قمار بزرگ بوش در عراق
۱۳۸۵ آذر ۳۰, پنجشنبه
نمايشى تكاندهنده
روزنامه‌ى ايتاليايى «كوريره دلا سرا» چاپ ميلان، در مورد كنفرانس مطبوعاتى جرج بوش رييس‌جمهورى آمريكا مى‌نويسد: «طبق اظهارات بوش در كنفرانس مطبوعاتى، «راه تازه‌اى» كه رييس‌جمهورى آمريكا مى‌خواهد بپيمايد، همان راه كهنه است و پيشنهادات كميسيون بيكر را كاملا ناديده مى‌گيرد. بوش شكست انتخاباتى درنيمه‌ى راه را به عنوان هشدارى براى خروج نيروهاى نظامى از عراق در نظر نگرفته است، بلكه به مثابه دعوتى با هدف ايجاد عراقى آزاد و دمكراتيك كه مى‌تواند بر حكومت خود متكى باشد، از خود دفاع كند و شريكى عليه تروريسم باشد. بوش تاكيد كرد كه سرنگونى صدام حسين ديكتاتور عراق، كار درستى بود و صدور دمكراسى به منطقه‌ى خاورميانه نيز درست است. تنها ابراز تاسف او از مرگ سربازان آمريكايى بود كه در عراق جان باخته‌اند و تعداد آنان در اين ميان به سه‌هزار نفر مى‌رسد. اين نمايش بوش، دمكرات‌ها را به شدت تكان داد و اين ترديد را ايجاد كرد كه نه تنها توافقى ميان دو حزب بر سر عراق ممكن نيست، بلكه رييس‌جمهورى آمريكا نيز توانايى فهم واقعيت در عراق را ندارد».
تلاش براى اعاده حيثيت از آمريكا
روزنامه‌ى بريتانيايى «ديلى تلگراف» در مورد نقشه‌هاى جرج بوش براى تقويت نيروهاى نظامى آمريكا در عراق مى‌نويسد: «ارزش آن را دارد كه آخرين تلاش در جبهه‌ى نظامى وسياسى صورت گيرد. اما اين بيم وجود دارد كه چنين كارى در مقابل آراى انتخابات آمريكا انجام شود كه فرصت زيادى براى بهبود اوضاع نمى‌دهد. با توجه به اين واقعيت كه افكار عمومى در داخل و خارج عليه رييس‌جمهورى آمريكاست، به نظر مى‌رسد كه وى دست به تلاش دليرانه‌ى ديگرى مى‌زند تا از آمريكا در عراق اعاده‌ى حيثيت كند. از منظر علايق غرب براى امنيت پايدار در اين منطقه، مى‌توان براى او بهترين آرزوها را داشت. اما نبايد هيچ توهمى در اين زمينه داشت كه او دست به قمار بزرگى مى‌زند».
كدام راهبرد؟
روزنامه‌ى فرانسوى «لا رپوبليك د پيرنه» در تفسيرى بر اوضاع عراق مى‌نويسد: «رهبران عراق اذعان مى‌كنند كه خشونت همچنان در حال افزايش است و مى‌تواند به جنگ داخلى ويرانگرى تبديل شود. يك راهبرد اين مى‌تواند باشد كه بين ۱۵ تا ۳۰ هزار سرباز ديگر به عراق گسيل شود. البته با توجه به ماموريت همزمان در عراق و افغانستان، آماده كردن چنين نيرويى همواره دشوارتر مى‌شود. فرضيه‌ى ديگرى كه از طرف گزارش كميسيون بيكر پيشنهاد مى‌شود، هدف گفتگو با ايران و سوريه را دنبال مى‌كند تا مشكل عراق بطور غيرمستقيم متوجه آن‌ها شود. اما جرج بوش با اين اقدام، مادامى كه ايران برنامه‌ى اتمى خود را متوقف نسازد و دمشق براى ثبات لبنان تلاش نكند، مخالف است. زيرا مذاكره با ”محور شرارت“ به معنى اعتراف به شكست كل خط مشى بوش است».
قابليت فراگيرى بوش
روزنامه‌ى لوگزامبورگى «لوگزمبورگر وورت» در مورد افزايش نيروهاى نظامى آمريكا در عراق مى‌نويسد: «جرج بوش رييس‌جمهورى آمريكا ثابت كرد كه قابليت فراگيرى دارد. وى با اعلام اين موضوع كه خيال دارد هم كل نيروهاى نظامى ايالات متحده‌ى آمريكا و هم شمار سربازان اين كشور در عراق را افزايش دهد، در موضع نادرستى كه ناشى از نشناختن وضعيت بود تجديدنظر كرد. ماجراجويى عراق بدون مصالحه‌ى بنيادى با ارتش و نيروى دريايى كه رنج واقعى را مى‌برند پايان دادنى نيست و عقب‌نشينى از عراق بدون تثبيت هر چه سريعتر اوضاع قابل تصور نمى‌باشد».
نزديكى حماس به ايران
روزنامه‌ى ايتاليايى «لا رپوبليكا» در باره‌ى بحران خاورنزديك مى‌نويسد: «آنچه كه تازگى دارد اينست كه كابينه‌ى اسماعيل هنيه نخست‌وزير تشكيلات خودگردان فلسطين و اصولا سازمان حماس، پس از تحمل فشار خفقان‌آور تحريم اقتصادى و انزواى سياسى، خود را به ايران شيعى نزديك‌تر كرده‌اند. همچنين علاقه به پيوندى تاكتيكى با حزب‌الله لبنان نيز وجود دارد. تهران يك كمك مالى ۲۵۰ ميليون دلارى به حماس را تضمين كرده است. همزمان به نظر مى‌رسد كه دولت اسراييل مصمم است از محمود عباس رييس تشكيلات خودگردان فلسطين پشتيبانى كند. اسراييل مى‌خواهد بخشى از دارايى ۶۵۰ ميليون دلارى فلسطينى‌ها را كه از طريق ماليات‌ها و عوارض حاصل و از زمان قدرت‌يابى حماس مسدود شده، آزاد سازد».