كنسرت گروه راك ميرا در تهران لغو شد

از بنيانگذاران گروه درباره علل لغو كنسرت و بازتاب انتشار آلبوم ميرا.

شهرام احدى

اولين جرقه هاى ميرا در سال ۱۳۷۸ خورد و فرزام رحيمى و بابك آخوندى كه پيش از آن در گروه آور، فعاليت مشترك را تجربه كرده بودند، تصميم گرفتند كه پروژه ميرا را راه بياندازند. بعد از پايان ساختن دموها ، كار ضبط قطعات با همكارى دارا دارايى نوازنده گيتار باس، رضا مقدس نوازنده كيبورد و كسرا ابراهيمى نوازنده درامز و همچنين رضا آبايى نوازنده قيچك در استوديو انجام شد. البته تا انتشار رسمى آلبوم ميرا كه در بهار امسال در دسترس علاقمندان به موسيقى راك قرار گرفت، راه دراز و مشكلات زيادى پشت سر گذاشته شد.

و اما علل لغو كنسرت ميرا. فرزام دراينباره ميگويد: ”از زمانی که آلبوم بيرون آمد، ما تمرين هايمان را شروع کرديم و هنوز هم مشغول تمرين هستيم. از آنطرف کارهای تدارکات کنسرت روال عادی خود را داشت و چون برای سالنی بالاى پانصد ششصد نفری در اينجا بايد از طريق بنياد فرهنگی اقدام بشود، ما توانستيم رضايت شرکت بم آهنگ را جلب کنيم که نامه ی آن را صادر کرد و مکاتبات با تالار انجام شد و تالار هم موافقت کرد و نامه به ارشاد فرستاده شد و در آنجا بود که نامه مدتها ماند. در صورتی که حداکثر سه چهار روز برای پاسخ به آن بايد طول بکشد. تا اینکه من جلسه ای در ارشاد داشتم و با مسئولين صحبت کردم. آنها نظرشان اين بود که برای اجرا مناسب نيست. به ۲ دليل. يکی اينکه سالن بيشتر از ۵۰۰ نفر گنجايش دارد. دوم اين که گروه راک پر سر و صدايی مثل ميرا اگر بخواهد در اين شرايط هر شب برای جمعيتی بالای ۵۰۰ نفر برنامه داشته باشد، ممکن است تا حدودی به ضرر خود گروه تمام شود و يا مسايلی جانب پيش بيايد که ربطی به کنسرت ندارد و می تواند به جاهای ديگر مربوط شود. ما هميشه جلسات مسالمت آميزی با ارشاد داریم و با هم مشورت می کنیم. در اين مورد هم به این نتيجه رسيدم که الان که جو به اين صورت است، ما اين کنسرت را موکل کنيم به زمانی که جامعه آمادگيش را داشته باشد”.

يكى از مسايلى كه در اين بين به آن شاره شد، ظرفيت سالن و تعداد تماشاگر است. ظرفيت تالار فرهنگ كه قرار بود ميرا در آنجا كنسرت اجرا كند، حدود ۶۰۰ نفر است. آيا ممكن بود كه ميرا در صورت برگزارى كنسرتش در تالارى كوچكتر مثلا تالار حركت كه ۳۹۰ نفر گنجايش دارد، راحتتر مجوز بگيرد؟

فرزام بر اين باوراست كه: ”احتمال اين زياد بود. چون اول، دوم و سوم مهر گروهی به نام پيکولو کنسرت داشت و برگزار هم شد. چرا؟ چون سالن ۲۵۰ نفره بود. در حقیقت ۸۰۰ ـ ۷۰۰ نفر گنجايش سالن بود، ولی فقط برای ۲۵۰ ـ ۲۰۰ صندلی گذاشته بودند و اقدامی هم که کردند قبل از اين زمانی بود که شرايط جامعه باز به خاطر اين شبکه های تلويزيونی ايرانی به هم بريزد، و برای آنها درصد بيشتری وجود داشت تا موفق شوند کنسرتشان را اجرا کنند و کنسرت هم برگزار شد. ولی خيلی از برنامه های ديگر به واسطه ی زياد بودن تعداد صندلی ها و مصادف شدن کنسرت با اين شرايط ملتهب، لغو شد.”

به عقيده خواننده ميرا، لغو كنسرت هم بازتاب يا به عبارتى بهتر اثرات منفى و هم مثبت ميتواند داشته باشد. به گفته او يكى از پيامدهاى مثبت قضيه لغو كنسرت آن است كه گروه بيشتر روى ايدهايش كار كند و برنامه بهترى روى به مردم ارائه كند. علاوه بر آن امكان تحقيق گسترده تر براى پيدا كردن اسپانسرهاى بيشتر و بدين ترتيب كاهش بهاى بليط هم وجود دارد و مهمتر از همه آنكه اين قضيه می تواند بازتاب مطبوعاتی و تبليغاتی خوبی برای هر گروهی که کنسرتش کنسل می شود، باشد. چون کنسل شدن کنسرتی باعث می شود که مردم به آن گروه کنجکاوتر شوند و زمانی که در آينده آن گروه کنسرتی اجرا می کنند، تعداد بيشتری در آن شرکت می کنند و از کنسرت استقبال بيشتری هم می شود.

طبيعيست كه تاثيرات منفى كنسرت بيشتر به چشم ميخورند: ” وقتی قرار است کنسرتی گذاشته بشود و اين کنسرت حالا به دلايل زيادی اجرا نمی شود، بازتاب منفی خواهد داشت. به خاطر اين که براى اجرا برنامه هزينه شده است. چون از مرحله ی تمرين يک گروه به مرحله ی کنسرت شامل هزينه هايی می شود، از قبيل سالن، هزينه ی تمرين گروه، اياب و ذهاب آنان، طراحی و پوستر و بروشور و غيره. دوم اين که زمانی که کنسرتی فسخ می شود، شوکی به اعضای گروه وارد می شود. چون هم به درآمدش فکر می کنند، هم به اجراى برنامه و هم به آن انرژيی که رد و بدل می شود و کنسل شدن کنسرت در هرحال اثری منفی می گذارد. از نظر درآمدزايی کاملا بُعد منفی خواهد داشت چون نه تنها درآمدی حاصل نمی شود، بلکه ممکن است گروه ضرر هم بکند. و نکته ی خيلی مهمش اين است که کنسل شدن کنسرت اثری کاملا منفی در ذهن مردم دارد و خود این مسئله می تواند جامعه را بيشتر ملتهب کند. فرضا می تواند اين نگاه منفی را در مردم به وجود بياورد که چرا به آنها توجه نمی کنند. چون برنامه های فرهنگی از قبيل کنسرت، نمايشگاه يا هر چيز ديگری برای هر جامعه ای لازم است. اين موردی ست که ما هميشه در جلسه هايمان مطرحش می کنيم، ولی متاسفانه هنوز جواب درست و حسابی و منطقی نشنيده ايم و اين که وقتی کنسرتی ملغی می شود، مردمی که برای روز برگزاری کنسرت روزشماری کرده اند، چه ديدی نسبت به مسئولين پيدا می کنند. بهرحال به اين شرايط ما عادت کردیم. يعنی از سال ۷۸ که ما کار را به طور حرفه ای انجام ميدهيم، اين مسايل بوده و هميشه سعی کرديم که صبر را در خودمان تقويت کنيم، اميدمان را بيشتر کنيم و به تمرين هايمان ادامه دهیم تا اگر موقعيتی پيش آمد، بلافاصله بتوانيم کنسرت را برگزار کنيم.”

در حال حاضر ميرا براى اجراى كنسرت روى آذر ماه حساب ميكند، اگر چه بچه هاى گروه اينبار مجبور خواهند بود كه در انتخاب سالن سياستى ديگر در پيش گيرند: ”اين يکی از مسايلی ست که ما بايد به آن فکر کنيم و در واقع ارجحيت هم دارد. يعنی سالنی که اين بار ما انتخاب می کنيم، بايد زير ۵۰۰ نفر گنجايش داشته باشد.

و اما تركيب فعلى ميرا و بازتاب انتشار آلبوم گروه در ايران. در اين بين تركيب ميرا دستخوش دگرگونى شده و رضا مقدس نوازنده كيبورد و كسرى ابراهيمى درامر ميرا، ديگر در جمع گروه نيستند. در كنار فرزام كه خواننده گروهست، بابك آخوندى گتاريست و دارا دارايى باسيست ميرا كماكان در اين جريان حضور دارند و آگاه بهارى نوازنده گيتار الكتريك و آرش مقدم نوازنده درامز براى اجراى كنسرت و تهيه آلبوم دوم به جمع گروه اضافه شده اند.

پرسش اينجاست كه اين تغيير تركيب تا چه اندازه بر ساخته هاى گروه تاثير دارد؟ فرزام ميگويد: ” چون درامز قسمت مهم يک گروه را تشکيل می دهد، می توانم بگويم که از اين نظر برنامه های ميرا يا آلبوم جديد ميرا حس جديدتری خواهد داشت و به واسطه ی اينکه قسمت کيبورد را حذف کرديم، تا حدودی گرايشمان به سمت خود راک بيشتر شده. بعلاوه، الان تغيير عمده ای که ميرا کرده، اين است که سانسور يا بهتر بگويم خودسانسوری را از خودمان حذف کرده ايم و اين آلبوم جديدی را که مشغول کارکردن روی آن هستيم و در ديماه ضبط استوديويی آن شروع خواهد شد، می توانم بگوييم که نه در قسمت شعر و نه در قسمت موزيک شما هيچ اثری از پاپ نخواهيد ديد.”

در آلبوم ميرا كه چندى پيش منتشر شد، شعرها بيشتر حالت سمبليك داشت، اما مضمون اشعار در آلبوم دوم متفاوت خواهد بود: ”الان در کلاممان می توانم بگويم، رنگ اعتراض بيشتر شده و شايد مضمون های اجتماعيش بيشتر شده باشد و آن قوانين شعر و ادبيات بيشتر در آن حذف شده است. يعنی شايد اصلا جنبه ی شعر ديگر پيدا نکند و مثل يک نثر کامل باشد که ما می خواهيم یک جوری در موزيک جايش دهيم.”

از زمان انتشار آلبوم تا به حال، يعنى در طى سه چهار ماه گذشته، ۱۰ هزار كاست و ۲ هزار سى دى از آلبوم ميررا به فروش رفته است كه اين رقم براى يك گروه راك، رقم قابل توجهى استز بد نيست به اين نكته هم اشاره شود كه آلبوم ميرا در دو شكل منتشر شد: يكى در خارج به شكل سى دى به اصطلاح چند رسانه اى كه در كنار فايلهاى صوتى، دو كليپ ويدئؤيى و عكسهايى از گروه را در برميگرفت و ديگر به شكل آلبوم صوتى خالص براى خود ايران.

فرزام درباره اين مورد به بالا بودن هزينه هاى توليد در ايران اشاره ميكند و ميگويد: ”در ايران، هزينه تهيه يک سی دی مالتى مديا يا چندرسانه اى با بوكلت ۱۲ صفحه اى بسيار بالاست و اگر قرار باشد كه به اين شكل بيرون بيايد، نميتواند هزينه ها را پوشش بدهد، چون قيمت سی.دی اينجا خيلی پايين است. يعنی شما حداقل سی دی را که بخواهيد خارج از ايران بخريد، حدود ۵ تا ۶ دلار قيمتش است، ولی اينجا سی.دی قيمتش ۲۵۰۰ تومان تا حداکثر ۳۰۰۰ تومان است. به همين خاطر نمی تواند هزينه ها را به آن صورت تحت پوشش قرار دهد. ولی اگر بتوان در اين مدت اسپانسرهاى جديدی را پيدا کرد، شايد بتوان اين هزينه ها را هم پوشش داد و به صورت مالتى مديا بيرون داد. ولی آلبوم دوم، فکر می کنم به در يك شكل منتشر شود، حالا يا به صورت آلبوم صوتى خالص و يا در قالب سى دى چندرسانه اى.”

همانطور كه در پيش اشاره شد، طرفداران موسيقى راك در ايران و به ويژه دوستداران خود گروه ميرا تا انشار آلبوم، انتظارى طولانى را پشست سر گذاشتند. و اما بازتاب انتشار آلبوم: ”برايشان خيلی تازه گی دارد و نقدهای زيادی بر اين آلبوم انجام شد. يکسری از آنها چاپ شد و بقيه هم هنوز چاپ نشده است. اما به طور کلی نظر مردم اين است که ما بايد خودمان را بيشتر رها کنيم. بهرحال وقتی اسم راک روی گروهی گذاشته می شود، انتظار مردم خيلی بالا می رود و وقتی که آلبوم ميرا را گوش می کنند و از آن طرف با يک طيف پاپ راک برخورد می کنند، کمی شکايت می کنند که چرا بايد اينطور باشد. اما نظر ما اين است که ميرا پروژه يی ست که می خواهد آزمون و خطايی روی سبک های مختلف انجام دهد. اما در اين آلبوم دوم، قسمت پاپ ديگر از گروه ميرا حذف می شود. در حقيقت اين پروژه می خواهد بيشتر خود را متمرکز سبک راک کند.”

براستى هم بايد گفت كه اين مسئله در خود آلبوم به چشم ميخورد و تفاوت بين اجراى زنده قطعه درخت پير و اجراهاى ضبط شده در استوديو كه بيشتر در مايه پاپ راك هستند تا راك خالص، حس ميشود. فرزام چند ماه پيش در گپى مفصل كه بلافاصله بعد از انتشار آلبوم با بچه هاى ميرا انجام داديم، گفته بود: ” ميرا آلبومى است كه هنوز بچه ها هيچكدام، حتا خود من، از آن رضايت كامل را نداريم. چون ما بايد از فيلترى به نام ارشاد، كارمان را بگذرانيم. من خودم را خواننده ى يك گروه راك و سبك راك ميدانم. و اين نحوه ى خواندن را در حال حاضر فقط به ديد بازارى و ديد اعتباری اينجا نگاه مى كنيم كه اين كارها را انجام داديم و خيلى پاپ راك اين كار آمد بيرون."