غرامت ۴/۴ میلیون دلاری به گروگان‌های سفارت آمریکا در تهران
۱۳۹۴ دی ۳, پنجشنبه
بیش از ۳۶ سال از گروگانگیری۵۳ کارمند سفارت آمریکا در تهران می‌گذرد؛ گروگانگیری ۱۳ آبان ۱۳۵۸ که ۴۴۴ روز طول کشید. حال در چارچوب قانون بودجه سال ۲۰۱۶ آمریکا قرار است به هر یک از گروگان‌ها و یا به بازماندگان آن‌هایی که در قید حیات نیستند، غرامتی بالغ بر چهار میلیون و ۴۰۰ هزار دلار تعلق گیرد.
آن دسته از شهروندان آمریکایی که قربانی تروریسم دولتی مانند بمبگذاری سال ۱۹۹۸ در سفارت آمریکا در شرق آفریقا شده بودند نیز از مزایای این قانون بهره‌مند خواهند شد.
درخواست غرامتی که گروگان‌ها پس از آزادی‌شان در سال ۱۹۸۱ به دادگاه‌ها داده بودند، بارها رد شده بود.
این بار اما پرداخت چنین غرامتی قابل توجیه شد، پس از آن‌که بانک "بی‌ان‌پی پاریباس" مستقر در پاریس به دلیل نقض تحریم‌ها علیه ایران، سودان و کوبا مجبور شد جریمه‌ای بالغ بر ۹ میلیارد دلار به دولت آمریکا بپردازد. بدین ترتیب بخشی از این پول به گروگان‌های آمریکایی در تهران و آن دسته از شهروندان آمریکایی اختصاص یافته است که در دیگر نقاط قربانی تروریسم دولتی شده بودند.
از ۹ میلیارد دلار جریمه بانک مذکور قرار است یک میلیارد دلار آن به پرداخت غرامت‌ها اختصاص یابد که از سال ۲۰۱۶ آغاز خواهند شد. برای هر روز اسارت ۵۳ گروگان در تهران ۱۰هزار دلار در نظر گرفته شده است. به همسر و فرزندان گروگان‌هایی که در قید حیات نیستند ۶۰۰هزار دلار تعلق خواهد گرفت.
بیشتر بخوانید: جمهوری اسلامی بر سر دوراهی شعار "مرگ بر آمریکا"
در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۱ پس از مذاکرات میان دو کشور در الجزایر ۵۲ گروگان آزاد شدند. یکی از گروگان‌ها پیش از آن آزاد شده بود.
رادنی سیکمن که در سال ۱۳۵۸ با درجه گروهبانی نگهبان سفارت آمریکا در تهران بوده است به نیویورک تایمز می‌گوید: «۳۶ سال و یک ماه و ۱۴ روز باید می‌گذشت تا پرزیدنت باراک اوباما قانونی را امضا کند، تا ایران پاسخگوی این عمل خود باشد.»
شماری از گروگان‌ها و اعضای خانواده آن‌ها گفته‌اند که پرداخت این غرامت بیشتر جنبه نمادین دارد و پیش از این‌ها باید از آن‌ها اعاده حیثیت می‌شد.
بر اساس گزارش‌ها، گروگان‌های سفارت آمریکا مورد آزارهای روحی و اعدام‌های مصنوعی قرار گرفته بودند و سالیان از پیامدهای روحی آن در رنج بوده‌اند.
بیشتر بخوانید: داستان فرار مخفیانه شش آمریکایی از ایران بر پرده سینما
با اعلام خبر پرداخت غرامت، شماری از گروگان‌ها اصلا حاضر به گفت‌وگو نبوده‌اند و گفته‌اند از طرح مسائل گذشته خسته شده‌اند.
رادنی سیکمن اما ترجیح می‌داده است که این غرامت به طور مستقیم از سوی ایران پرداخت می‌شد، آن گونه که لیبیایی‌ها برای بمبگذاری در هواپیمای پان آمریکن و سقوط آن بر منطقه لاکربی (جنوب اسکاتلند) چنین غرامتی را پرداخت کردند و مسئولیت آن را پذیرفتند. او در عین حال از مقامات ایران انتظار پوزش‌خواهی ندارد.
سیکمن در رابطه با گروگان‌گیران ایرانی می‌گوید: «من فکر نمی‌کنم که آن‌ها اصلا روزی به فکر عذرخواهی بیفتند. آن‌ها اصلا اعتقاد ندارد که کار اشتباهی کرده‌اند.»