نجواگر عشق و درد از دید دوربین

برای دیدن گالری عکس لینک زیر را کلیک کنید!

نخستین سال‌های فعالیت

بروس اسپرینگستین آغاز دهه‌ی هفتاد میلادی پا به صحنه گذاشت. تصویری از کنسرت او در نیویورک در سال ۱۹۷۸.

بهره‌برداری سیاسی

طرح روی جلد آلبوم مشهور «متولد آمریکا» که در سال ۱۹۸۴ منتشر شد. این آلبوم بیش از دو سال و نیم در صف آلبوم‌های پرفروش روز در آمریکا و بریتانیا قرار داشت. این ترانه که به عنوان ترانه‌اى میهن‌پرستانه سوءتعبیر شده، درباره سربازانی است که با سرخوردگی از جنگ ویتنام بازگشته و رویاها و آرمان‌های خود را از دست داده‌اند. رونالد ریگان در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۸۴ این ترانه را رسما برای تبلیغات انتخاباتی‌اش استفاده کرد.

هنرمندی در سرزمین آفتاب سرخ

اسپرینگستین مانند بسیاری از ستارگان بزرگ دنیای پاپ و راک به تمامی جهان سرک کشیده و کنسرت برگزار کرده است. تصویری از یکی از کنسرت‌های او در ژاپن در سال ۱۹۸۵.

تاثیرگذاری‌های سیاسی

اسپرینگستین را شاید نتوان خواننده‌اى سیاسى تلقى کرد، اما نقش و تاثیر غیرمستیقیم او بر افکار سیاسى آمریکا غیرقابل انکار است. بسیاری از ترانه‌های او پیامی سیاسی و اجتماعی دارند.

خواندن تا آخرین نفس

در کنسرت‌های اسپرینگستین جای سوزن انداختن هم نیست. تصویری از یکی از کنسرت‌های این هنرمند محبوب در ورزشگاه فوتبال شهر گوتبورگ سوئد در حضور ۶۴ هزار نفر.

همراه شدن با دیگر هنرمندان

تصویری از یکی کنسرت‌های بروس اسپرینگستین در سال ۱۹۹۵ که او ترانه‌ای را به همراهی باب دیلن، یکی دیگر از چهره‌های برجسته عالم موسیقی اجرا می‌کند.

سحر و جادو

طرح روی جلد آلبوم «افسون» که در سال ۲۰۰۷ انتشار یافت. آهنگ‌های این آلبوم ملودیک هستند و ملودی‌ها رمانتیک. بروس اسپرینگستین راوی است، راوی داستان آدم‌های متوسط الحال ِآمریکایی که با سادگی و بردباری و طاقت، جان می‌کنند اما در قمار خوشبختی آمریکایی سرانجام بازنده می‌شوند.

او بار دیگر قصه قلب‌های شکسته، سرخوردگی از آرمان‌های آغشته به دروغ، و قصه مرگ‌های بی‌افتخار را باز می‌گوید.

نجواگر درد و رنج

اهمیت اسپرینگستین، در موضعگیری‌های مقطعی نیست، بلکه بیشتر در کارش است. کسانی که به موسیقی او گوش می‌کنند مردم عادی هستند که واقعیت‌های زندگی خودشان را در کارهاى او منعکس می‌بینند.

رویاپروری

طرح روی جلد آخرین آلبوم بروس اسپرینگستین «رویایی که در سر می‌پرورانم» که در سال ۲۰۰۹ به انتشار رسیده است. ترانه‌های این آلبوم، سياست، سختی‌های دوران و درد مردمان زحمت‌کش را کنار می‌گذارند و تنها از عشق و دلدادگی می‌گویند. روح غالب بر مجموعه‌ی جديد آهنگ‌های بروس اسپرينگستين، روح رمانتيک است. در این آلبوم سازهای زهی نقش‌شان نسبت به گذشته بيشتر شده است. همين اجرای ارکسترال و لايه‌های متعدد آن است که ترانه‌ها را شنيدنی می‌کند و نه شعر آنها که گاه بسيار ساده و حتا پيش‌پا افتاده‌اند.