جان محمود صالحی در خطر است! · گفت‌وگویی با مسعود باستانی
۱۳۸۶ خرداد ۲۸, دوشنبه
دویچه وله در گفت‌وگویی با مسعود باستانی روزنامه نگار از تهران، وضعیت محمود صالحی را جویا شده است.
دویچه‌وله: قرار بود محمود صالحی به بیمارستان منتقل شود، آخرین خبری كه از وضعیت سلامتی آقای محمود صالحی دارید چه هست؟ آیا ایشان الان در بیمارستان هستند یا هنوز در زندان بسرمی‌برند؟
مسعود باستانی: متاسفانه علیرغم اینكه وضعیت جسمانی آقای محمود صالحی، فعال كارگری وعضو فعال اتحادیه كارگران خباز شهر سقز بسیار وخیم بوده و علیرغم اینكه بارها و بارها مسئولین بهداری زندان و مسئولینی كه در زندان وظیفه‌ی معالجه‌‌‌ی زندانیان را به‌عهده دارند گواهی كرده‌اند كه ایشان باید هرچه سریعتر به بیمارستان منتقل بشود، اما صبح امروز محمود صالحی با تدابیر شدید امنیتی و با دستبند به بیمارستان «توحید» سنندج منتقل شده و پس از یك معاینه خیلی مختصر و صدور انجام برخی از آزمایشات برای شناخت بیشتر وضیعت جسمانیشان و راه‌حلهای درمانی مجددا به زندان سنندج منتقل شده است. نجیبه صالح‌زاده، همسرمحمود صالحی، كه امروز یكشنبه توانسته است با این فعال كارگری در زندان سنندج ملاقات كند، با اظهار نگرانی از وضعیت محمود صالحی وضعیت جسمی‌اش را اینگونه توصیف كرد. او گفت، محمود صالحی صورت و شكمش باد كرده و صالحی كه در حال حاضر یك كلیه بیشتر ندارد، آن كلیه دیگرش هم از كار افتاده و هرچه سریعتر برای تخلیه سموم داخل بدنش باید امكان استفاده از دستگاه دیالیز و امكان درمان كلیه‌اش را داشته باشد. چون بیم این می‌رود كه صالحی براساس فشاری كه مسئولین زندان بر این پرونده می‌آورند و مانع اعطای مرخصی به صالحی می‌شوند جانش را از دست بدهد.
به پرونده‌ی محمود صالحی اشاره كردید. موضوع این پرونده چه هست و چرا یك چنین برخورد سختی با ایشان می‌شود؟
ببینید، محمود صالحی یك فعال كارگری شناخته شده در شهرستان كوچك سقز، شهرستان محروم و دورافتاده‌ی سقز و شهر سنندج و استان كردستان است. او كه در عین‌حال عضو كمیته‌ی هماهنگی برای ایجاد تشكل‌های كارگری در استان كردستان و همچنین سخنگوی این كمیته است به یكی از چهره‌های فعال كارگران خباز سنندج هم بدل شده بود در این ایام. در سال ۱۳۸۳ محمود صالحی و چندتن از همكارانش تصمیم می‌گیرند مراسم روز اول ماه مای، یعنی روز جهانی كارگر را بصورت خیلی گسترده و با شركت كارگران خباز و بصورت قانونی در شهرشان، یعنی شهرستان سقز برگزار كنند. آقای محسن حكیمی نویسنده و عضو كانون نویسندگان و از فعالین كارگری هم بعنوان سخنران به این مراسم دعوت شده بودند. اما متاسفانه در همانسال بلافاصله نیروهای امنیتی با برگزاری مراسم مخالفت كرده و سخنران و برگزاركنندگان را بازداشت كردند. اگرچه در سال ۸۳ بازداشت‌شدگان با قرار بازداشت موقت آزاد شدند، اما پس از محاكمات پی‌درپی محمود صالحی از سوی دادگاه تجدیدنظر استان كردستان به یكسال حبس تعزیری محكوم شده بود. در حالیكه براساس دفاعیات وكیل ایشان كه آقای دكتر شریف هست و براساس مستندات خود پرونده و براساس بسیاری از مفاد قانونی موجود در این پرونده: یك، تعیین مجازات یكسال حبس برای ایشان كاملا غیرعادلانه است، چون ایشان یك كار قانونی انجام می‌داده است. نكته‌ی دوم و از آن مهمتر این است كه اكنون محمود صالحی در زندان سنندج نگهداری می‌شود و خانه و كاشانه و زندگی و خانواده‌ی او در شهرستان سقز هستند كه مسافت بسیار طولانی با شهر سنندج دارد. اولین خواست محمود صالحی، اولین خواست قانونی‌اش این است كه براساس قوانین موجود در ایران او را باید در زندان شهری نگهداری كنند كه در آن جرمش واقع شده است. اگر برگزاری مراسم اول ماه مای، روز جهانی كارگر، در شهرستان سقز را جرم بدانیم، براساس آیین‌نامه‌های زندان پس از آنكه زندانی ۶۰ روز از دوران محكومیت خودش را گذراند باید بتواند از مرخصی ماهانه و ادواری خودش استفاده بكند. اما علیرغم اینكه صالحی ۷۰ روز از دوران حبس و محكومیتش سپری می‌شود، هنوز هیچیك از مقامات قضایی استان كردستان و مقامات مسئول استان سنندج به محمود صالحی اجازه‌ی استفاده از مرخصی را نمی‌دهند و نسبت به صدور دستور مرخصی برای این فعال كارگری و زندانی سیاسی خودداری می‌كنند.
آیا كارگران سنندج كه گفته بودند می‌خواهند تجمع بكنند، دست به اقدامی زده‌اند برای حمایت ازمحمود صالحی یا خیر؟
كمیته‌ی هماهنگی برای ایجاد تشكل‌های كارگری و تعاونی مصرف خبازان شهرستان سقز و جمعی از خبازان شهرستان سقز هم بصورت مداوم این پرونده و مسئله‌ی وضعیت جسمانی نگران‌كننده‌ی محمود صالحی را دارند پیگیری می‌كنند. آنها اعلام كرده‌اند در صورتی كه وضع محمود صالحی در زندان از این وخیم‌تر بشود و اگر مسئولین زندان بر رفتار غیرقانونی خودشان مبنی بر عدم انتقال محمود صالحی به بیمارستان و یا عدم صدور اجازه برای مرخصی صالحی ادامه بدهند، آنها در مقابل زندان تجمع خواهند كرد و اعتراض خودشان را به‌گوش تمام مسئولین و نهادهای بین‌المللی و جامعه جهانی خواهند رساند. و به عنوان آخرین حرف فقط این را می‌گویم، محمود صالحی این فعال كارگری و فردی كه در زندان دورافتاده‌ی سنندج به دور از امكانات دارد دوران محكومیت خودش را می‌گذراند به كمك همه‌ی نهادهای حقوق بشری نیاز دارد و اینجا لازم است بار دیگر رسانه‌ها با توجه بیشتر به وضعیت وخیم جسمانی او در زندان از احتمال یك فاجعه‌ی دیگر جلوگیری كنند.
مصاحبه‌گر: مریم انصاری