گپى با گروه راك ايرانى كانادايى Soul Nidus به بهانه انتشار آلبوم Stoic

شهرام احدى

احسان و سلمان كه برادر هستند و حدود چهار سال است كه در كانادا در نزديكى شهر تورنتو اقامت دارند، گيتاريستهاى اين گروه هستند. خوانندگى كارهاى Soul Nidus را كه به زبان انگليسى است، خود احسان بر عهده دارد و سلمان گيتار ليد آهنگها را مينوازد. نيك سانسالون هم كه اهل كاناداست، نزديك به دوسال پيش به گروه ملحق شده است.

احسان گيتار آكوستيك را در ايران به طور خودآموز ياد گرفت و بعد سراغ گيتار الكتريك رفت:

«من حدود ۱۶ سالم بود که گيتارزدن را شروع کردم. يکی از دوستانم، اميرحسين، دوتا آکورد به من ياد داد، و من از همانجا شروع کردم. آن اوايل، وقتی گيتار خريدم، يکى دو جلسه ای رفتم کلاس و معلمی هم داشتم. همانموقع که در تهران بودم، ولی يک جورهايى زده شدم. در واقع خيلی برایم محدود بود. من بيشتر دوست داشتم سريع بروم سر اصل مطلب، اما کلاس می خواست از پايه شروع کند. برای همين خودم شروع کردم به گيتارزدن. چون هميشه دوست داشتم يک آهنگی بشنوم که تمام حرفهاش به شرايطم بخورد و تمام آهنگش هم طوری باشد که من دوست دارم بشنوم.»

سلمان هم كه تقريبا همزمان با نيك به Soul Nidus پيوسته، بعد از آمدن به كانادا نوازندگى گيتار را شروع كرد، اما با پشتكار زياد توانست اين شروع ديرهنگام را جبران كند و نقش مهمى در فعاليت گروه به عهده بگيرد.

اولين آلبوم Soul Nidus به اسم «بالهاى بى پرنده» Birdless Wings، در سال ۲۰۰۰ شكل گرفت و احسان آن را به كمك يكى از دوستهاش تهيه كرد:

«Birdless Wings آلبوم آکوستيک است، يعنی فقط من هستم و يک گيتار، و درست قبل از آنکه به کانادا بيايم آن را در تهران در استوديويى ضبط کردم. من اين آهنگها را داشتم. آهنگ اولی که نوشتم را گم کردم و الان ديگر آن را ندارم. ولی دومين آهنگی که نوشتم در آن آلبوم آمده. آن آلبوم از موقعی است که من شروع کردم به گيتارزدن تا سال ۸۰، يعنى چيزی حدود ۴ سال. بعد يکی از دوستانم که در يک استوديو آشنا داشت، پيشنهاد کرد که من می توانم به آنجا بروم. چون کمی سخت بود برای کاری که مجوز ندارد استوديو پيدا کنی. برای همين او کمک کرد و من رفتم آنجا. فکر می کنم اين ماجرا يکی دو هفته قبل از آمدنم به کانادا بود. خلاصه يک روز تعطيلی رفتيم به استوديو و آن ۱۲ آهنگ را ضبط کرديم. البته چون آکوستيک بود چندان مشکل خاصی نداشت.»

دومين آلبوم Soul Nidus به اسم Out of Time درواقع دو قطعه بيشتر ندارد و در دوره اى شكل گرفته كه احسان براى انجام كارهاى باقى مانده به ايران برگشته بود. چگونگى شكلگيرى اين آلبوم و همچنين آلبوم سوم به اسم No shoulder را از زبان خود احسان ميشنويم:

«من بعد از يکماه به تهران برگشتم. قرار بود يکماه بعد دوباره به کانادا برگردم، ولی کارم طول کشيد و ۴ ماه تهران ماندم. در اين چهارماه هميشه بخودم می گفتم، هفته ی دیگر حتما برمی گردم، ولی کارهایم تمام نمی شد. برای همين اسم آن آلبوم را گذاشتم Out of Time چون می خواستم تعادلی برقرار کنم بين وقت کمی که داشتم و کارهايی که بايد می کردم. ولی يک جورهايی نمی شد. همه چيز زيادی درهم بود. آلبوم سوم را در کانادا نوشتم. دوره ی جديدی بود که يکسری سازهای جديدی را در کارهايم وارد کردم. چون اينجا ديگر استوديو داشتم، توانستم درامز، گيتار برقی، بيس را در کارهايم بياورم.»

بد نيست به اين نكته هم اشاره كنيم كه تركيب فعلى گروه درواقع بعد از آلبوم چهارم، يعنى Into Pieces شكل گرفت:

«موضوع آلبوم چهارم هم اينطوری بود که همه آهنگها را ساخته بودم و در يکسری از آنها قبل از اينکه بخواهم تميزکارهايش را بکنم و در آلبوم بگذارمشان، سلمان يکسری سلوها و ملودی های را روی آنها زد و جلد و طراحی آلبوم چهارم هم از سلمان است، ولی طرح آلبومهاى پيش از آن از خودم است. بعد از اينکه آلبوم را به اصطلاح releas کرديم، سلمان آمد توی گروه و بعد دنبال نوازنده گيتار باس و درامر بوديم که بتوانيم يک گروه کامل داشته باشيم و بتوانيم اين قضيه را جدی تر دنبال کنيم که «نيک» را براى نوازندگى درامز پيدا کرديم.»

سلمان كه فعاليت در تهيه اين آلبوم را نوعى كارآموزى ميبيند، در مورد شيوه كار و همچنين نقشش در شكلگيرى آلبوم Into Pieces ميگويد: «در اين آلبوم سعى كرديم كه ايده هاى مختلفى را به كار ببريم و چون بطور كلى آهنگ زياد گوش ميكنيم، ذهن بازترى هم پيدا ميكنيم و نسبت به صداهاى مختلف حساستر ميشويم. به خاطر همين ضمن كار كردن، به جاى اينكه يك ريتم درآوريم و بگويم همين خوب است، سعى ميگريم كه هشت تا دربياوريم و بعد از ميان آنها انتخاب كنيم. در واقع اين آلبوم براى من مثل تمرين بود.»

اگرچه Soul Nidus كار خود را در ايران شروع شد، اما شعر كارها از همان آغاز نه به فارسى كه به انگليسى بود. احسان در مورد انتخاب زبان انگليسى ميگويد:

«نمی دانم، ولی هميشه به انگليسی بهتر توانستم احساسات خودم را بيان کنم تا به فارسی. يکی دوتا آهنگ فارسی دارم. همينطوری، منتها هيچوقت نه به راحتی انگليسی. يعنی هيچوقت اينجوری نبوده که من راحت بنشينم و بخودم بگويم که خوب، حالا من امروز راجع به فلان چيز یک آهنگ می سازم يا راجع به فلان چيز شعری بگويم. همیشه به اين صورت بوده که مثلا، وقتی داشتم برای خودم گيتار می زدم يک ملودی يا يک موضوعی به ذهنم رسيده و در واقع همينطوری همه چيز خود بخود شروع شده است.»

البته با توجه به فعاليت Soul Nidus تو كانادا، طبيعيست كه گروه ميتواند با زبان انگليسى، شنونده هاى بيشترى را نه تنها در كانادا كه در بسيارى از كشورهاى ديگر مخاطب قرار دهد و جذب كند. سلمان در اينباره معتقد است:

« بستگی به اين دارد که آدم کجاست؟ من از توی کانادا نمی توانم از يک رستوران در تهران غذايی سفارش بدهم. اينجا بخاطر بازارى كه هست و راههايی که به روی آدم باز است، انگليسى مناسبتر است گذشته از آنكه بقول معروف زبان بين المللی هم هست. توی ايران هم من فکر می کنم مردم بيشتر به زبان انگليسی گوش می کنند تا به فارسی، نمی گويم چيز خوب يا بدی ست، ولی بطور کلی گمان ميكنم برای شروع قدم خوبى بود كه با انگليسی شروع کرديم.»

همانطور كه اشاره شد، آلبوم قبلى Soul Nidus يعنى Into Pieces اواسط سال ۲۰۰۳ درآمده بود، و درواقع با انتشار اين آلبوم بود كه Soul Nidus با تركيب فعليش، فعاليتهايش را دنبال كرد و بعد از حدود ۲ سال تلاش پيگير آلبوم Stoic را به انتشار رساند. آلبوم Stoic دربرگيرنده ۱۲ قطعه بسيار متنوع است. در كنار احسان، سلمان و نيك، عده اى موزيسين هم به عنوان نوازنده مهمان در اين تهيه اين آلبوم همكارى داشتند، از جمله استيو زوبر كه در بسيار از قطعات نوازندگى گيتار باس را برعهده داشته و همچنين خانم ميشل الياس كه با پيانو احسان را در يكى از قطعات اين آلبوم به نام One Way Track همراهى ميكند. ناگفته نماند كه احسان اين آهنگ را حدود دو سال پيش ساخته بود:

«اولا، که با گيتار بود و دوما، که سرعت بالاتری از اين داشت. بعد يکشب توی استوديو که بوديم به اين نتيجه رسيديم که اين آهنگ بايد با پيانو باشد. يعنی اصلا خيلی حالت نوستالژيک دارد و من اين آهنگ را توی سرم با پيانو می شنيدم. برای همين تصميم گرفتيم که با پيانو کار بکنيم که هم به تنوع کارهامان کمک کرد و هم يک کار جديدی و هم يک تجربه ی جديدی برايمان بود.»

اما بچه هاى Soul Nidus تلاشهاى اين دوسال را چطور ميبينند. احسان كه علاوه بر گفتن شعر ترانه ها، خوانندگى قطعات و نوازندگى گيتار اكوستيك و گيتار الكتريك را هم عهده دار بوده، معتقد است:

«به لحاظ گروه و با همديگر هماهنگ شدن خيلى جلو رفتيم. خب از اول ما به اصطلاح مايه ی با هم جور شدن را داشتيم. خلاصه اينکه ما اولين برنامه ها را که داشتيم ۲ هفته بعد از اين بود که نيک آمد توی گروه، ولی در اين يکساله شوهای مختلفی داديم و تمرينهايی که کرديم خيلی توی اين قضيه پيشرفت کرديم. از اينکه همديگر را از لحاظ موسيقی بشناسيم که به اصطلاح بتوانيم يکجوری اين موزيک را درست بکنيم که خودمان هم از زدنش لذت ببريم. اين آلبوم را که می خواستيم ضبط بکنيم، چون تصميم گرفتيم که از بهترينها استفاده بکنيم آن را در استوديو کمپانی BMG ضبط کرديم.»

سلمان كه همچنين طراحى جلد آلبوم Stoic از اوست، به نكته ديگرى اشاره ميكند:

«توی اين آلبوم تمام سعی مان را کرديم که همانطوری که گفتم صددرصد نيرو و اطلاعاتی رل که می توانیم از خودمان داشته باشيم، روی هر آهنگ، داشته باشيم. و يک چيز ديگری هم که بود، اينکه اگر آهنگی را برای ضبط شروع می کرديم فقط فقط به همان آهنگ فکر می کرديم. در واقع بخودمان می گفتيم اين آخرين آهنگی ست که قرار ضبط بشود و تا آنجايی که می شد تمرکز می کرديم. همانطوری که گفتم چه از لحاظ شعر ترانه ها، چه از لحاظ گيتارش، چه از لحاظ درام و بيس اش. اصلا مهم نبود چقدر طول بکشد و چی می خواهد بشود، به همين خاطر تا جايی پيش ميرفتيم که همه مان را قانع بکند.»

نيك درامر Soul Nidus هم درباره تاثير و نقش همكارى با گروه در نوازندگى و زندگيش ميگويد: «الان هفت ساله كه درامز ميزنم ولى در اين يكسال در جريان همكارى با گروه بيشترين جهش و پيشرفت را داشتم، چون مسئله فقط بر سر درست كردن موزيك نيست، بلكه اين است كه سه نفر با هم توى يك اتاق مشينند، از انرژى هم استفاده ميكنند و در حالتى قرار ميگيرند كه در نهايت موزيك ميشود نتيجه آن حالت.»

حال ميپردازيم به تفاوت دو آلبوم آخر Soul Nidus ، يعنى Into Pieces و Stoic كه به گفته بچه هاى گروه با هم قابل مقايسه نيستند. احسان بزرگترين تفاوت اين دو آلبوم را در رشدى ميبيند كه گروه كرده، چه به لحاظ آهنگسازى و چه به لحاظ نوازندگى، به ويژه آنكه، اين اولين آلبوم گروهست كه ميتوان آن را حاصل تلاش مشترك و همفكرى بچه هاى گروه دانست. سلمان معتقد است:

« می توانم بگويم اصلا قابل قياس نيستند. به نظر من اگر کسی آلبوم Into Pieces را شنيده باشد، اولين و بزرگترين چيزی که می تواند درک کند نحوه ی آهنگ سازی احسان است و توی آلبوم Stoic نه تنها آن هست، بلکه اين آلبوم Soul Nidus را می تواند معرفی بکند. و کلا خود package ، چه از لحاظ تم design و چه از لحاظ رنگهايی که بکار رفته شده و هم توی آهنگها هم توی خود سی. دی، کلا خيلی معرف خوبی ست برای گروه و مهمتر از همه چيز شعر ترانه هاست كه در واقع با همه آنها براحتی می شود ارتباط برقرار کرد. از لحاظ کيفيت هم اصلا قابل مقايسه نيست. برای اينکه، يک کاری که درباره ی اين آلبوم تصميم گرفتيم بکنيم اين بوده که هيچ عجله ای نداشته باشيم. يعنی اصلا برايمان مهم نبود که کی اين آلبوم آماده می شود، تنها چيزی که برايمان مهم بود اين بود که صددرصد از همه چيز راضی باشيم و بعد کار را ببريم برای ضبط و انتشار.»

بد نيست نظر نيك را هم در اينباره بشنويم: «به عقيده من تفاوت بزرگ اين دو آلبوم در انرژى آهنگهاست. البوم Stoic يك كمى حالت «هويتر» داره، موزيكش هارد راك تر است و كلا تنوع بيشترى دارد.

در آلبوم Stoic برخلاف آلبوم قبلى، چند قطعه اكوستيك هم گنجانده شده است. البته احسان در گپى كه با بچه هاى گروه داشتيم، گفت كه دلش براى آكوستيك زدن تنگ شده بود و چون بيشتر آهنگها را با گيتار آكوستيك ميسازد و مينويسد و بعضى از قطعات هم كلا حال و هواى آكوستيك دارند، اين آهنگها با همون روح آكوستيك در آلبوم ارائه شده و از آن گذشته:

«من در اين آلبوم دوست داشتم يک مقدار کارهای مختلف، يعنی جورهای مختلف آهنگسازی و تنظيم را تجربه و اجرا کنيم. يعنی مثلا آهنگ با پيانو باشهد آهنگ آکوستيک خالی باشد، آهنگ گيتار آکوستيک با همراهى گروه باشد. در واقع جورهای مختلف آهنگها باشند. يکی از روزنامه هاى كانادايى که آلبوم ما را نقد كرده بود، نوشته بود که خيلی سخت است که آدم باور کند که اين ۱۲تا آهنگ را يک نفر نوشته و يک گروه اجرا کرده است.»

و اما انتخاب Stoic به عنوان اسم آلبوم. Stoic مكتبى است فلسفى كه در يونان باستان ريشه داره و به فلسفه رواقى معروف است. طبق اين فلسفه انسان فرزانه بايد از خواهشهاى نفسانى دورى كند و دستخوش خشم و يا لذت نشود.

احسان خود درباره انتخاب اين اسم ميگويد: «ما برای اين آلبوم چيزی حدود ۲۰ و خرده ای اسم داشتيم که بايد يکی را انتخاب می کرديم. ولی به محض اينکه Stoic مطرح شد، ديگر همه گفتند همين خوب است و هر سه ی مان به اين نتيجه رسيدم که همين خوب است. Stoic به اصطلاح کسی ست که در مقابل غم، شادی، درد و لذت هميشه يکسان است. يعنی يک حالتی ست که می داند همه چيز در کنترل يک قدرت برتر است و هيچ تفاوتی ايجاد نمی کند، اينکه حالا من از يک قضيه ای ناراحت باشم يا خوشحال باشم و يا لذت ببرم کلا هيچ چيز در کنترل من نيست.»

سلمان كه طراحى جلد آلبوم را هم برعهده داشته، به موازات كار موسيقى، چندين ماه طراحهاى مختلفى كشيد تا اينكه توانست به طرح مورد نظرش برسد:

« چيزی حدود چهار پنچ ماه طرح ميكشيدم و ذهنم مشغول بود. يک چيزی حدود ۷ cover درست شد که بعد تصميم گرفتيم اين را کاملش کنيم. چيزی که برایمان مهم بود، اين بود كه بيننده بتواند با اسم و طرح رابطه برقرار کند. شايد آن لحظه ی اول رابطه برقرار نکند، فقط بخاطر اينکه معنی کلمه شايد، يعنی چون کلمه يک چيز رايجی نيست که توی گفتگوی روزمره بکار برود، ولی کلا اين چيزها زياد قسمت تمرکز ما نيست که مثلا بگوييم يک چيز آسان انتخاب کنيم که براحتی بشود فهمید. ما ترجيح می دهيم كه فرقش را متوجه بشوند يا unique بودنش را متوجه بشوند. و به اصطلاح چيزی باشد که آهنگها را هم معرفی بکند.»

ناگفته نموند كه روى جلد تصوير آدمك فوتبالدستى ديده ميشود كه چهره اى نامتغيير دارد و اين بيتفاوتى دربرابر غم و شادى يا گل زدن و گل خوردن به گونه اى بيانگر اسم آلبوم است.

سولنايدس در واقع بعد از آلبوم قبلى سر زبانها افتاد و انتشار اين آلبوم با استقبال غيرمنتظره اى روبرو شد. به گفته احسان اين موفقيت در عين حال مسئوليتهاى تازه اى را به همراه خودش آورده و مياورد. در ترانه Overrated ، يكى از ترانه هاى آلبوم جديد ، صحبت از همين مسئوليتهاى تازه است و تصورى نادرست كه گاهى شنونده ها از زندگى بچه هاى گروه دارند.

در صحبتى كه حدود دو سال پيش در زمان انتشار آلبوم قبلى سولنايدس با بچه هاى گروه داشتيم، احسان در مورد آرزوش گفته بود: «بزرگترين آرزوى من اين است كه ما بتوانيم گروهى باشيم كه مردم بتوانند با آهنگهايمان ارتباط برقرار كنند. در واقع بيشترين چيزى كه ميخواهم اين است كه يك نفر به من بگويد، يكى از آهنگهايت زندگى من را عوض كرد.»

آيا اين مسئله حال با انتشار آلبوم استويك تحقق پيدا كرده؟

احسان در پاسخ ميگويد: « خيلی نزديک شده. يعنی ايميل هايی که ما می گيريم يا اينجا وقتی مردم ما را بيرون می بينند يا کسانی که CD را شنيده اند يا کسانی که شوها را نگاه می کنند، سن های مختلف، مثلا يک کسی می آيد و می گويد که آقا دختر من ول کن اين CD نيست. اينها خيلی جالب است که آدم می بيند که آن چيزی که برای من آنقدر مهم است برای يک نفر ديگر هم معنی می دهد و توانسته با آن ارتباط برقرار کند. برای همين می گويم که تقريبا به آرزويم رسيده ام.»

در پايان بد نيست به اين هم اشاره كنيم كهSoul Nidus در تلاش است كه آلبوم جديدش را با همين كيفيت به دست علاقمنداش در داخل ايران برساند و آلبوم Stoic حدود يك ماه ديگر از طريق فروشگاه هاي شهر كتاب قابل تهيه خواهد بود.