۷ فوریه ۱۹۷۹: پزشک آدمکش

یوزف منگله (Josef Mengele) در روز ۱۱ مارس ۱۹۱۱ در گونتسبورگ در جنوب آلمان زاده شد. پدرش مهندس مکانیک و صاحب یک کارخانه تراکتورسازی بود. پدر و مادرش کاتولیک‌های باورمندی بودند.

یوزف از ۱۳ سالگی به "مجمع نوجوانان آلمان بزرگ" پیوست و جنگ و ستیز آموخت. در دوران تحصیل رشته پزشکی به عضویت شبه‌نظامیان "کلاهخودی‌های جوان" درآمد که از نازی‌ها هواداری می‌کردند.

منگله جوان از همان آغاز زندگی حرفه‌ای خود به عنوان پزشک به جرگه "پژوهشگران انسان‌شناسی" وارد شد که می‌خواستند "از راه‌های علمی پستی نژادهای ناآریایی" را نسبت به نژاد آریایی ثابت کنند.

منگله دو تز دکترا در این زمینه نوشت و طبیعی است که در دوره نازی‌ها با بهترین امتیاز از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد.
از سال ۱۹۴۳ در اردوگاه کار و مرگ آشویتس هر روز مردم را به صف می‌کردند و او دستور می‌داد: "دست چپ" یعنی به سوی کوره‌های آدم‌سوزی یا "دست راست" یعنی به سوی آزمایشگاه.

در آزمایشگاه از اسیران خود همچون موش آزمایشگاهی استفاده می‌کرد. به اسیران داروهای دردآور و بیماری‌زا می‌خوراند و دارو تزریق می‌کرد تا مقاومت بدنشان را بسنجد. تخصص او دوقلوها بودند.

گیدو و نینا دو خواهر و برادر نوزاد را مانند دوقلوهای به هم چسبیده به یکدیگر دوخت. دو کودک آنقدر رنج کشیدند که پدر و مادر اسیرشان مجبور شدند برای رهایی از درد آن‌ها را از بین ببرند.

منگله اندام‌های اسیران زنده را از تنشان جدا می‌کرد و به موسسه پژوهشی کایزر ویلهلم در برلین می‌فرستاد.

پس از شکست نازی‌ها و رژیم رایش سوم، منگله به جنوب آلمان گریخت و با نام و قیافه مبدل توانست از آلمان به آرژانتین بگریزد و در آنجا تا سال ۱۹۶۰ با نام حقیقی خود زندگی می‌کرد. اما پس از دستگیری و اعدام آدولف آیشمان، مسئول انتقال یهودیان به اردوگاه‌های کار و مرگ، منگله از ترس دستگیر شدن، با نام‌های مستعار از راه پاراگوه به برزیل گریخت.

یوزف منگله بی آنکه به چنگ پلیس بین‌المللی بیفتد و به دادگاه رسیدگی به جنایت علیه بشریت تحویل داده شود، در ۶۸ سالگی در برتیوگا به هنگام شنا سکته کرد و غرق شد.