پاپاراتزی، رابطه عجیب شکار و شکارچی تصویر
ستارگان سینما و افراد مشهور، شهرت‌شان را مدیون "دوربین‌ها" هستند. رابطه آنها با نوعی از عکاسان که به آنها پاپاراتزی‌ها گفته می‌شود رابطه سه ضلعی شکار، شکارچی و مصرف‌کننده است.
رابطه سه‌ضلعی
ستارگان سینما و افراد مشهور، شهرت‌شان را مدیون "دوربین‌ها" هستند. رابطه آنها با نوعی از عکاسان که به آنها پاپاراتزی‌ها گفته می‌شود رابطه سه ضلعی شکار، شکارچی و مصرف‌کننده است. عکس‌های آنها "عامه پسند" با طعم "جنجالی"، "رسوا کننده" و "افشاگرانه" هستند که معمولا بر صفحات رسانه‌هایی "خاص" نقش می‌ببندند.
ضلع سوم
وقتی یک عکس بر روی صفحه اول روزنامه‌های موسوم به "زرد" بر روی پیشخوان روزنامه‌فروشی جلب توجه کند و روزنامه به خاطر آن عکس خریداری شود، یا کاربری در یک سایت اینترنتی بر روی عکس "دیده نشده" فلان چهره سرشناس کلیک کند، آنگاه مثلث تکمیل شده است.
پاپاراتزی کیست؟
پاپاراتزی به عکاسانی گفته می‌شود که کارشان تهیه عکس‌های به‌خصوصی از چهره‌های سرشناس به‌ویژه هنرمندان و افراد مشهور دیگری مثل ورزشکاران و نیز خانواده و نزدیکان آنان و فروش این تصاویر به مجلات مختلف است. (عکس: آنجلینا جولی و برد پیت به همراه فرزندان)
شکار صحنه
پاپاراتزی‌ها برای تهیه عکس‌های مورد نظر خود با به دست آوردن سرنخ‌هایی از برنامه‌های چهره‌های سرشناس ساعت‌ها و شاید روزها درانتظار می‌مانند تا شاید بتوانند یک عکس "عامه‌پسند" از یک حالت و موقعیت به‌خصوص آن چهره سرشناس تهیه کرده و آن را به رسانه‌هایی که اصلاحا به آنها "زرد" یا "بولوار" گفته می‌شوند، بفروش برسانند. (عکس: امی واینهاوس خواننده بریتانیایی که بر اثر سو استفاده از الکل و مخدر درگذشت)
پاپاراتزی از کجا آمده است؟
پاپاراتزی (Paparazzi) یک کلمه جمع در زبان ایتالیائی است و مفرد آن پاپاراتزو (paparazzo) است. این واژه از سال ۱۹۶۰ به بعد با به نمایش در آمدن فیلم سینمایی "لا دولچه ویتا" اثر فدریکو فلینی به سر زبان‌ها افتاد. در این فیلم نام یک عکاسی خبری پاپاراتزی بود. (عکس: مارچلو ماسترویانی و آنیتا اکبرگ در فیلم لادولچه ویتا)
واژه پاپاراتزی عاریه‌ای
فدریکو فلینی وقتی فیلم "لا دولچه ویتا" را آماده می‌کرد، رمانی را می‌خواند از جرج رابرت گیسنگ با نام "By the Ionian Sea" که یکی از شخصیت‌های آن یک هتلدار بنام "کوریولانو پاپاراتزو" بود. او به این شخصیت علاقمند شد و نام وی را در فیلم "لا دولچه ویتا" برای عکاس خبری به عاریه گرفت.
پاپاراتزی در تاریخ و مرگ بیسمارک
وقتی اوتو فون بیسمارک، صدراعظم آلمان روز ۲۸ ژوئیه سال ۱۸۹۸ میلادی درگذشت، دو عکاس هامبورگی موفق به ورود به اتاقی شدند که جسد او در آن نگهداری می‌شد و از آن عکس‌برداری کردند. آنها تلاش کردند از طریق مزایده در روزنامه‌ها این عکس‌ها را به فروش برسانند و حتی قیمت آن به ۳۰ هزار رایش مارک نیز رسید ولی پسر بیسمارک با حکم دادگاه و نیروی پلیس نگاتیو را ضبط کرد و مانع از انتشار عکس‌ها شد.
افراد سرشناس و پاپاراتزی‌ها
افراد سرشناس که شهرت خود را مدیون "دوربین‌ها" هستند، رفتار گوناگونی در مقابل پاپاراتزی‌ها دارند. برخی از آنها که می‌دانند همواره در تعقیب دوربین‌ها هستند، خود "خوراک" پاپاراتزی‌ها را با رفتار نامتعارف در مقابل دوربین تامین می‌کنند. (عکس: لیدی گاگا در لندن)
تامین خوراک و اعتراض پاپاراتزی‌ها
تامین خوراک برای پاپاراتزی‌ها از سوی افراد سرشناس در واقع نوعی بازی است که بسیاری توان ادامه آن را ندارند. برژیت باردو که خود بازی را آغاز کرد، آنقدر از دست "مزاحمان دوربین به دست" به ستوده آمد که با حکم دادگاه اجازه کشیدن دیوار از ویلا تا ساحل دریا را بدست آورد. پس از آن عکاسان با در دست گرفتن پلاکارد "برژیت، روزهای اول کارت را فراموش کردی؟" به این اقدام او اعتراض کردند.
بدنام شدن پاپاراتزی‌ها
یکی از چهره‌های سرشناسی که به شدت مورد تعقیب پاپاراتزی‌ها قرار داشت، پرنسس دایانا همسر سابق چارلز، ولیعهد بریتانیا بود. عکس‌های دایانا بخصوص بعد از جدایی از چارلز و رابطه‌اش با دودی الفاید جنجال‌برانگیز شدند.
بدنام شدن پاپاراتزی‌ها
تحقیقات نشان دادند که در شب ۳۱ اوت سال ۱۹۹۷ تصادف پرنسس دایانا و دودی الفاید که منجر به مرگ آنها شد، راننده اتومبیل که گفته شد مشروب نوشیده بود، برای فرار از دست پاپاراتزی‌های موتورسوار با سرعت بیش از حد در حرکت بوده است.
پرنسس کارولین و حکم دادگاه
دادگاه حقوق بشر اروپا به شکایت کارولین، پرنسس موناکو جواب مثبت داد. این دادگاه در سال ۲۰۰۴ با انتقاد از "استناد به آزادی مطبوعات برای شکستن حریم خصوصی افراد سرشناس" اعلام کرد که افراد سرشناس نیز از حق حریم خصوصی برخوردار هستند و هیچ کس اجازه ندارد "هروقت دلش‌خواست" از آنها تصویربرداری کند.
تصویب قانون در کالیفرنیا
در سال ۲۰۰۶ آرنولد شوارتزنگر، فرماندار ایالت کالیفرنیا قانونی را تصویب کرد که این قانون کار پاپاراتزی‌ها را به‌شدت محدود می‌کرد. طبق این قانون تعقیب اتومبیل افراد سرشناس ممنوع می‌شد و در صورت بروز تصادف براثر این اقدام، پاپاراتزی‌ها باید سه‌برابر هزینه خسارت وارد شده را پرداخت می‌کردند و دستمزدی که برای عکس نیز دریافت شده بود باید عودت داده می‌شد.
انتقاد از قوانین
عکاسان با انتقاد از قوانین وضع شده می‌گویند «ما نمی‌خواهیم عکاس افراد سرشناسی شویم که فقط با اجازه آنها مجاز به ثبت ژست‌های مصنوعی‌شان در مقابل دوربین‌هایمان باشیم.»
چرا این عکس‌ها؟
چرا باید صورت آرایش نشده یک خواننده، لباس نامناسب یک هنرپیشه، حالت مستی یک فردسرشناس و عکس‌هایی از این دست اصولا "عامه‌پسند" باشند؟ (عکس: بریتنی اسپیرز خواننده آمریکایی سیگار بدست)
شکستن فاصله‌ها؟
نقض حریم خصوصی یک سوی بحث بر سر کار پاپاراتزی‌ها است. متخصصان می‌گویند " دنیای مردم عادی با افراد سرشناس فرسنگ‌ها فاصله دارد. عکس‌های پاپاراتزی‌ها این فاصله را برای آنهایی که دوست دارند این تصاویر را ببینند، می‌شکند و ستاره‌ها را در حالت‌های روزمره زندگی‌شان نشان می‌دهد.