پلاستیک ناپیدا

در خمیردندان‌ها نیز بیشتر از پلی اتیلن، در واقع همان پلاستیک، استفاده می‌شود. تولیدکنندگان لوازم آرایشی در محصولات خود با ظرافت تمام از ریزدانه گرانول به عنوان ماده ساینده بهره می‌گیرند که برای ساییدن سنگ دندان و یا جلای آن نیز به کار برده می‌شود.

از ذرات ریز پلاستیکی به عنوان پاک‌کننده پوست یا پیلینگ، در شامپو به عنوان آنتی‌استاتیک یا خنثی‌کننده الکتریسته ساکن و در ژل دوش و کرم به عنوان پیونددهنده استفاده می‌شود. میکروپلاستیک‌ها در محصولات بهداشتی چنان ریز و کوچک هستند که دستگاه تصفیه فاضلاب نمی‌تواند از ورود آنان به دریا ممانعت کند. در اینجا باید به شامپوی کودکان نیز اشاره کرد که از ذرات ریز پلاستیک بی‌نصیب نمانده‌اند.

همچنین مواد شوینده لباس و پاک‌کننده‌های خانگی حاوی میکروپلاستیک هستند که نهایتا به فاضلاب راه ‌می‌برند. برای تولید محصولات خانگی، مواد شوینده و پاک‌کننده سالانه از هزاران تن مواد پلاستیکی استفاده می‌شود.

جداره‌ی درونی بسیاری از قوطی‌های کنسرو مواد غذایی با بیس‌فنول آ (BPA) پوشش داده شده؛ ماده‌ای ترکیبی که برای سلامتی انسان پیامدهای خطرناکی دارد. به این معنا که اگر درون این قوطی‌ها آسیب ببیند، آلومینیوم یا بیس‌فنول آ وارد مواد غذایی می‌شوند که مصرف آن برای سلامتی انسان زیانبخش است.

شاید به نظر برسد که بسته‌بندی مواد غذایی در شیشه‌ها مطمئن‌تر است، اما واشری که برای درپوش این شیشه‌ها استفاده می‌شود از مواد مصنوعی‌ست و ماده روان‌سازش نیز برای سلامتی زیان‌بخش است.

برای نوشیدن آبجو نیز بتدریج شوقی باقی نمی‌ماند، زیرا لایه زیرین تشتک آن نیز از مواد پلاستیکی ساخته شده است.

فیش صندوق، صورتحساب بانکی و بلیط قطار، همه این‌ها از کاغذهای حرارتی ساخته شده‌اند که مجهز به لایه‌ای با حساسیت ویژه در برابر دما هستند. این کاغذهای حرراتی نیز دارای مواد مصنوعی‌اند.

بندرت می‌توان یک جفت شلوارجین پیدا کرد که پنج درصد الیاف آن را الاستین تشکیل نداده باشد. حتی آنهایی که به برچسب "۱۰۰ درصد پنبه" مجهز هستند، بیشترشان الیاف و لیبل‌های پلاستیکی دارند و نهایتا نیز با مواد مصنوعی بسته‌بندی می‌شوند. ذرات میکروپلاستیکی این لباس‌ها با هر شست‌وشو از لباس‌ها جدا شده و به فاضلاب می‌ریزند. ذراتی که دستگاه تصفیه زباله نیز نمی‌تواند به کلی از ورودشان به محیط زیست ممانعت کند.

نوشیدن آب از بطری پلاستیکی تقریبا امری متداول است. پژوهشگران در آزمایشی دریافتند که ۹۳ درصد از آب‌های معدنی بطری‌های پلاستیکی آغشته به میکروپلاستیک هستند. اینکه این ذرات ریز پلاستیکی درون آب بطری‌ها دقیقا از کجا پیدایشان می‌شود، امری‌ست که هنوز برای پژوهشگران روشن نیست. با این حال آنان این احتمال را نیز مردود نمی‌دانند که چنین بطری‌هایی خود سبب آغشته شدن آب به مواد پلاستیکی هستند.

چرخ خودروها تنها از لاستیک ساخته نمی‌شود، بلکه در آن از الیاف مصنوعی نیز استفاده می‌شود. این الیاف مصنوعی در اثر سایش چرخ بر زمین، در هوا منتشر می‌شوند و سپس به گیاهان، آب و بدن انسان راه می‌یابند.