یک سال از ریاست جمهوری محمد مرسی در مصر گذشت

محمد مرسی، روز ۳۰ ژوئن ۲۰۱۲ رئیس جمهوری مصر شد. اکنون پس از یک سال مردم مصر هنوز در انتظار دمکراتیزه شدن نهادهای کشور و عدالت اجتماعی هستند.

عمر (نفر سمت چپ) به همراه دوستان‌اش زمان فراغت خود را به فعالیت در امر مبارزه با آزار جنسی زنان می‌گذراند. او می‌گوید: «متاسفانه این امر در دوسال اخیر افزایش چشمگیری داشته است. احترام افراد به زنان کاهش یافته و پلیس هم هیچ دخالتی نمی‌کند.»

یک زن عابر در قاهره ناراحت است که در خارج از کشور همواره با دید انتقادی به اوضاع مصر می‌نگرند. او می‌گوید شوهرش می‌تواند به رغم مشکلات مصر هزینه زندگی او و فرزندانش را تامین کند. این زن مشکلات موجود را امتحانی از طرف خداوند برای شهروندان مصری ارزیابی می‌کند. او اما آرزو می‌کند که دخترش در خارج از مصر زندگی کند.

خالد قبل از انقلاب به گردشگران مصری درس غواصی می‌داد. او در دوران انقلاب به قاهره آمد تا در خیزش مردم شرکت کند. خالد می‌گوید: «اخوان‌المسلمین انقلاب را از ما دزدیدند.» خالد اکنون به فروش آثار هنری خود در خیابان‌های قاهره مشغول است و این کار را نوعی مبارزه علیه دولت وقت می‌داند.

در مدرسه‌ی مایا نمی‌توان در باره سیاست صحبت کرد. او که ۱۶ ساله است می‌گوید: «من فکر می‌کنم بیشتر معلم‌ها علاقه‌ای به صحبت کردن در باره سیاست ندارند. او اما در خیابان‌های قاهره اعلامیه‌هایی را در تایید حقوق شهروندی بیشتر مردم پخش می‌کند.

چهل سال است که عبدالله نگهبانی از آرامگاه "شهر مردگان" در حومه قاهره را به عهده دارد. او حدود ۵۰ یورو در ماه حقوق می‌گیرد. این حقوق آن قدر ناچیز است که عبدالله نمی‌تواند با آن شکم خود و خانواده‌اش را سیر کند. او در باره انقلاب در مصر می‌گوید: «برای فقرا هیچ وقت چیزی تغییر نمی‌کند.»

مصطفی به دیدار خانواده‌اش در قاهره رفته است. او در شهر آخن آلمان در رشته مهندسی راه و ساختمان تحصیل می‌کند. مصطفی تحولات دوسال پیش را در کشور خود از راه دور دنبال کرده است. او به هنگام دیدار از خانواده خود در تعطیلی‌های دانشگاهی متوجه نارضایتی مردم شده است. مصطفی اما از امید جوانان به آینده خشنود است.

ظهرها در رستوران ابوطارق در قاهره کارمندان شرکت‌ها، خانواده‌ها و گردشگران جمع‌اند. درآمد رئیس رستوران چه در دوران درگیری‌های سیاسی در قاهره و چه بعد از آن کاهش نیافته است. او می‌گوید: «در دوران بحران هم مردم به فکر شکم‌شان هستند و به هنگام خوردن به سیاست فکر نمی‌کنند.»