دنیس هاپر ستاره‌ی هالیوود درگذشت
۱۳۸۹ خرداد ۹, یکشنبه
روز شنبه در لوس آنجلس اعلام شد که دنیس هاپر در سن ۷۴ سالگی بر اثر بیماری سرطان درگذشته است. یکی از نزدیکان هاپر به رسانه‌ها گفت که وی ساعات آخر عمر خود را در خانه‌اش در کالیفرنیا و در جمع خانواده و دوستان نزدیک‌اش سپری کرده است.
پرآوازه‌ترین فیلم هاپر «ایزی رایدر» بود که وی کارگردانی آن را نیز برعهده داشت. او در این فیلم در کنار پتر فوندا و جک نیکلسن ظاهر شد. هاپر این اواخر به سریال‌های تلویزیونی روی آورده بود و در سریالی به نام «Crash» ایفای نقش می‌کرد. این سریال برپایه‌ی فیلمی سینمایی به همین نام ساخته شده بود که در سال ۲۰۰۴ موفق به دریافت جایزه‌ی اسکار شد. هاپر از ماه اکتبر سال گذشته دست از کار کشید و همه‌ی قرارهای ملاقات خود را لغو کرد.
هاپر دوران کودکی را در مزرعه‌ای در کانزاس سپری کرد. بیست ساله بود که در کنار جیمز دین اسطوره‌ی هالیوود، در فیلم‌های «شورش بی‌دلیل» و «غول‌ها» ایفای نقش کرد. پس از مرگ جیمز دین، نام دنیس هاپر نیز در فهرست هنرپیشگان «غیرقابل کنترل» قرار گرفت. او را به عنوان شخصیتی لجوج، ستیزه‌جو و خودمحوربین می‌شناختند.
هاپر چهار فرزند از چهار همسر مختلف داشت. او روی هم پنج بار ازدواج ناموفق داشت. در جریان فعالیت هنری خود بارها با شکست روبرو شد ولی هر بار به موفقیت‌های تازه‌ای دست یافت. بزرگ‌ترین موفقیت او فیلم «ایزی رایدر» بود که با سرمایه‌ای ۴۰۰ هزار دلاری ساخته شد و بیش از ۵۰ میلیون دلار فروش داشت.
دنیس هاپر در فیلم «اینک آخرالزمان» ساخته‌ی فرانسیس فورد کاپولا در نقش عکاسی معتاد در کنار مارلون براندو ظاهر شد و خوش درخشید. از دیگر فیلم‌های خوب او می‌توان به «سرعت» و «مخمل آبی» اشاره کرد. دنیس هاپر روی هم در ۲۰۰ فیلم، نمایشنامه و سریال تلویزیونی بازی کرد و حتا یک بار نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شد.
هاپر افزون بر هنرپیشگی و کارگردانی، اهل نقاشی و عکاسی هم بود. چند سال پیش در جریان افتتاح یکی از نمایشگاه‌هایش اعلام کرد که خلاقیت واقعی او در رشته‌های نقاشی و عکاسی است و نه سینما و بازیگری. نمایشگاه‌های نقاشی و عکس‌های او در سال ۲۰۰۱ در شهرهای برلین و برمن آلمان و وین اتریش نیز برگزار شد.
هاپر در جریان زندگی خود بارها به مواد مخدر و الکل روی آورد و هر بار باز موفق شد خود را از چنگ اعتیاد رها کند. او دو ماه پیش موفق به دریافت ستاره‌ای در هالیوود شد. هاپر به‌رغم بیماری سخت خود، در این مراسم شرکت کرد و مورد ستایش همکاران و دوستدارانش قرار گرفت. یکی از شرکت کنندگان در این مراسم، دوست صمیمی او جک نیکلسون بود.
هاپر در این مراسم با این سخنان از همکارانش سپاسگزاری کرد: «شما برای من موفقیتی را ممکن کردید که به عنوان یک جوان کانزاسی حتا خوابش را هم نمی‌دیدم».
BM/RN