پنج سال جنگ در عراق

پنج سال جنگ در عراق سیمای ایالات متحده را تغییر داده است. بسیاری از پژوهشگران روند افکار عمومی را از نزدیک دنبال می کنند. کارلین بومن از کارکنان انستیتوی تحقیقاتی امریکن انترپرایز در واشنگتن عقیده دارد:

”مردم آمریکا در حال حاضر در حال و هوای بدی هستند و این تا حد زیادی به جنگ عراق مربوط می شود. منظورم این است که مردم به کار رئیس جمهور و کنگره با شک و تردید نگاه می کنند. مردم درمی یابند که فعلا جنگ بهتر پیش می رود، اما کل جنگ خطا بوده است.“

به نظر خانم بومن هنوز دو نکته امیدبخش وجود دارد، یکی آنکه مردم هنوز نسبت به آینده خوش بین هستند و دیگر آنکه برخلاف زمان جنگ ویتنام، مردم این بار به ارتش احترام می گذارند.

تام پیچینسکی از کارشناسان دانشگاه کلرادو درباره شیوه رفتار مردم در اوضاع بحرانی و جنگ مطالعه می کند. آقای پیچینسکی عقیده دارد که در میان مردم آمریکا پراکندگی بی سابقه ای حاکم است. به گفته این روانشناس:

”خیلی ها احساس گناه می کنند و شرمنده هستند، چون عقیده دارند که در جنگ فریب خورده اند. عده دیگری فکر می کنند این که مثلا صدام مجرم بوده، ربطی به آنها نداشته است. با ادامه جنگ شاید ما تروریسم را در عراق از بین ببریم، اما خطر آن در آمریکا همچنان باقی است. پرزیدنت بوش مدام همین نکته را تکرار می کند. به نظر من ما فراموش می کنیم که بپرسیم مثلا جنگ بر گروه هایی مانند القاعده چه تأثیری داشته است.“

واقعیت این است که گروه ها و لایه های گوناگون جامعه در ایالات متحده برداشت های کاملا متفاوتی از جنگ و اهداف آن دارند. برای نمونه افضل خان یک آمریکایی پاکستانی تبار است. او کارشناس امور امنیتی است و به تازگی خود چند ماهی در عراق بوده است. او به ۱۵۰ هزار سربازی که در عراق خدمت می کنند، توجهی خاص دارد. آقای خان می گوید:

”بیشتر این سربازان جوان هستند. تازه دبیرستان را تمام کرده اند. بیشتر آنها حتی تفاوت ایران و عراق را نمی دانند. آنها به امید ادامه تحصیل اونیفورم سربازی به تن کرده اند. آنها اصلا خبر ندارند که ما چرا در عراق هستیم و با کدام دشمن می جنگیم.“

کارشناسان امور رسانه ای دریافته اند که در میان آمریکایی ها نوعی خستگی از جنگ دیده می شود. مردم از تکرار خبرها و تیترهای مربوط به جنگ خسته شده اند. امروز تم های دیگری مانند کارزار انتخابات ریاست جمهوری و بحران اقتصادی اهمیت پیدا کرده است. به گفته خانم بومن:

”افزایش نیروهای اعزامی به ما فرصت داد که نفس راحتی بکشیم. حالا می توانیم به مسائل دیگری فکر کنیم، چون مدتها بود که از جنگ فقط خبرهای بد می شنیدیم.“

همه در این احساس شریک هستند که امکانات و فرصت های بزرگی از دست رفته است.

فرانک آیشمن / رادیو دویچه وله