نخست وزیر اسکاتلند پس از ناکامی در همه‌پرسی کناره‌گیری کرد
۱۳۹۳ شهریور ۲۸, جمعه
سالموند روز جمعه (۱۹ سپتامبر/۲۸ شهریور) در برابر روزنامه‌نگاران در ادینبرو اعلام کرد که هم از نخستوزیری دولت محلی اسکاتلند کناره‌گیری می‌کند و هم از مقام خود به عنوان رئیس حزب ملی اسکاتلند.
رهبر ۵۹ ساله استقلال‌طلبان اسکاتلند افزود: «فکر می‌کنم که حزب، پارلمان و کشور از یک رهبری تازه سود خواهند برد». سالموند خاطر نشان ساخت که این "امتیاز زندگی او" بوده که رئیس دولت محلی اسکاتلند بوده است.
رویای استقلال و پیکار تا واپسین لحظه
سالموند تا واپسین لحظه برای تحقق رویای خود که استقلال اسکاتلند از بریتانیا بود پیکار کرد. اگر اکثریت مردم اسکاتلند در همه‌پرسی روز پنجشنبه به استقلال اسکاتلند رای داده بودند، نام سالموند بی‌تردید به عنوان قهرمان استقلال این کشور در تاریخ ثبت می‌شد.
با این همه ناظران سیاسی معتقدند اکنون نیز که او در همه‌پرسی شکست خورده و از مقام خود کناره‌گیری کرده است، تاثیری ماندگار برجای خواهد گذاشت و اسکاتلند پس از این همه‌پرسی دیگر همان کشور سابق نخواهد بود.
هواداران سالموند غریزه سیاسی و پایداری او را که از ده‌ها سال پیش هدف استقلال اسکاتلند را دنبال می‌کند، ستایش می‌کنند. مخالفان سالموند او را به "تکبر" و "زن‌ستیزی پوپولیستی" متهم می‌کنند، ولی حتی رسانه‌های بریتانیا نیز بارها از او به عنوان "یکی از بزرگ‌ترین استعدادهای سیاسی نسل خود" ستایش کرده‌اند.
نگاهی به زندگینامه سیاسی سالموند
الکساندر الیوت سالموند در تاریخ ۳۱ دسامبر ۱۹۵۴ در خانواده یک زوج کارمند زاده شد. در دانشگاه "سنت آندروز" اقتصاد و تاریخ قرون وسطی تحصیل کرد و فارغ‌التحصیل شد. پیش از آنکه وارد عالم سیاست شود، مدتی به عنوان اقتصاددان در "رویال بانک" اسکاتلند شاغل بود.
سالموند در سال ۱۹۹۰ به رهبری حزب ملی اسکاتلند رسید که در آن زمان حزبی کم‌اهمیت بود. ولی با تلاش‌های وی این حزب کم کم محبوبیت یافت و از نظر سیاسی به یک حزب میانه‌رو تبدیل شد. با این همه هنگامی که در سال ۲۰۰۰ اسکاتلند صاحب یک پارلمان شد، افراد زیادی به این حزب رای ندادند.
به همین دلیل سالموند در آن زمان از رهبری حزب استعفا کرد، ولی پس از چهار سال دوباره به صحنه سیاسی بازگشت و سرانجام در سال ۲۰۰۷ به مقام نخستوزیری اسکاتلند رسید. چهار سال پس از آن حزب ملی اسکاتلند در انتخابات به اکثریت آرا دست یافت.
در پی آن سالموند خواست استقلال از بریتانیا را به میان کشید و سرانجام دیوید کامرون نخست‌وزیر بریتانیا ناچار شد با همه‌پرسی در این زمینه موافقت کند.
سالموند در حزب خود از اقتدار زیادی برخوردار بود. بسیاری از همکاران او را رئیسی "پر حرارت و جوشی مزاج" توصیف کرده‌اند. افزون بر آن، سالموند از طنز گزنده‌ای برخوردار است. او یک بار گفته بود که تعداد خرس‌های پاندا در باغ‌وحش ادینبرو از نمایندگان محافظه‌کار در اسکاتلند بیشتر است. گفتنی است که در آن زمان در باغ‌وحش ادینبرو فقط دو خرس پاندا وجود داشت.
کامرون در جریان مذاکرات بر سر استقلال اسکاتلند سالموند را واداشت که همه یا هیچ را به رای مردم بگذارد. وی شق سوم یعنی خودمختاری کامل اسکاتلند و همزمان باقی ماندن در بریتانیا را قاطعانه رد کرد. کامرون اعتقاد داشت که اکثریت اسکاتلندی‌ها با استقلال مخالف‌اند، ولی سالموند کماکان به سیاست خود ادامه داد.
هنگامی که دو هفته پیش از برگزاری همه‌پرسی نظرسنجی‌ها حاکی از آن بود که اکثریت خواهان استقلال هستند، عرصه بر کامرون سخت تنگ شده بود. به همین دلیل او ناچار شد به مصالحاتی تن دهد و وعده داد که به اسکاتلند در زمینه مالیاتی و بودجه داخلی خودمختاری گسترده خواهد داد.
بر این پایه می‌توان گفت که اسکاتلند پس از این همه‌پرسی تا حدود زیادی از لندن مستقل خواهد شد. با این همه سالموند هنوز از رویای خود دست برنداشته است. وی روز جمعه در ادینبرو در برابر هواداران خود گفت، اکنون تصمیم گرفته شده که اسکاتلند "در این مقطع زمانی کشوری مستقل نخواهد بود".
اینکه آیا سالموند بار دیگر به صف مقدم جبهه بازخواهد گشت یا نه، با توجه به کناره‌گیری او کاملا روشن نیست. سالموند درباره زندگی خارج از سیاست خود سکوت می‌کند. همسر او از خودش ۱۷ سال مسن‌تر است و به ندرت در انظار عمومی ظاهر می‌شود. این زوج فرزندی ندارد.
سالموند عاشق اسب‌دوانی، فوتبال و گلف است. او همچنین شراب خوب و ادویه‌ی هندی را خیلی دوست دارد و گاهی نیز آواز می‌خواند. ترانه مورد علاقه او سرودی است که یادآور پیروزی اسکاتلندی‌ها بر انگلیسی‌ها در جنگی در "بانوک‌برن" است که درست ۷۰۰ سال پیش روی داد.