زباله پلاستیکی و پیامدهای ناگوار آن
زباله پلاستیکی پیامدهای گوناگونی دارد. اما ناگوارترین آنها کدامند؟ در اینجا ما به چند نمونه از آنها اشاره می‌کنیم، نمونه‌هایی که شاید از توهم غریب‌مان، نسبت به مصرف بی‌رویه مواد پلاستیکی، اندکی بکاهد.
زباله‌های پلاستیکی که ما در ایجاد آن سهم بسزایی داریم، سرانجام باز در ظرف غذای ما پیداشان می‌شود. دامنه زباله پلاستیکی نه تنها ماهی یا صدف دریایی را دربرگرفته، بلکه در آب آشامیدنی، شیر و عسل نیز می‌توان آثار میکروپلاستیک را دید. برخی مواد آلاینده بانی آسیب‌های جبران‌ناپذیری به سلامتی انسان‌اند، ازجمله آلرژی، چاقی و اضافه وزن و حتی نازایی، سرطان و بیماری‌های قلبی.
تنها بخش کوچکی از زباله‌های پلاستیکی به دستگاه‌های زباله‌سوز سپرده می‌شوند. باقی، در واقع بخش بزرگی از آن، در مکان‌های باز دفن زباله سوزانده می‌شوند که منجر به نشر گازهای سمی در هوا می‌گردد . بخار این گازهای سمی زیان‌بار در هوایی که ما استنشاقش می‌کنیم، می‌تواند راه را برای بیماری‌های تنفسی در انسان هموار کند.
حیوان‌ها زباله پلاستیکی را با غذا اشتباه می‌گیرند اما معده آنها قادر به هضم پلاستیک نیست. این پلاستیک‌ها مانند کلوخی در دستگاه گوارشی آنان باقی می‌ماند و آنان درمانده از دفعشان هستند. نتیجه اینکه: حیوان، با معده‌ای پر، به گونه‌ای رقت‌بار از گرسنگی جان می‌دهد.
خورشید، باد و امواج دریا، زباله‌های پلاستیکی را به ذراتی کوچک تبدیل می‌کنند. این ذرات میکروسکوپی پلاستیک به میزان زیادی در آلودگی دریاها و سواحل آنان موثرند. سطح پلاستیک، هم در هنگام تولید و هم پس از آن در طبیعت، حامل ذرات مصنوعی و طبیعی مواد شیمیایی است. ذراتی که توسط حیوانات بلعیده می‌شوند.