جرج مایکل، ستاره درخشان موسیقی پاپ درگذشت

موسیقی پاپ یکی از ستارگان درخشان و پرسابقه خود را از دست داد: جرج مایکل. رسانه‌های خبری به نقل از مدیر هنری این خواننده معروف گزارش دادند که جرج مایکل در ایام کریسمس در خانه‌اش واقع در ۹۰ کیلومتری لندن درگذشته است. او به هنگام مرگ ۵۳ سال بیش نداشت.

جرج مایکل که ترانه‌هاى فراموش نشدنى بسیارى از خود به جا گذاشته، هم به خاطر موسیقی‌اش و هم به خاطر جنجال‌هایى که به پا کرد، همواره در صف چهره‌هاى خبرساز عالم پاپ قرار داشت. او در دهه ۸۰ میلادى در کنار مایکل جکسون، مدونا و پرینس از محبوبترین ستارگان پاپ محسوب مى‌شد. این خواننده برجسته در طول فعالیت هنری خود بیش از ۱۰۰ میلیون آلبوم به فروش رساند.

در مورد مرگ جرج مایکل جزییات بیشتری انتشار نیافته است. با این حال خبرگزاری آلمان به نقل از پلیس انگلیس گزارش داده است که نکات مشکوکی در ارتباط با چگونگی مرگ او مشاهده نشده، اما قرار است جسدش کالبدشکافی شود.

مرگ این خواننده و ترانه‌سرای برجسته بلافاصله واکنش‌چهره‌های سرشناس موسیقی پاپ و راک را در شبکه‌های اجتماعی به دنبال داشت. التون جان، خواننده و ترانه‌سرای بریتانیایی در شبکه اینستاگرام نوشت که "دوستی عزیز و هنرمندی تراز اول" را از دست داده است.

آغاز فعالیت‌ها در اوایل دهه ۸۰ میلادی

جرج مایکل که پدرش، مهاجرى قبرسى‌یونانى و مادرش انگلیسى بود، در روز ۲۵ ژوئن سال ۱۹۶۳ در شمال لندن به دنیا آمد.

او در سال ۱۹۸۱ در ۱۸ سالگى به همراه دوست هم‌مدرسه‌ای خود‌، اندرو ریجلى و چند نفر دیگر گروهى را به اسم Executive تشکیل داد که دوام چندانى نداشت و در همان سال به گروه دو نفره Wham بدل شد. این گروه یکى از موفق‌ترین گروه‌هاى پاپ بریتانیایى در دهه هشتاد میلادى بود.

در بین سال‌هاى ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶، گروه Wham چندین ترانه پرفروش روانه بازار کرد و جرج مایکل هم که ملودى و شعر بسیارى از ترانه‌هاى گروه از اوست، در سال ۱۹۸۵ جایزه Ivor Novello را به عنوان بهترین ترانه‌ساز سال دریافت کرد.

یکى از ترانه‌هاى به یادماندنى آن دوران "آخرین کریسمس" Last Christmas است که با وجود این که بیش از سه دهه از عمرش مى‌گذرد، اما هر سال در ایام عید کریسمس از بسیارى از شبکه‌هاى رادیویى به گوش مى‌رسد.

بیشتر بخوانید: داستان پایان‌ناپذیر ترانه‌ی «آخرین کریسمس»

شروع راهی انفرادی

در اوسط دهه هشتاد میلادى گروه Wham از هم پاشید و جرج مایکل فعالیت انفرادی خود را آغاز کرد. تغییر و تحولاتى که او در آن دوران پشت سرگذاشت، شاید بى‌شباهت به فراز و نشیب‌هایى نباشد که رابى ویلیامز در دهه ۹۰ میلادی تجربه کرد.

او بر آن بود که حضورش در گروه معروف Wham را به دست فراموشى بسپارد و فصل تازه‌ای را شروع کند؛ همانطور که رابى ویلیامز در دهه نود به همکاریش با گروه Take That خاتمه داد و راهى انفرادى پیش گرفت.

البته بین دو گروه Take That و Wham تفاوتى بزرگ وجود دارد: Take That گروهى بود که با همت دیگران و از طریق پیدا کردن چهره‌هایى که به‌گونه‌اى مکمل یکدیگر بودند، شکل گرفت، در حالی‌که گروه دو نفره Wham گروهى خودجوش بود.

جرج مایکل در سال ۱۹۸۷ اولین آلبومش را به انتشار رساند‌؛ آلبومى به اسم Faith (باور) که برخی‌ها هنوز هم آن را بهترین آلبوم این خواننده بریتانیایى مى‌دانند.

او با عرضه این آلبوم بیش از همه سعى و امید داشت که آن وجه و چهره پیشین خود به عنوان عضوى از گروه Wham را که مورد علاقه نوجوانهاست، تغییر دهد و ثابت کند که به عنوان آهنگساز و ترانه سرا حرفى جدى براى گفتن دارد و براستى که موفقیتى کم نظیر هم نصیب این آلبوم شد.

اکثر قطعات آلبوم Faith در قالب صفحه تک‌آهنگى هم منتشر شدند و شش ترانه از این مجموعه حتى در آمریکا توانستند در صدر رده‌بندى ترانه‌هاى پرفروش روز قرار گیرند. خود آلبوم هم یک سال تمام در آمریکا جزو ترانه‌هاى پرفروش روز بود.

آلبوم "باور" از زمان انتشارش در سال ۱۹۸۷ تا کنون بیش از ۲۵ میلیون بار در سراسر جهان به فروش رفته است.

جرج مایکل با این آلبوم نه تنها در سال ۱۹۸۸ جایزه معتبر گرمی را براى بهترین آلبوم سال دریافت کرد، بلکه موفق شد، سه جایزه موسیقى آمریکا (American Music Awards) را از آن خود کند: جایزه بهترین خواننده مرد در سبک پاپ راک، جایزه بهترین هنرمند مرد در سبک آر اند بی و سول و همچنین جایزه بهترین آلبوم در سبک آر اند بی و سول.

کلیپ‌های جنجال‌برانگیز ویدئویی

دومین آلبوم انفرادی جرج مایکل در سال ۱۹۹۰ تحت عنوان Listen without prejudice (گوش دادن بدون پیش‌داوری) به انتشار رسید. جالب توجه اینکه جرج مایکل خود براى تبلیغ این آلبوم در تلویزیون، کلیپى ویدئویی طرح‌ریزى کرد، اما به علت کثرت صحنه‌هاى عریان، تلویزیون بریتانیا از پخش این کلیپ تبلیغاتى خوددارى کرد و تنها شبکه‌هاى تلویزیونى آمریکا و استرالیا حاضر به پخش آن شدند.

این آلبوم سرانجام در ماه سپتامبر ۱۹۹۰ به بازار آمد. جرج مایکل در این قطعات سعى داشته که موسیقى آر اند بی را با موسیقی راک اند رول، جاز و سول پیوند بزند. آلبوم Listen without prejudice در بریتانیا موفق شد، مقام اول رده‌بندى آلبوم‌هاى پرفروش روز را از آن خود کند و در آمریکا در رده دوم جاى بگیرد. از آن گذشته ترانه Praying for time از این آلبوم هم در بریتانیا در صدر ترانه‌هاى پرفروش روز قرارگرفت.

دومین آلبوم جرج مایکل با وجود این که با استقبال منتقدان روبرو شد، اما نتوانست از لحاظ میزان فروش به پاى آلبوم قبلى برسد. میزان فروش این آلبوم تا کنون بر ۸ میلیون نسخه بالغ می‌شود.

کلیپ ویدئویی یکى از ترانه‌هاى این آلبوم به اسم Freedom 90 با همکارى پنج تن از مانکن‌هاى معروف دنیا تهیه شد و با توجه به بعضى صحنه‌هاى عریان، شبکه تلویزیونى ام تی وی، نخست از پخش این ویدئوکلیپ پرهیز کرد، اما بعد از حذف ۵ ثانیه از آن بالاخره حاضر به پخش آن شد.

در سال ۱۹۹۱ جرج مایکل در فسیتوال عظیم راک در ریو دو ژانیرو، بار دیگر با اندرو ریجلى، دوست قدیمی‌اش در گروه Wham روى صحنه رفت و شایعه از سرگیرى فعالیت‌هاى این گروه دونفره بر سر زبان‌ها افتاد، اما این موضوع در همان حد شایعه باقی ماند و تحقق پیدا نکرد.

در همان سال، جرج مایکل ترانه‌اى دوصدایى با التون جان به نام Don't let the sun go down on me  منتشر کرد که در بریتانیا و آمریکا، در صدر رده‌بندى ترانه‌هاى پرفروش روز جاى گرفت و درآمد به‌دست‌آمده از آن هم به سازمان‌هاى خیریه اهدا شد.

دو سال بعد جرج مایکل آلبوم کوچکى متشکل از شش قطعه به انتشار رساند به نام Five Live که با یارى لیزا استنسفیلد و اعضاى باقیمانده گروه پرآوازه کوئین تهیه شده بود. درآمد حاصله از این آلبوم موفق هم به سازمانى خیریه که در زمینه مبارزه با بیمارى ایدز فعال است، اختصاص پیدا کرد.

مشاجره با غولی به نام "سونی"

سال‌هاى بعد از انتشار این آلبوم، سال‌هاى تیره و تلخى براى این هنرمند خلاق بود. جرج مایکل که همجنسگرا بود، در سال ۱۹۹۴، هم مادر و هم شریک زندگیش را از دست داد. در کنار این ناکامی‌هاى زندگی شخصی، او با گرفتاری‌هاى کارى نیز مواجه شد و با کمپانی قدرتمند "سونی میوزیک" درافتاد و این شرکت را به استثمار هنرمندان متهم کرد.

سرانجام کار طرفین به دادگاه کشید و قرارداد بین آنها در سال ۱۹۹۵ فسخ شد و اعتبار آن به این ترتیب ۱۰ سال زودتر از موعد مقرر به پایان رسید. در سال ۱۹۹۶ چهارمین آلبوم سولوى جرج مایکل با همکارى شرکت ویرجین انتشار پیدا کرد؛ آلبومى تحت عنوان Older که از لحاظ سبک و حال و هوا با آلبوم‌هاى قبلى تفاوت داشت و رنگ و بوى موسیقى سول در آن به‌خوبى محسوس بود.

جرج مایکل بسیارى از کارهاى این آلبوم را خود انجام داد: متن ترانه را نوشت، آهنگ ساخت، تنظیم کرد، نوازندگى خیلى از سازها را برعهده داشت و تا اندازه زیادى هم نقش تهیه کننده را ایفا کرد. منتقدان در مجموع نظرى مثبت درباره آلبوم Older نداشتند، اما این آلبوم در بین دوستداران پاپ، به ویژه طرفداران جرج مایکل گل کرد و از لحاظ فروش هم موفق بود.

علیرغم نقدهاى منفى، آلبوم Older چندین جایزه صفحه طلایى و پلاتین دریافت کرد و یکى از قطعات این آلبوم به نام Jesus to a child که در قالب سى دى تک آهنگى به بازار آمد، در بریتانیا قله رده‌بندى ترانه‌هاى پرفروش روز را فتح کرد. این آلبوم با فروش بیش از ۱۵ میلیون نسخه در سراسر جهان دومین آلبوم موفق جرج مایکل محسوب می‌شود.

Outside، پاسخی به "جامعه بسته آمریکا"

جرج مایکل که با انتشار این آلبوم، بیش از همه به خاطر موسیقی‌اش توجه‌ها را به خود جلب کرده بود، در سال ۱۹۹۸ به خاطر سکس در یکى از توالت‌هاى عمومى لس آنجلس بازداشت و به جرم رفتار غیراخلاقى به ۹۱۰ دلار جریمه نقدى، ۸۰ ساعت کار خیریه اجتماعى و ۵ جلسه نشست اجبارى نزد یک روانشناس محکوم شد.

این خواننده بریتانیایى در واکنش به این رخداد ضمن انتقاد به جامعه بسته آمریکا، به کل ماجرا در قالب ترانه‌اى پرداخت که تحت عنوان Outside در اکتبر همان سال منتشر شد.

این جنجال‌هاى خصوصى و مسئله همجنسگرایى که جرج مایکل بعد از این قضیه رسما به آن اعتراف کرد، ذهن طرفدارهاى این خواننده را چندان به خود مشغول نکرد و آنها بیشتر در پى موسیقى او بودند تا در پى مسایل زندگی خصوصی‌اش که مدت‌ها عنوان‌هاى خبرى نشریات زرد را به خود اختصاص داده بود.

در همان سال ۱۹۹۸، آلبومى متشکل از دو سى دى تحت عنوان "خانم‌ها و آقایان"Ladies and gentlemen  منتشر شد که مجموعه‌اى بود شنیدنى از بهترین ترانه‌هایى که این خواننده تا آن زمان در طى فعالیت هنریش چه با گروه Wham و چه به شکل انفرادی منتشر کرده بود.

یک سى دى این آلبوم دربرگیرنده قطعات آرام و پراحساس است و در سى دى دیگر هم قطعاتى پرشور و حال گنجانده شده که شنونده را به رقص وامى‌دارد. این آلبوم مجموعا هشت جایزه صفحه پلاتین دریافت کرد. این آلبوم هم با فروش ۹ میلیون نسخه از آثار موفق این ستاره محسوب می‌شود.

یک سال پس از انتشار آلبوم بهترین‌ها، آلبومى با عنوان "ترانه‌های قرن گذشته" منتشر شد. این آلبوم که چند هفته پیش از شروع سال ۲۰۰۰، دقیقا در تاریخ ششم دسامبر ۱۹۹۹منتشر شد دربرگیرنده ترانه‌هایى از دیگر خوانندگان معروف است که جرج مایکل علاقه خاصى به آنها داشت و این ترانه‌ها را با رنگ آمیزى و تنظیم‌هایى کاملا متفاوت اجرا کرده و در این آلبوم عرضه کرد.

باز هم یک ویدئوی جنجالی

در سال ۲۰۰۲ جرج مایکل با ترانه Freak به صحنه برگشت و این بار هم با یک ویدئوکلیپ جنجال به پا کرد. کار به جایى رسید که شبکه‌هاى تلویزیونى فرانسه از پخش این ویدئوکلیپ خوددارى کردند و در بریتانیا هم نسخه‌ی به‌شدت سانسورشده و در آمریکا نسخه‌ی کمى سانسورشده آن از شبکه‌هاى تلویزیونى پخش شد. تنها ام تی وی و شبکه "ویوا" (VIVA) در آلمان بودند که با پخش ویدئوکلیپ ترانه Freak مشکلى نداشتند.

در همان دوران جرج مایکل با یارى چند ستاره دیگر دست به اعتراض به جنگ عراق زد. اجراى تازه‌اى از ترانه انتقادى The Grave که دان مکلین در سال ۱۹۷۱ در خصوص جنگ ویتنام ساخته بود، یکى از قدم‌هاى جرج مایکل در این راه بود.

ترانه Shoot the dog هم یکى از دیگر ترانه‌هاى جنجالى این خواننده بود که در ویدئوکلیپ کارتونى آن، تونى بلر نخست وزیر وقت بریتانیا به سگ مطیع و فرمانبردار جرج دبلیو بوش، رییس جمهور آن زمان آمریکا بدل شده بود.

سال ۲۰۰۴ جرج مایکل آلبومی به نام Patience (صبر) را با همکارى شرکت سونی میوزیک به انتشار رساند. جالب توجه اینکه این تنها آلبوم جرج مایکل محسوب مى‌شود که در آلمان توانست در صدر رده‌بندى آلبوم‌هاى پرفروش روز قرار گیرد.

جرج مایکل در سال ۲۰۰۶، بعد از ۱۵ سال سکوت، دوباره توری جهانی برگزار کرد و در همان سال هم گلچینی از ترانه‌های قدیمی و جدید خود را تحت عنوان "بیست و پنج" در قالب سه سی دی به انتشار رساند؛ این سی‌‌دی‌ها در واقع هدیه‌ای بود که جرج مایکل به مناسبت ۲۵مین‌ سالگرد حضورش روی صحنه هم به خود و هم طرفدارانش هدیه کرد.

این خواننده و ترانه‌سرای معروف از سال ۲۰۰۸ به بعد بیشتر به خاطر ناراحتی‌های جسمی، بیماری و تلاش‌هایش برای ترک اعتیاد خبرساز بود تا به خاطر دستاوردهایش در عرصه موسیقی.

جرج مایکل اما در آخرین سال‌های پیش از مرگش بار دیگر به صحنه موسیقی بازگشت. او یکی از هنرمندانی بود که صدای آنها در سال ۲۰۱۲ در مراسم پایانی المپیک لندن طنین‌انداز شد. آخرین آلبوم جرج مایکل در سال ۲۰۱۴ به انتشار رسید؛ آلبومی به نام Symphonica.