داروهای خواب‌آور و افزایش احتمال ابتلا به سرطان

بر اساس مقاله‌ای که در "مجله پزشکی بریتانیا" به چاپ رسیده، مصرف سالانه نزدیک به ۱۸ عدد قرص خواب‌آور خطر مرگ زودرس را به همراه دارد. کسانی که هر سه هفته یکبار از این قرص‌ها استفاده می‌کنند، احتمال بیشتری برای ابتلا به سرطان خواهند داشت.

هر چند در تحقیقی که پژوهشگران در این زمینه انجام داده‌اند، شمار کسانی که جان خود را از دست داده‌اند، اندک بوده اما تفاوت‌های آشکاری در گروه‌های مورد بررسی مشاهده شده است.

تنها در آمریکا پنج تا ده درصد بزرگسالان در سال ۲۰۱۰ از قرص‌های خواب‌آور استفاده کرده‌اند. تیمی پژوهشی بیش از ده هزار و پانصد نفر را که به مدت دو سال و نیم به طور مرتب داروهای خواب‌آور مصرف کرده بودند، مورد بررسی قرار داد. میانگین سنی این افراد ۵۴ سال بوده است.

در مقایسه پژوهشگران گروه دیگری را مورد بررسی قرار دادند که در این مدت هیچ‌گونه داروی خواب‌آوری استفاده نکرده‌ بودند.

نتایج این بررسی‌ها به سرپرستی دنیل کرایپک از مؤسسه تحقیقاتی آمریکایی "اسکریپز" ارتباط استفاده از داروهای خواب‌آور و بالا بودن احتمال مرگ زودرس را نشان دادند.

افزایش میزان این خطر با افزایش مصرف این داروها رابطه مستقیمی دارد. خطر مرگ زودرس کسانی که تا ۱۸ عدد قرص خواب‌آور در سال استفاده کرده ‌بودند، سه و نیم برابر بیش از افرادی بوده که اصلا از داروهای خواب‌آور استفاده نکرده بودند.

در میان کسانی که بین ۱۸ تا ۱۳۲ بار در سال از این داروها مصرف کرده بودند، خطر مرگ زودرس چهار برابر بوده است.

تلاش برای یافتن روش‌های درمانی جایگزین

این پژوهش همچنین برای نخستین بار نشان می‌دهد که خوردن هشت نوع از شایع‌ترین داروهای خواب‌آور حتی به میزان اندک نیز می‌تواند پیامدهای جدی برای سلامت بیماران به همراه داشته باشد.

بنا بر گفته‌ی محققان این داروها به احتمال بسیار زیاد از طریق ایجاد بیماری‌های قلبی و سرطان باعث مرگ زودرس در مصرف‌کنندگان می‌شوند.

هر چند این پژوهشگران نتوانسته‌‌اند رابطه داروهای خواب‌آور و مرگ زودرس را ثابت کنند اما به تفسیر سردبیر "مجله پزشکی بریتانیا" تحلیل‌های آنان بسیاری از دلایل امکان‌پذیر دیگر را رد کرده است. از همین رو این پژوهش پرسش‌های بسیاری را در مورد خطرات جنبی استفاده از این داروها را به وجود آورده است.

در این میان همچنین تردیدهایی نیز پیرامون عوارض استفاده کوتاه‌مدت از داروهای خواب‌آور ایجاد شده است. از همین رو تأکید شده است که در آینده بایستی به دنبال روش‌های درمانی جایگزین بود که در آن‌ها از داروهای شیمیایی برای رفع مشکل بی‌خوابی استفاده نشده باشد.

SN/BM