صدمین سالگرد تولد اینگرید برگمن، ستاره دلفریب سینما

یکصد سال از تولد اینگرید برگمن می‌گذرد، بازیگری که از ستارگان فراموش‌نشدنی آسمان سینما محسوب می‌شود. در تاریخ فیلم و سینما شاید کمتر هنرپیشه زنی را بتوان یافت که در چنین طیف گسترده‌ای از چهره‌های برجسته و محبوب سینمایی همکاری کرده باشد، از آلفرد هیچکاک و روبروتو روسلینی گرفته تا همفری بوگارت، گری کوپر، کری گرانت، آنتونی کوئین، یول برینر و عمر شریف.

اینگرید برگمن روز ۲۹ اوت ۱۹۱۵ از مادری آلمانی و پدری سوئدی در استکهلم متولد شد. پس از فوت والدینش در سال‌های کودکی به نزد اقوامش فرستاده شد. ۱۷ ساله بود که در یک مسابقه هنرپیشگی توجه داوران را به خود جلب کرد و توانست بورس تحصیلی تئاتر سلطنتی در استکهلم را به دست آورد.

استعداد چشمگیر اینگرید در بازیگری به زودی کشف شد. او در سال ۱۹۳۲ نخستین پیشنهادها را برای ایفای نقش در فیلم دریافت کرد. اینگرید برگمن به همراه ادوین آدولفونسون در فیلم سوئدی "فقط یک‌شب" (محصول ۱۹۳۹).

بازی درخشان برگمن (دوم از راست) در سال ۱۹۴۶ در نمایشنامه‌ی Joan of Lorraine (تصویر) جایزه "تونی" را برایش به ارمغان آورد. این جایزه از سال ۱۹۴۷ هر ساله به نقش‌های ایفا شده و تولیدات نمایشی برادوی (نیویورک) داده و به عنوان مهمترین جایزه عرصه تئاتر آمریکا شناخته می‌شود.

اینگرید برگمن برای نخستین بار در سال ۱۹۳۹ به هالیوود رفت. او در آن زمان در زادگاهش سوئد هنرپیشه‌ای شناخته‌شده بود. او که در سال ۱۹۳۶ در فیلم سوئدی "میان‌پرده" (Intermezzo) بازی کرده بود، در آمریکا در بازسازی دوباره همین فیلم ایفای نقش کرد. استقبال مخاطبان از این محصول هالیوودی چشمگیر بود و نوید ظهور یک ستاره جدید را می‌داد. نمایی از نسخه آمریکایی "میان‌پرده" با بازیگری برگمن و لسلی هاوارد.

فیلمی که اینگرید برگمن را به شهرتی جهانی رساند و جاودانه کرد، "کازابلانکا" بود. اینگرید برگمن در نقش الزا لاند در فیلم "کازابلانکا" در کنار همفری بوگارت یکی از به یادماندنی‌ترین نقش‌های خود در سینما را به جای گذاشت. زوج هنری برگمن و بوگارت در این فیلم به یکی از عاشقانه‌ترین زوج‌های تاریخ سینما تبدیل شدند.

در سال ۱۹۴۴ فیلم "چراغ گاز" با بازیگری اینگرید برگمن به نمایش درآمد؛ فیلمی که یک سال بعد جوایز متعددی را برای او به ارمغان آورد، از جمله جایزه اسکار و گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش اول زن. نمایی از فیلم "چراغ گاز". برگمن در کنار شارل بوایه در نمایی از فیلم "چراغ گاز".

اینگرید برگمن و کری گرانت در سال ۱۹۴۶ در فیلم "بدنام" ساخته آلفرد هیچکاک در کنار یکدیگر قرار گرفتند. بوسه مشهور آن دو در این فیلم، در آن زمان به عنوان طولانی‌ترین صحنه‌ی بوسه در تاریخ سینما به ثبت رسید.

اینگرید برگمن و روبرتو روسلینی، کارگردان شهیر ایتالیایی نخستین فیلم مشترکشان را در سال ۱۹۴۹ ساختند. برگمن که در آن زمان متأهل بود، به روسلینی دل بست و از او باردار شد. انتشار این خبر رسوایی و جنجال بزرگی در آمریکا به راه انداخت. اینگرید برگمن اندکی بعد از همسرش، یک دنداپزشک سوئدی، طلاق گرفت و همراه با روبرتو روسلینی به رم رفت. آن دو در سال ۱۹۵۰ با یکدیگر ازدواج کردند.

دوران زناشویی روسلینی و برگمن بیش از ۸ سال دوام نداشت. آنها در سال ۱۹۵۷ رسما از هم جدا شدند؛ اما از زندگی مشترک آنها ۷ فیلم سینمایی و ۳ فرزند باقی ماند: در سال ۱۹۵۰ پسری به نام روبرتینو به دنیا آمد، و در سال ۱۹۵۲ دو دختر دوقلو در رم پا به جهان گذاشتند که ایزابلا یکی از آنها بود. تصویری از آنها به همراه پسرشان روبرتو اینگمار و دوقلوهای دختر ایزابلا و ایزوتا در خانه‌ی تابستانی‌شان در حومه‌ی شهر رم.

ایزابلا روسلینی ۵ ساله بود که پدر و مادرش از هم جدا شدند. او نخست نزد پدر نامدار خود در رم ماند، سال‌های کودکی و جوانی را در ایتالیا و فرانسه گذراند و با سه زبان انگلیسی و ایتالیایی و فرانسوی بزرگ شد. ایزابلا روسلینی امروزه یکی از چهره‌های محبوب و موفق عالم سینما به شمار می‌رود و افزون بر بازیگری تا کنون چندین بار در جمع داوران جشنواره‌های بزرگ بین‌المللی حضور داشته است.

اینگرید برگمن و کری گرانت ۱۲ سال بعد از نخستین همکاری‌شان بار دیگر در فیلم "بی‌احتیاط" Indiscreet همبازی شدند. "بی‌احتیاط" دومین نمونه موفقیت‌آمیز از بازی مشترک این دو ستاره‌ی بزرگ است. برگمن و گرانت در سال ۱۹۵۹ به خاطر بازی در این فیلم نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب برای بهترین هنرپیشگان نقش اول مرد و زن شدند.

اینگرید برگمن که پس از جدایی از روبرتو روسلینی به آمریکا برگشته بود، به زودی جایگاه خود را در سینمای هالیوود بازیافت. او پس از بازی در شماری از فیلم‌های اروپایی، در سال ۱۹۵۷ برای دومین بار به خاطر بازی در فیلم "آناستازیا" جایزه اسکار را برنده شد.

کری گرانت و اینگرید برگمن دوستانی خوب در هالیوود به شمار می‌رفتند. در سال ۱۹۵۶ زمانی که جایزه اسکار بهترین هنرپیشه زن برای بازی در فیلم "آناستازیا" به اینگرید برگمن تعلق گرفت، کری گرانت برای دریافت جایزه به جای وی به روی صحنه رفت. برگمن در آن زمان هنوز آمادگی رویارویی با جامعه آمریکا را به دلیل رابطه جنجالی‌اش با روسلینی نداشت.

اینگرید برگمن یک سال پس از جدایی از روبرتو روسلینی بار دیگر ازدواج کرد. همسر جدید او لارس اشمیت، تهیه‌کننده‌ی سوئدی بود. پیوند این دو چهره در سال ۱۹۷۵ شکسته شد.

سال ۱۹۷۵ اگرچه سال جدایی برگمن لارس اشمیت بود، اما از لحاظ هنری موفقیت‌هایی نیز برای برگمن به همراه داشت. او به خاطر بازی در فیلم "قتل در قطار سریع‌السیر شرق" (محصول ۱۹۷۴) جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد. برگمن در نمایی از این فیلم که بر اساس داستانی جنایی از آگاتا کریستی ساخته شده است.

اینگرید برگمن یک سال بعد نیز مورد ستایش قرار گرفت و جایزه افتخاری اسکار به پاس یک عمر فعالیت هنری به او اهدا شد.

اینگرید برگمن نزدیک به نیم قرن در برابر دوربین بازی کرد. او یک بار در مورد خود گفته بود: «من پشیمان نیستم. اگر نگران این بودم که مردم در موردم چه می‌گویند، هیچوقت نمی‌توانستم آنگونه زندگی کنم که کردم.» برگمن در روز ۲۹ اوت سال ۱۹۸۲ در شهر لندن پس از چند سال مبارزه تسلیم سرطان سینه شد و درگذشت. این ستاره فراموش‌نشدنی اگر هنوز زنده بود، روز ۲۹ اوت ۲۰۱۵ یکصدمین سال تولدش را جشن می‌گرفت.