پیرایش بخشنامه‌اى!
۱۳۸۶ اردیبهشت ۱۴, جمعه
در تهران اما این گونه خدمات از سوى آرایشگاه هاى مردانه رایج است و مشتریان خود را دارد. اداره اماكن اما این هفته، طى بخشنامه اى به سلمانى هاى مردانه، درست كردن مو به شیوه غربى و رنگ كردن مو و ابرو را ممنوع اعلام كرد. طبق این دستور العمل، پروانه كار كسانى كه به این مقررات عمل نكنند، لغو مى شود.
تا آنجا كه ما با مردم صحبت كردیم، به نظر میرسید كمتر كسى این بخشنامه را جدى گرفته باشد. از این گذشته خدمات زیرزمینى و خصوصى به اندازه كافى مرسوم است.
خلیل میراشرفى، سینماگر مى گوید: «به نظر من بیشتر هدف این برخوردها یك جور تهدید است. كافى است شما بد شانس باشید و به پست مامورهایى بخورید كه سرچهارراه ها ایستاده اند. بعضى وقتها حتى اگر تیپ تان معمولى هم باشد، شما را مى گیرند. اما ممكن است در محله اى باشید با تیپ رپ و متال، اما مامور نباشد و به راحتى رفت و آمد كنید. این كارها الان یك جور تهدید به نظر میرسد تا نیروى قدرتمند پلیس را اثبات كند. تفاوت برخوردهاى امسال با سالهاى قبل هم اینست كه قبلا بسیج این كار ها را میكرد و نیروى انتظامى حمایت مى كرد، امسال تنها نیروى انتظامى است.»
او می‌افزاید: «یك صحنه اى دیدم كه حتى ایستادم اعتراض كنم ولی فایده نداشت. پنج شش پسر را در الهیه دیدم كه مثل گروهان سرباز، به صف منظم كرده بودند. همه تیپ امروزى و موهاى درست كرده داشتند. دیدم كه ماموران انتظامى كنار اینها ایستاده اند و كمى آن طرف تر هم فرمانده ها هستند. اینها هر كس را مى گرفتند به این گروه اضافه مى كردند. كافى بود یك دختر با پسرى در ماشین باشد. یا پسر موهاى مدل جدید با لباس هاى آرم دار، بخصوص آرم هاى رپ و متال داشته باشد. یكى دو مورد پاره كردن لباس هم دیدم.»
بهزاد یك خواننده رپ است كه میگوید چون فهمیده در این اجتماع محكوم است، لقب محكوم را براى خود انتخاب كرده است. بهزاد محكوم مى گوید: «من را با لباس رپ در یكى از میدان هاى تهران گرفتند و به یك پادگان بردند. اول با خشونت آرم رپ من را كندند و گفتند این كه مال همجنس بازهاست. بعد با كتك مرا از پادگان بیرون انداختند. تعهد گرفتند از من كه دیگر در آن محله پیدایم نشود. تبلیغ لباس هاى غربى را نكنم. تبلیغ موزیك آمریكایی را نكنم....»
بهزاد مى گوید كه موهایش را تكه تكه زده و با اتو صاف میكند كه خیلى هم به او مى آید. مشكلى با آرایشگر ندارد چون او خصوصى به خانه مى آید. بهزاد اضافه مى كند كه رپر ها ابرو برداشتن را خوب نمى دانند اما اگر لازم باشد براى كلیپ اینكار را بكنند، ابروها را براى این منظور تمیز مى كنند.
خلیل میراشرفى مى گوید رویكرد جوان ها و پسران نسل جدید به لباس هاى رپ یا مدل موهاى خاص ناشى از فشارهاى وحشتناكى است كه آنها در نوجوانى و دوران مدرسه تحمل كرده اند . فشارهایى كه هرگز نسبت به ضرورت اش مجاب نشده اند.
میراشرفی می‌افزاید: «وقتى اینها داشتند در مدرسه راهنمایى درس مى خواندند، باید به اجبار قرآن حفظ مى كردند. با اجبار باید صبح ها سر صف میگفتند: الله اكبر، خامنه اى رهبر، مرگ بر آمریكا! اینها مخالفت خود را با این فشارها وقتى نشان دادند كه دیگر میتوانسته اند در انتخاب لباس و نحوه آرایش مو، خودشان تصمیم بگیرند. در نتیجه تمام اعتراض فشرده در دوران مدرسه را كه به مدیر نمى توانستند ابراز كنند، در مقوله آرایش به كار مى گیرند.»
مریم شبانى روزنامه نگار مى گوید آقایان و پسران جوانى كه نوع مدرن و خاصى از آرایش مو را انتخاب مى كنند، درگیر ارضاى سلیقه و خواست شخصى و پیروى از مد هستند و این اصلا ربطى به اعتراض اجتماعى یا سیاسى ندارد. امرى است كاملا سلیقه اى. اینها مى خواهند متفاوت باشند و دیده شوند. حتى براى جلب توجه زنها و دخترها خود را اینگونه درست مى كنند.
به گفته او: «اكثر این آدمها وقتى بگیرو ببند مى شود، ساده مى پوشند و خود را ساده درست مى كنند تا فضا آرام شود. این نشان میدهد كه بحث اعتراض در كار نیست وگرنه اگر چنین بود، باید الان بدتر مى شد. در حالیكه پس از طرح اخیر قیافه ها ساده تر شده است.»
بهزاد محكوم مى گوید: «الان وضعیتى شده كه من وقتى میروم لباس بخرم، مى گویم نكند این دخترانه باشد. در حالیكه مغازه، فروشگاه پسرانه است. فعلا جلب توجه و تیپ خشن زدن، خیلى مهمه. این خاصیت جلب توجه داره براى دخترهاى ایرانى....»
بهزاد ادامه مى دهد كه رپر ها لباس هاى گشاد مى پوشند و راحت راه میروند. اما بارها به او بخاطر شلوارهاى گشاد و دست هایش كه وقت راه رفتن تكان مى دهد، تذكر داده اند.
آرش حسن نیا، روزنامه نگار دیگر در این زمینه مى گوید: «اینگونه بخشنامه ها و برخوردها براى ما روزنامه نگارها هم عجیب است و هم خنده دار. واقعا اولویت یك حكومت حجاب و ظاهر شهروندان اش است؟ این كه جز نارضایتى عمومى چیز دیگرى ایجاد نمى كند و وجهه اجتماعى و سیاسى حاكمیت را زیر سوال مى برد. سالهاى قبل هم همین كار ها را كرده اند و پاسخ درخورى نگرفته اند. دیگر به هیچ ترتیب نمى توان به دهه شصت و شرایط آن دوران بازگشت. این نه مطلوب است و نه شدنى. براى چه حاكمیت میخواهد یكسان سازى تیپ و مد كند؟ این كه منجر به القاى ناامنى اجتماعى یا بى ثباتى سیاسى مى شود...»
على یك خواننده رپ است كه لقب‌اش «ال‌سید» است. این نام را بخاطر جنگجو بودن ال‌سید (El Cid) انتخاب كرده است. على میگوید در تهران به همه چیز گیر مى دهند. از تیپ و صندل بدون جوراب و مو تا ماشین و موتور! على اضافه مى كند كه از خدایش است كه پلیس به او گیر بدهد چون این خاصیت رپر بودن است...
على از آهنگ جدیدى كه ساخته مى گوید. آهنگى كه چنین شروع مىشود:
به جاى گیر و دار/ بكن فرهنگ سازى
تو كه كسى/ ازت نمى ترسه/ سرهنگ باشى
ماها كوچیك / ولى زیاد/ مث بخار آب
كارى مى كنیم این خبر/ دوباره بشه چاپ
مهیندخت مصباح