۸۵ سالگی شان کانری، مردی که زنان را شیفته جیمز باند کرد

اگر چه شان کانری در نقش مأمور ۰۰۷ به شهرتی جهانی دست یافت، اما در طول بیش از نیم قرن فعالیت هنری خود در حدود هشتاد فیلم در نقش‌های بسیاری ظاهر شد. او لقب "سر" را از ملکه الیزابت دوم دریافت کرد. دریافت جوایز اسکار، گلدن گلوب و جایزه فیلم اروپا از جمله موفقیت‌هایی است که در کارنامه این ستاره‌ محبوب به ثبت رسیده‌اند.

شان کانری در روز ۲۵ ماه اوت ۱۹۳۰ در محله‌ای فقیرنشین در ادینبورگ (اسکاتلند) به دنیا آمد و راه پرپیچ و خمی را پشت سر گذاشت تا سرانجام از عالم سینما سر درآورد. ۱۴ ساله بود که مدرسه را ترک کرد. او در ۱۶ سالگی به نیروی دریایی بریتانیا پیوست تا به گفته‌ی خودش "در گوشه و کنار جهان سیر و سیاحت کند و آن را بشناسد". شان کانری در نمایی از فیلم "شکار زیردریایی اکتبر سرخ" (۱۹۹۰).

شان کانری اما پس از ۳ سال به علت بیماری زخم معده از خدمت معاف شد و بیکاری و فقر بار دیگر به سراغش آمد. در این دوره به کارهای کوچک و گوناگونی پرداخت تا بتواند خود را سرپا نگه دارد. گاه شیرفروشی می‌کرد و گاه به‌عنوان کارگر ساختمانی خرج زندگی خود را در می‌آورد. تصویر: شان کانری در کنار جینا لولوبریجیدا در نمایی از فیلم "زن حصیری) (۱۹۶۳).

شان کانری پا به پای این کارهای کوچک به پرورش و زیبایی اندام روی آورد، چنانچه در سال ۱۹۵۰ به مقام قهرمانی زیبایی اندام در اسکاتلند رسید و سپس در مسابقات جهانی ‌مقام سوم را به دست آورد. اما دست سرنوشت او را به سوی هنرپیشگی در تئاتر و سینما کشاند. پس از آن که چند ماهی در یک نمایش موزیکال در یک گروه کر فعالیت کرد، در نمایشنامه‌های دیگر نیز به او نقش‌های کوچکی داده شد. تصویر: کانری و همسرش در سال ۱۹۷۷.

کانری مجذوب تئاتر و هنر نمایش شده بود و به این ترتیب چشم به جهانی باز کرد که پیش از آن با آن بیگانه بود. برخلاف بسیاری از هنرپیشگان که دوست دارند چون ستاره بدرخشند اما همت و پشتکار کافی ندارند، شان کانری با سرسختی سعی در آموختن و پرورش خود داشت و به گفته‌ی خودش، "در طول ۵ سال خود را ساخت".

پس از ایفای رشته‌ای از نقش‌های کوچک در فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی سرانجام روزنه‌های روشنایی و درهای شهرت به روی او باز شد. کانری در سال ۱۹۵۶ نقش اول را در فیلم "عنکبوت کور" بازی کرد. ایفای نقش دشوار ستوان ورونسکی در فیلم تلویزیونی "آنا کارنینا" (۱۹۶۱) بر پایه رمان معروف لئو تولستوی، قدرت بازیگری او را به کمال نشان داد. تصویر: نمایی از فیلم "شاید جایی و وقتی دیگر" (۱۹۵۸).

در سال ۱۹۶۲ آرای خوانندگان یکی از روزنامه‌های لندن در گزینش شان کانری برای دریافت نقش "جیمزباند" کمک کرد. نخستین فیلم از سری فیلم‌های جیمزباند، مامور ۰۰۷ فیلم "دکتر نو" بود که کانری را به شهرت جهانی رساند. نمایی از فیلم "دکتر نو".

شان کانری در پی آن شش بار دیگر در قالب جیمزباند روی پرده سینما ظاهر شد و با حضور خود توانست موفقیت این مجموعه فیلم‌ها را دو چندان کند. "از روسیه با عشق"، "پنجه طلایی"، "گلوله آتشین"، "فقط دو بار زندگی می‌کنی" و "الماس‌ها ابدی‌اند" از دیگر فیلم‌های جیمز باند هستند که کانری تا دهه هفتاد میلادی در آن‌ها نقش‌آفرینی کرد.

پس از آن بروکلی و سالسمن، تهیه‌کنندگان فیلم‌های "جیمز باند" که شان کانری را برای ایفای نقش این کارآگاه جنایی کشف کرده بودند، موفق شدند او را که دیگر قصد نداشت در این نقش بازی کند، قانع کنند که برای هفتمین بار در نقش مامور ۰۰۷ ظاهر شود. فیلم "هرگز نگو نه!" که بازساخت فیلم "گلوله آتشین" بود، در سال ۱۹۸۳ به پرده‌ی سینما‌ها‌ی جهان راه یافت.

شان کانری با بازی در این فیلم‌ها ثابت کرد که رخت "جیمزباند" درست به قامت او دوخته شده است. به عقیده‌‌ی بسیاری از طرفداران جیمز باند، هیچیک از ایفاگران نقش مامور ۰۰۷ نتوانسته‌اند به اندازه‌ی کانری شخصیت جذاب و چند وجهی جیمز باند را به تصویر بکشند و به همان اندازه تماشاگران زن را مجذوب سازند که تماشاگران مرد را.

اگر چه نام شان کانری با جیمز باند پیوندی جدایی‌ناپذیر دارد، اما او در طول پنج دهه فعالیت هنری خود در نقش‌های کاملا متفاوت و در ژانرهای گوناگون ظاهر شد، از فیلم روان‌شناسانه‌ی "مارنی" ساخته‌ی آلفرد هیچکاک گرفته تا فیلم‌های درام، اکشن و تاریخی مانند ‌"نام گل سرخ". نمایی از فیلم "نام گل سرخ" که بر اساس رمان تاریخی و معروف اومبرتو اکو ساخته شد و در سال ۱۹۸۶ به نمایش درآمد.

شان کانری یک بار، آن هم در سال ۱۹۸۷ به خاطر ایفای نقش مکمل مرد در فیلم "تسخیرناپذیران" به کارگردانی برایان دی پالما موفق به دریافت جایزه ‌اسکار شد. این فیلم از دید بسیاری از منتقدان یکی از شاهکارهای سینمایی در دهه ۱۹۸۰ میلادی است. کوین کاستنر و اندی گارسیا از دیگر نقش‌آفرینان این فیلم بودند که داستان بازداشت آل کاپون، گانگستر معروف آمریکایی را به تصویر می‌کشد. نمایی از فیلم "تسخیرناپذیران".

کانری همواره یکی از جذاب‌ترین هنرپیشگان سینما محسوب می‌شده و حتی در سال ۱۹۸۹ در آستانه‌ی سن ۶۰ سالگی از سوی مجله People به عنوان "سکسی‌ترین" مرد سال برگزیده شد.

کانری به زادگاهش اسکاتلند عشق می‌ورزد و یکی از اعضای فعال حزب ملی اسکاتلند است که برای استقلال اسکاتلند از بریتانیای کبیر مبارزه می‌کند. شاید به خاطر همین بود که مدت زیادی طول کشید تا سرانجام در سال ۲۰۰۰ میلادی با دریافت لقب "سر" از ملکه بریتانیا به جرگه‌ی اشراف پیوست. گفته می‌شود که اگر او خود را به‌عنوان یک اسکاتلندی میهن‌پرست دوآتشه نشان نمی‌داد، خیلی زودتر این لقب را دریافت کرده بود.

شان کانری در سال ۲۰۰۸ زندگینامه خود را تحت عنوان "زندگی من، اسکاتلند من" منتشر کرد. جالب است که او در ابتدا قصد نداشت زندگینامه خود را منتشر کند، اما در نهایت دست به این کار زد. او خود زمانی در این باره گفته بود: «نمی‌خواهم بقیه عمرم را به تصحیح دروغ‌هایی بگذرانم که دیگران درباره من می‌نویسند.»

شان کانری در سال ۲۰۰۵ خود را از صحنه کنار کشید و به فعالیت بازیگری خود خاتمه داد. او در آن زمان گفته بود که از کارکردن با این "ابلهان ساکن هالیوود" خسته شده است. البته او کاملا با دنیای فیلم خداحافظی نکرد، بلکه در سال ۲۰۱۲ با صدای گیرای خود در صداگذاری فیلم‌"سر بیلی، نگهبان تپه‌های هایلند" همکاری کرد.

کانری در طول نیم قرن بازیگری جوایز متعددی دریافت کرد که از میان آنها می‌توان به جوایز اسکار (تصویر) گلدن گلوب و جایزه فیلم اروپا به پاس یک عمر تلاش هنری اشاره کرد. روز ۲۵ اوت ۲۰۱۵ مصادف است با هشتاد و پنجمین سالگرد تولد این ستاره‌ی محبوب.