پلاکاردهای انتخاباتی قدیمی با پیام‌هایی آشنا

جرأتی برای انجام کاری جدید هست؟ دست‌کم در دومین دوره انتخابات پارلمانی در تاریخ آلمان فدرال در سال ۱۹۵۳حزب دمکرات مسیحی آلمان (CDU) تصمیم گرفت دست به آزمایش تازه‌ای نزند. رأی‌دهندگان هم موافق این خط مشی بودند. دمکرات مسیحی‌ها اکثریت قاطع آرا را به دست آوردند. و شعار "هیچ آزمایش جدیدی نمی‌کنیم" به عنوان یکی از مشهورترین شعارها وارد تاریخ تبلیغات انتخاباتی شد.

ترکیب دمکراسی و سوسیالیسم از نظر حزب سوسیال دمکرات آلمان (SPD) در سال ۱۹۴۹ و پس از بنیان‌گذاری آلمان فدرال هنوز ممکن بود. در نخستین انتخابات پارلمانی این حزب می‌خواست پلی میان غرب و شرق آلمان دو پاره شده بسازد و بر اقتصاد دستوری تاکید می‌کرد. حزب تازه‌بنیاد دمکرات مسیحی در برابر برای پیوند با غرب و اقتصاد آزاد اجتماعی تبلیغ می‌کرد.

در نخستین انتخابات پارلمانی آلمان در اوت ۱۹۴۹ هنوز بسیاری از نقاط آلمان ویران بود. تعجبی ندارد که احزاب با وعده‌هایی در مورد بازسازی سعی در جذب رأی‌دهندگان داشتند. دمکرات مسیحی‌ها این گونه وعده می‌دادند: "بازسازی و اشتغال" به جای "بوروکراسی و اقتصاد حکومتی" که آن را به سوسیال دمکرات‌ها نسبت می‌دادند.

تصویر کنراد آدناوئر در این پلاکارد مانند نقاشی رنگ روغن به نظر می‌رسد. شاید دلیلش نگاه نافذ آدناوئر باشد. به هر حال، این سیاستمدار کاتولیک از حزب دمکرات مسیحی و اهل منطقه راینلند در سال ۱۹۵۳ بار دیگر به عنوان صدراعظم انتخاب شد. دوره آدناوئر یک دهه طول کشید. در سال ۱۹۶۳ هم‌حزبی‌اش لودویگ ارهارد جای او را گرفت.

حزب دمکرات‌های آزاد (FDP) در سال ۱۹۵۳ به تاکید نسبت به نامزدی اریش اولن‌هاور، سیاستمدار سوسیال دمکرات، برای صدراعظمی هشدار داد. در این پلاکارد به اولن‌هاور تهمت همدستی با اتحاد جماهیر شوروی زده شده است. تصویر مسکو به عنوان بذرافشانی که سیمای مرگ دارد اشاره‌ای تلویحی است به ترس رأی‌دهندگان از شوروی. نتیجه انتخابات آن سال پیروزی آدناوئر بود که خط مشی‌ای ضدکمونیستی را دنبال می‌کرد.

زنی با لباس مرتب که با دخترش به خرید رفته است. رأی‌دهندگان آلمانی این تصویر "بی‌دغدغه" از زن را به عنوان مادر و خانه‌دار می‌پسندیدند. لودویگ ارهارد، نامزد حزب دمکرات مسیحی برای صدراعظمی با خط مشی محافظه‌کارانه‌اش و وعده "رفاه برای همه" توانست در انتخابات پارلمانی آلمان در سال ۱۹۶۵ دومین پیروزی تاریخی دو حزب برادر دمکرات مسیحی و سوسیال مسیحی را رقم بزند.

دیواری پوشیده از پلاکاردهای تبلیغاتی؛ امروزه چنین پلاکاردهایی کمتر موفقیتی برای احزاب کسب می‌کنند. سوسیال دمکرات‌ها در سال ۱۹۶۹ تنها کاندیداهای مرد معرفی کرده بودند. ویلی برانت، معاون صدراعظم و وزیر امور خارجه وقت، توانست پس از دو تلاش بی‌ثمر، سرانجام پیروز شود و دولتی ائتلافی از سوسیال دمکرات‌ها و دمکرات‌های آزاد تشکیل دهد.

پیام روشن سوسیال دمکرات‌ها: «ویلی برانت باید صدراعظم باقی بماند.» SPD در سال ۱۹۷۲ با حدود ۴۶ درصد قوی‌ترین فراکسیون مجلس نمایندگان شد. نتیجه عالی انتخابات واکنشی مثبت به سیاست تنش‌زدایی برانت در برابر کشورهای بلوک شرق به شمار می‌رفت. بخاطر این سیاست، این شخصیت برجسته سوسیال دمکرات آلمان در سال ۱۹۷۱ جایزه نوبل صلح را دریافت کرد.

گل آفتابگردان نماد حزب سبزهاست، اگرچه در طول سالها تا حدی از جذابیت آن کاسته شده است. حزب طرفدار حفاظت از محیط زیست توانست با این نماد برای نخستین بار در سال ۱۹۸۳ وارد پارلمان آلمان شود. کاندیدای اصلی این حزب یوشکا فیشر (اولی از دست راست) حتی با کفش ورزشی به مجلس رفت. مدتهاست که سبزها از ایماژ اولیه‌شان که کفش راحتی و پولیور بافتنی جزو آن بود، فاصله گرفته‌اند. اما گل آفتابگردان همچنان نماد آنهاست.

کارزار جوراب قرمز دمکرات مسیحی‌ها بحث‌برانگیز و پیام آن روشن بود: این کمپین اعلان جنگی بود علیه ائتلاف احتمالی حزب سوسیال دمکرات (SPD) و حزب سوسیالیسم دمکراتیک (PDS) که از سال ۱۹۸۹ حزب چپ‌ها نام گرفت. پتر هینتسه، دبیرکل حزب دمکرات مسیحی، نسبت به حزب سوسیالیسم دمکراتیک هشدار می‌دهد که از دل حزب اتحاد سوسیالیستی آلمان (SED)، حزب حکومتی آلمان شرقی، بیرون آمده بود.

هلموت کهل با نگاهی حاکی از اطمینان به پیروزی در انتخابات به رأی‌دهندگان می‌نگرد. تبلیغات حزب دمکرات مسیحی بر صدراعظم وحدت آلمان و پرچم سیاه - قرمز - زرد آن متمرکز بود. "موضوع بر سر آلمان است" و پلاکارد تبلیغاتی این گونه تلقین می‌کند که کهل بهترین کسی است که آلمان را حفاظت می‌کند. حساب CDU درست از آب درآمد. رودولف شارپینگ، کاندیدای رقیب کهل از SPD، کتش را بیش از حد راحت روی دوشش انداخته است.

گیدو وستروله می‌خواست ۱۸ درصد آرا را در انتخابات سال ۲۰۰۲ برای حزب دمکرات‌های آزاد کسب کند. البته درصد آرایی که حزب او در آن سال به دست آورد افزایش یافت و از حدود ۶ درصد به حدود ۷ و نیم درصد رسید. رئیس حزب لیبرال‌ها عدد ۱۸ را حتی روی پاشنه کفشش حکاکی کرده بود، اما تلاش‌هایش به جایی که دوست داشت نرسید و ۱۸ درصدی که می‌خواست آرزویی باقی ماند.

تحریک آشکار - البته تنها برای کسانی که بفهمند. کاتیا کیپینگ، نامزد انتخاباتی حزب چپ‌ها / (PDS)، می‌خواست زبانش را به آنگلا مرکل نشان دهد (در اروپا کودکان برای عصبانی کردن یکدیگر زبانشان را به هم نشان می‌دهند). شکل زبان در این پلاکارد یادآور لوگوی رولینگ استون است. کسانی که آثار این گروه موسیقی راک انگلیسی را می‌شناختند می‌دانستند که پلاکارد به ترانه معروف آن "آنجی" (مخفف "آنجلا") اشاره دارد.

پلاکاردهای انتخایاتی کریستیان اشتروبله، سیاستمدار حزب سبزها، مانند تصاویر فکاهی هیپی‌ها چنین رنگارنگ بود. اشتروبله در سال ۲۰۰۲ موفق شد - به یمن این پلاکارد؟ - برای نخستین بار به عنوان نماینده مستقیم مردم وارد مجلس نمایندگان آلمان شود. در خانه‌های گروهی جوانان در محله کرویتسبرگ برلین نمونه‌های این پوستر را می‌شد بر در و دیوار مشاهده کرد.