان؛ زندگی پشت یک نقاب

زمانی که شب سایه‌اش را روی شهر روالپیندی پهن می‌کند، وسیم ۲۷ ساله کارش را آغاز می‌کند. او یک "هجرا" ست؛ مردی که رفتار زنانه دارد و لباس‌های زنانه می‌پوشد. تخمین زده می‌شود، حدود ۸۰۰ هزار تراجنسی در پاکستان زندگی‌می‌کنند. آنها به عنوان رقصنده در مهمانی‌ها و عروسی‌ها بسیار طرفدار دارند؛ تنها موقعیتی که "هجراها" واقعا همان‌‌طور که هستند، از سوی دیگران پذیرفته می‌شوند.

در پاکستان، تصویر مردانی با لباس زنانه، تصویری است که کسی مایل به تماشای آن نیست. وسیم زندگی‌اش را روزها با فروختن لوازم و قطعات تلفن‌های همراه می‌گذراند. دوستان و همکارانش هیچ‌کدام از زندگی شبانه وی چیزی نمی‌دانند.

برای وسیم زندگی دوگانه راهی به سوی یک زندگی بهتر است. او می‌گوید: «به عنوان رقصنده درآمد بیشتری دارم تا در مغازه.» برای "هجراها" زندگی یک میدان جنگ دائمی است. تنها راه برای تراجنسی‌هایی که نمی‌توانند به عنوان رقصنده کار کنند، تن دادن به روسپی‌گری است.

بسیاری از افراد مذهبی از "هویت جنسی متناقض" نفرت دارند. اسلام‌گرایان افراطی به افراد تراجنسی در ملاءعام حمله می‌کنند‌، برای همین هم "هجراها" خودشان را از زندگی اجتماعی کنار می‌کشند و میان خودشان رفت و آمد می‌کنند. بختاور، یکی دیگر از تراجنسی‌های پاکستان می‌گوید: «وقتی در خیابان راه می‌روم، مردم به من خیره می‌شوند. تنها وقتی با رقصنده‌های دیگر هستم، احساس امنیت و محترم شمرده‌شدن می‌کنم.»

بسیاری از "هجراها" برای فرار از نگاه‌های سنگین مردم به شهرهای بزرگ پناه می‌آورند و خود واقعی‌شان را از همکاران و اعضای خانواده پنهان می‌کنند. این در حالی است که دادگاه عالی پاکستان در سال ۲۰۱۱ "جنسیت سوم" را از نظر حقوقی و قانونی به رسمیت شناخت. در فرم‌های درخواست گذرنامه یا افتتاح حساب بانکی "هجراها" می‌توانند گزینه جنسیت سوم را علامت بزنند. آنها همچنین از نظر قانونی منعی برای کار ندارند.

در پی تصویب "جنسیت سوم" برای نخستین بار نامزدهای تراجنسی مثل "بیندیا رانا" (راست در تصویر)، در انتخابات پارلمانی که در سال ۲۰۱۳ برگزار شد، پا به میدان گذاشتند. رانا نتوانست وارد پارلمان شود اما همچنان در همکاری با سازمان‌های غیردولتی برای احقاق برابری جنسیتی و پایان دادن به تبعیض علیه تراجنسی‌ها فعالیت می‌کند. افکار عمومی در جامعه محافظه‌کار پاکستان هنوز مخالف هجراهاست.

هجراها در پاکستان هنوز راه زیادی برای برداشتن نقاب از چهره و نشان دادن هویت واقعی‌شان دارند. امجد ۴۴ ساله اما با افتخار از هویتش سخن می‌گوید: «تنها کاری که من به عنوان یک زن نمی‌توانم انجام دهم، بچه‌دار شدن است.»