پیامدهای تشدید اعتراض پناهجویان ایرانی در آلمان

چهار پناهجوی ایرانی در شهر وورتسبورگ آلمان ‌با دوختن لب‌های خود دست به اعتصاب غذا زدند. این پناهندگان از دو ماه و نیم پیش‌(۱۸ مارس/ ۲۷ اسفند) به صورت یک گروه ده نفری در یکی از خیابان‌های شهر وورتسبورگ تجمع کرده‌اند.

آرمین جهانی‌زاده، یکی از این معترضان پنج‌شنبه (۱۸ خرداد/ ۷ ژوئن) در گفتگو با دویچه‌وله تأکید کرد: «در صورتی که به خواسته‌های ما رسیدگی نشود هر سه روز، دو نفر دیگر از ما با دوختن لب‌هایشان وارد اعتصاب غذا می‌شوند.»

پنا‌هجویان ایرانی در حالی تصمیم به تشدید اعتراض خود گرفته‌اند که اداره بررسی امور پناهندگان و مهاجران ایالت بایرن، محل اقامت این پناهجویان، در مدت دو ماه و نیم گذشته با درخواست پناهندگی شش نفر از معترضانی که در خیابان تجمع ‌کرده بودند موافقت کرده است.

این اداره اکنون از هرگونه اظهارنظر در مورد تصمیم پناهجویان ایرانی برای اعتصاب غذا با لب‌های دوخته، خودداری کرده است.

انتقاد از شیو‌ه‌های افراطی اعتراض

تصمیم این پناه‌جویان برای شدت بخشیدن به اعتراض خود اما با انتقاد سازمان "مدافع پناهجویان" آلمان همراه شده است. سازمان "مدافع پناهجویان" در مورد وخیم‌تر شدن وضعیت این پناهندگان هشدار داده است.

معاون این سازمان روز چهارشنبه اعلام کرد که نمی‌تواند شدت‌گرفتن حرکت اعتراضی این پناهجویان در شرایط کنونی را درک کند.

برند مزویچ در گفت‌وگو با خبرگزاری مطبوعات پروتستان (epd) تصریح کرد که کارمندان اداره رسیدگی به امور مهاجران و پناهجویان تا کنون در مورد پرونده این افراد همکاری خوبی داشتند و افزود: «تشدید اعتصاب در این شرایط به حل و فصل مشکل این مسئله کمک نمی‌کند.»

مزویچ ضمن اشاره به این نکته که در جریان تمامی جزئیات ماجرا نیست، افزود: «سازمان مدافع پناه‌جویان با هرگونه اعتراضی که سلامت را به خطر اندازد به شدت مخالف است.»

گسترده‌تر شدن درخواست‌های سیاسی بلند مدت معترضان

آرمین جهانی‌زاده معتقد است که اداره پناهجویان و مهاجران به این دلیل با درخواست پناهندگی شش نفر از آنها موافق کرده که از تعداد معترضان خیابانی کم شود.

او تأکید می‌کند: «به هیچ‌کدام از خواسته‌های ما رسیدگی نکردند.» و در ادامه به فهرستی از خواسته‌های پناهجویان معترض ایرانی اشاره می‌کند. از جمله خواست‌های این پناهجویان توقف اخراج تمامی متقاضیان پناهندگی است که از کشورهای مختلف دنیا به آلمان آمده‌اند.

تجدید نظر در قانون اقامت اجباری در یک مکان مشخص، آزادی سفر، حق داشتن وکیل، پزشک مورد اعتماد، مترجم ایرانی برای پناهجویان ایرانی و برچیدن اقامت‌گاه‌های پناهجویان که به گفته جهانی‌زاده شرایط نامناسبی دارند، از خواسته‌های دیگراین معترضان است.

قابل ذکر است که سال گذشته یک پناهجوی ایرانی در اقامتگاه ‎ ویژه پناهجویان شهر وورتسبورگ در اعتراض به وضعیت خود دست به خودکشی زد.

پناهجویان ایرانی تجمع‌کرده در خیابان، که اکنون شمار آنها به ۱۲ نفر رسیده، اعلام کرده‌اند تا زمانی که به تمام خواسته‌هایشان رسیدگی نشود با لب‌های دوخته به اعتصاب غذای خود ادامه می‌د‌هند. همزمان بیم آن می‌رود که گسترده‌تر شدن فهرست درخواست‌های این معترضان رسیدگی به پرونده آنها را پیچیده‌تر کند.

حمید نوذری، رئیس کانون پناهندگان سیاسی ایران در برلین، در این مورد می‌گوید: «بدون شک خواست‌های مطرح شده توسط این معترضان خواست بلند‌مدت تمامی سازمان‌های مدافع حقوق پناهندگان است.»

او در ادامه تصریح می‌کند: «مطرح کردن این خواست‌های سیاسی بلندمدت هرچند درست است اما به نظر من پیوند یک به یک آن با این پرونده کمی رادیکال است و در کوتاه مدت نتیجه نخواهد داشت.»

نگاهی به آمار: افزایش پذیرش مقتاضیان ایرانی پناهندگی در آلمان

انتقاد معترضان ایرانی به قوانین پناهندگی آلمان درحالی مطرح شده است که شمار پذیرش متقاضیان ایرانی پناهندگی در این کشور رشد قابل ملاحظه‌ای داشته است.

با وجود سدهای قانونی و مشکل‌هایی که بر سر راه پذیرش درخواست پناهندگی متقاضیان وجود دارد، به نقل از کانون پناهندگان سیاسی ایران در برلین، سال گذشته حدود ۵۰ درصد از پناهجویان ایرانی توانسته‌اند با عرضه دلایل خود مبنی بر اینکه جانشان در صورت بازگشت به ایران در خطر است، اجازه اقامت در آلمان را بگیرند.
 
کریستوف امیر لینگناو، وکیل ایرانی-آلمانی گروهی از پناهجویان ایرانی، نیز پیش‌تر در گفت‌وگو با دویچه‌وله تصریح کرده بود كه شمار پناهجویان ایرانی در آلمان در سه دهه اخیر همیشه زیاد بوده، اما پس از برگزاری دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران در خرداد ۱۳۸۸ بر شمار متقاضیان ایرانی حق پناهندگی به شکل چشمگیری افزوده شده است.

عدم آشنایی با قوانین آلمان و احتمال نتیجه معکوس اعتراض

حمید نوذری در مورد پیامدهای تشدید اعتراض پناهجویان ایرانی شهر وورتسبورگ می‌گوید: «من جای آنها نیستم و نمی‌دانم درون آنها چه می‌گذرد. اما شرایط آنها را درک می‌کنم و هرچند با شیوه مبارزه آنها موافق نیستم اما امیدورام که مسئولان آلمانی شرایط آنها درک کنند.»

حمید نوذری به نهادهایی از جمله "کانون پناهندگان سیاسی ایران" در برلین اشاره می‌کند که به متقاضیان پناهندگی مشاوره ارائه می‌دهند.

او در ادامه تصریح می‌کند: «من می‌‌دانم که در آلمان گاه برای کسانی که برای نخستین بار دست به کاری می‌زنند تسهیلاتی در نظر گرفته می‌شود اما تکرار این روش همیشه با موفقیت همراه نیست و اگر به یک روش متداول تبدیل شود، با توجه به تجربه من از قوانین آلمان، ممکن است به عکس خود تبدیل شود.»