مقايسه ميان جنگ عراق و جنگ ويتنام در امريكا
۱۳۸۵ مهر ۲۸, جمعه
در آن زمان بخاطر حمله‌هاى مبارزان ويتنامى عليه سربازان امريكايى از ميزان پشتيبانى مردم امريكا از جنگ ويتنام به سرعت كاسته شد. تنها در ماه جارى در عراق ۷۲ سرباز امريكايى كشته شدند. بدين ترتيب ماه اكتبر براى امريكايی‌ها خونين‌ترين ماه در دو سال اخير بوده است. تاريخدانان ماه اكتبر سال ۲۰۰۶ را به دقت تحليل خواهند كرد. مى‌توان حدس زد كه اين ماه نقطه چرخشى در جنگ عراق باشد.
هيچ ژنرال امريكايى‌اى تا كنون به صراحت ژنرال ويليام كالدول وضعيت عراق را توصيف نكرده است. او مى‌گويد: ”در اينجا خشونت واقعا موجب دلسردى مى‌شود.“ سه سال و نيم از حمله نظامى به عراق گذشته است و در اين ميان ۳۰۰۰ سرباز امريكايى كشته شده‌اند.
بيش از ۶۰ درصد امريكاييها مخالف جنگ هستند و احتمال آن هست كه بر شمار كسانى كه ضد جنگ‌اند تا پايان ماه جارى افزوده شود. چون هم اكنون هم ماه اكتبر به لحاظ تعداد سربازان امريكايى كشته شده خونين‌ترين ماه دو سال اخير است. مردم امريكا مدام با وحشت به تصاويرى مى‌نگرند كه تلويزيون از خشونت هر روزه در عراق نشان مى‌دهد و حرفهاى ژنرال كالدول را تاييد مى‌كند. عمليات نظامى‌اى كه از دو ماه پيش براى جلوگيرى از قتل و كشتار شروع شده، نتيجه‌اى نداشته است.
كالدول مى‌گويد: ”عمليات معروف به "با هم به پيش“ وضع را بهتر كرده، اما اساسا آرزوى ما را براى كم كردن خشونت برآورده نكرده است.“
هر روز حدود ۱۰۰ نفر به طور ميانگين قربانى عمليات مرگ‌آور گروههاى مختلف مذهبى در عراق مى‌شوند. در امريكا همانقدر در باره ضعف دولت كنونى عراق بحث مى‌شود كه در باره ضعف دستگاه حكومتى امريكا، كه به نظر مى‌رسد تنها كسى كه در آن هنوز با اميد به نتيجه جنگ عراق مى‌نگرد، وزير دفاع دونالد رامسفلد باشد.
رامسفلد گفته بود: ”هنوز تا مدتى در اين كشور خشونت وجود خواهد داشت. اما اگر نيروهاى نظامى عراق را آموزش دهيم، مى‌توانيم به مرور مسؤوليت بيشترى را به آنها واگذار كنيم. كسانى كه مى‌گويند سربازان عراقى حاضر به آن نيستند كه جان خود را به خطر بياندازند، اشتباه مى‌كنند.“
كمى پس از آنكه رامسفلد اين سخنان را بر زبان آورده بود، تحليل ژنرال كالدول از اوضاع عراق و اينكه دلسردكننده است، منتشر شد و بعد هم مقايسه‌اى كه بوش در مصاحبه‌اش با فرستنده ”اى بى سى“ ميان جنگ عراق و جنگ ويتنام كرد.
روزنامه ”نيويورك تايمز“ رشد مقاومت نيروهاى ضدامريكايى در عراق را با ”حمله تت“ در سال ۱۹۶۸ مقايسه كرد. در آن زمان نيروهاى ويتنام شمالى سلسله حمله‌هاى ضربتى‌اى را در جنوب كشور آغاز كردند. آنها اگر چه به لحاظ نظامى شكست خوردند، اما به لحاظ روانى پيروز شدند. امروز حمله تت را نقطه چرخشى در تاريخ مى‌دانند، چون آن حمله باعث شد كه امريكاييها ديگر به پيروزى خود مطمئن نباشند و از آن زمان بود كه مقاومت عليه جنگ در امريكا به سرعت رشد كرد.
بوش در مصاحبه خود گفت: ”مجله ”تايمز“ مى‌تواند درست گفته باشد كه خشونت مطمئنا بيش از اينها وجود خواهد داشت، و ما مجبوريم انتخاب كنيم. آنها مى‌خواهند چنان عرصه را بر ما تنگ كنند كه خاك عراق را ترك كنيم. القاعده در آنجا بسيار فعال است. خيال می‌كنند كه اگر تا جايى كه ممكن است هرج و مرج ايجاد كنند، امريكاييها از جنگ خسته مى‌شوند و دولت امريكا فرمان عقب نشينى مى‌دهد.“
و البته نظرسنجيهاى گوناگون در امريكا نشان مى‌دهند كه مردم مدتهاست از جنگ خسته شده‌اند. اما بوش هنوز نمى‌خواهد تن به عقب‌نشينى نيروهاى امريكايى بدهد. هنوز حرف از پيروزى مى‌زند، مى‌گويد كه آدم صبورى است، مشكلها را مى‌بيند، اما حاضر نيست پشت به آنها كند و در برود.