«کاغذپارهای» که اختلافات را برملا کرد
۱۳۸۷ مرداد ۲۳, چهارشنبهاختلاف میان جناحهای مختلف اصولگرایان هربار جنجالبرانگیزتر از قبل خود را نشان میدهد. بعد از ماجرای پالیزدار و دعوا میان قوه مجریه و مقننه، حالا نوبت به بررسی صحت و سقم مدرک تحصیلی وزرای پیشنهادی محمود احمدی نژاد رسیده است.
درحالی که مخالفان علی کردان وزیر کشور به جعلی بودن مدرک تحصیلی او اعتراض میکنند، رییس جمهور تاکید میکند که مدرک تحصیلی در دولت او "کاغذ پاره" به حساب میآید. ولی سوال اینجاست که اختلاف واقعی برسر چیست؟ آیا داشتن مدرک و تخصص وافعا اهمیت دارد، یا دعوا برسر مسایل دیگری است؟ دویچه وله این سوال را با محمد عطریانفر عضو شورای مرکزی کارگزاران و رئیس شورای سیاستگذاری هفتهنامهی شهروند امروز در میان گذاشته است.
دویچهوله: آقای عطریانفر، جنجالی که بر سر مدرک تحصیلی آقای کردان به راه افتاده است، آیا واقعا ناشی از اختلاف بین اصولگرایان است یا این که این یک صحنهسازی یا طرحی بود برای این که آقای کردان سنگ روی یخ بشود؟
عطریانفر: در رابطه با آنچه الان در دولت آقای احمدینژاد رخ میدهد و فضایی که در اصولگراها بهرحال حاکم است، بله، حدس شما کاملا درست است. در میان لایههای مختلف اصولگراها اختلافاتی وجود دارد، اما آیا این اختلافها در سطحیست که برای معرفی یک وزیر چقدر آثار و تبعات خودش را نشان بدهد، من چندان اطلاع کافی ندارم. در رابطه با آنچه نسبت به آقای کردان مطرح میشود که مثلا کاندیدای آقای احمدینژاد نبوده، من باور نمیکنم که آقای احمدینژاد کسی باشد که چیزی بر او تحمیل بشود. تصور میکنم که آقای کردان انتخاب شخص آقای احمدینژاد است و در هرحال چهرههایی که ایشان نسبت به آنها دست به انتخاب میزند، چهرههایی نیستند که واجد یک اصول و پرنسیبی باشند یا واجد یک تاریخ و تجربهی طولانی باشند در گذشته. چون برخلاف آقای پورمحمدی نسبت به برخی از خواستهها و (مطالباتی) که رییس جمهور به صورت خاص از ایشان در وزارت کشور انتظار میبرد و مطرح میکرد و نمیتوانست به آن برسد، در رابطه با آقای کردان اینطوری نیست. هر آنچه آقای احمدینژاد اراده کند، فکر میکنم از دستگاه فکری و عملیاتی جناب آقای کردان بعنوان وزیر کشور اتفاق خواهد افتاد.
دویچهوله: چرا این بار وزیر انتخابی آقای احمدینژاد با مخالفت جناح خودش روبهرو شد؟
عطریانفر: شرایط امروز آقای احمدینژاد نسبت به سه سال پیش که ابتدای فعالیت ایشان بود، به طور کلی تغییر کرده است. در ایران امروز، در میان اصولگراها شما کمتر شخصیت منطقی و معتدلی پیدا خواهید کرد که منتقد آقای احمدینژاد نباشد.
دویچهوله: فکر میکنید که این اختلافات جایی برای دخالت فعال یا ایفای نقش نیروهای اصلاحطلب ایجاد میکند؟
عطریانفر: به طور نظری وقتی به این موضوع میپردازیم، بله. سوال شما پاسخاش مثبت است. اتفاقاتی که الان در درون جبههی اصولگراها رخ میدهد، در مجموع به ضرر اصولگراها هست. اما طبعا این فرصت را برای رقبای اصولگرا فراهم میکند که خودشان را بتوانند از این شرایط افراطی و تند و در واقع غیرقابل قبول نجات بدهند و فاصله بگیرند. البته در چنین وضعیتی هم فرصتی فراهم میشود که اصلاحطلبان بتوانند به استدلال بپردازند و اعتراضات و انتقادات خودشان را به صورت منطقی در باور مردم بنشانند و مردم را نسبت به شرایط موجود توجیه بکنند.
دویچهوله: در مورد مدرک آقای کردان خیلی سروصدا میشود. حالا سوالی که اینجا پیش میآید این است که آیا مدرک و تخصص و کارشناسی در این سه دهه اهمیت چندانی داشته یا این که ایمان مهمتر از عقل بهحساب میآمده؟
عطریانفر: ما جز یکی دو سه سال ابتدای انقلاب، در واقع از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۲ که بیشتر جنبهی تعهد یک وضعیت نیرومندی نسبت به تخصص داشت، از همان میانهی دورانی که در واقع در دههی اول انقلاب قرار داریم، بخصوص به دلیل این که بر ما جنگی هم تحمیل شد و باید عقلانی جنگ را اداره میکردیم، موضوع تخصص جایگاه ویژهای پیدا کرد. و بحث جنگ بین تعهد و تخصص تقریبا تعطیل بود و همه بر این باور بودند که ما حتما باید واجد تخصص باشیم و تخصص چیزی نیست که بتوانیم به قیمت از دست دادنش و به دست آوردن تعهد یک کارآمدی را بیافرینیم، خلاقیت داشته باشیم، کارآفرینی داشته باشیم. بههیچ عنوان. این داستان در دورهی آقای هاشمی رفسنجانی تقویت شد، در دورهی آقای خاتمی هم همین (داستان) ادامه پیدا کرد. اما متاسفانه در دولت آقای احمدینژاد وضعیت واژگون شد و موضوعی به نام صلاحیت، کارآمدی و کفایت یک وضعیت درجه دو و درجه سه پیدا کرد. ولی آنچه برای نمایندگان مجلس مطرح است این است که چرا باید کسی که میخواهد بعنوان امین مردم، امین نظام در جایگاهی به نام وزارت کشور مسئولیت بگیرد و کار بکند، نسبت به یک پدیدهای باید دورغپردازی کند؟ باید چیزی گفته بشود که با واقعیت انطباق نداشته باشد.این چیزیست که به طور طبیعی ذهن نمایندگان را امروز به خودش مشغول داشته است.