حقایق مربوط به هپاتیت از A تا E

هپاتیت A

بیماری هپاتیت A بوسیله ویروس هپاتیت A ایجاد می‌شود. هپاتیت A می‌تواند به التهاب کبد منجر شود اما معمولا تبدیل به یک بیماری مزمن نمی‌شود. در برخی از موارد، بیماران حتی بدون درمان بهبود می‌یابند. این ویروس اغلب از طریق تماس با آب یا غذای آلوده و همچنین از طریق تماس با مدفوع یا با انسان مبتلا به هپاتیت A انتقال می‌یابد.

ویروس هپاتیت A در سراسر جهان شیوع دارد. سازمان بهداشت جهانی (WHO) شمار افرادی که سالانه به هپاتیت A مبتلا می‌شوند را حدود یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر تخمین زده است. بخش بزرگی از جمعیت مبتلایان به هپاتیت A در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند. شرایط بهداشتی نامطلوب، نبود تصفیه‌خانه‌های آب و امکانات بهداشتی دیگر از دلایل اصلی گسترش این ویروس در مناطق محروم است. خبر خوب در این ارتباط این است که واکسن هپاتیت A کشف شده است و افراد می‌توانند به خصوص پیش از سفر به مناطقی که این بیماری در آن‌ها شیوع دارد خود را در مقابل این ویروس ایمن سازند.

هپاتیت B

شما می‌توانید خود را با یک واکسن در برابر این نوع بسیار خطرناک از هپاتیت ایمن کنید. هپاتیت B می‌تواند به مرگ منجر شود. حدود ۲۴۰ میلیون نفر در سراسر جهان از هپاتیت B مزمن رنج می‌برند و هر سال حدود ۶۰۰ هزار نفر جان خود را بر اثر این بیماری از دست می‌دهند.

این ویروس از طریق خون یا دیگر ترشحات بدن فرد آلوده به بیماری منتقل می‌شود. این بیماری معمولا به التهاب مزمن کبد و سپس به سیروز (التهاب شدید کبد) یا سرطان کبد می‌انجامد.

هپاتیت C

هپاتیت C می‌تواند به اندازه هپاتیت B کشنده باشد. با این حال، گاهی اوقات روند پیشرفت این بیماری بسیار کند است و در نهایت فقط به یک عفونت حاد تبدیل می‌شود. اما هپاتیت C از هپاتیت B خطرناک‌تر است زیرا هنوز هیچ واکسنی برای آن وجود ندارد. بسیاری از مردم ناقل ویروس هپاتیت C هستند بدون آن‌که به این موضوع آگاه باشند. این بیماری در بیشتر موارد از راه خون انتقال می‌یابد.

ویروس هپاتیت C در سال ۱۹۸۸ کشف شد و دانشمندان آن را "ویروس-غیر-A-غیرB-" نامیدند. در آن زمان، امکان تشخیص وجود این ویروس در خون‌های اهدایی وجود نداشت. به همین دلیل بسیاری از مبتلایان به این بیماری کسانی هستند که به آن‌ها خون آلوده تزریق شده است. امروزه شایع‌ترین راه انتقال این نوع هپاتیت از طریق سرنگ آلوده به خصوص میان افراد دچار اعتیاد است. این بیماری سالانه ۳۵۰ هزار نفر را در جهان به کام مرگ می‌کشد.

آزمایش‌های اخیر درباره درمان هپاتیت C با داروهای ضد ویروسی بسیار امیدوارکننده‌اند. در چندین مورد، وضعیت بیمارانی که درمان طولانی مدت دریافت کرده‌اند به شکل قابل توجهی بهبود یافته است.

هپاتیت D

تنها کسانی به هپاتیت D مبتلا می‌شوند که پیشتر ویروس هپاتیت B وارد بدنشان شده باشد. این ویروس بر روی سطح پروتئینی ویروس هپاتیت B رشد می‌کند. بنابراین فردی که واکسن هپاتیت B را زده باشد در مقابل هپاتیت D نیز ایمن است.

هپاتیت E

این نوع از هپاتیت بخصوص در جنوب شرقی آسیا دیده می‌شود و اغلب در طول فصل "بادهای موسمی" (Monsoon) یا با جاری شدن سیل شیوع می‌یابد. ویروس هپاتیت E از طریق آب آلوده و حتی حیوانات انتقال پیدا می‌کند. این بیماری می‌تواند بسیار شدید‌تر از هپاتیت A ظاهر شود و بسته به سرعت و کیفیت درمان حتی مرگبار باشد. هپاتیت E برای زنان باردار بسیار خطرناک است. در کشور چین استفاده از واکسن هپاتیت E از سال ۲۰۱۲ مجاز اعلام شده است.