Германија - земја на пивото

Пивата содржат широк спектар на концентрација на алкохол и вкус. Не се сите во согласност со Указот за чистота на пивото, затоа на етикетата не стои секогаш и зборот „пиво“. Некои видови пиво се произведени од големи фирми, други пак од мали независни пиварници. Но, сите се вкусни.

Берлинското светло пиво е пченично пиво со мал процент алкохол, а се произведува од 17 век. Неговата киселкаста нота ја добива со додавање на еден лактобацил. Во Берлин ова пиво обично се сервира со дотурање малку овошен сируп. Уште Фридрих Велики знаел како се прави светло пиво, а Наполеон го „крстил“ „шампањ од северот“.

Од 1516 година германското пиво смее да содржи само вода, јачмен, слад и квасец. Прописот за чистота на пивото требало да ги спречи бескруполозните производители на пиво да му додаваат често и отровни состојки. Но, денес не постои никаква причина за забрана на природни состојки во пивото. Берлинската мала пиварница Хајденпетер на пример креираше вкусно пиво од малини, според белгиски пример.

Сол во пивото? Звучи смешно, но тоа е тајната која се крие во специјалниот вкус на пивото Госе. Тоа потекнува од регионот Харц и се произведува уште од 14 век. Мешавината од коријандер, млечни киселини и специјален локален вид квас создава пијалок со солен вкус, без да предизвикува жед. Госе е постар од Законот за чистота на пивото, затоа го ужива статусот на „специјално пиво“.

Долго траеше додека движењето за „крефт’ пиво од САД стигна до Германија, но во меѓувреме и овде се етаблираа вкусните пива од мали независни пиварници. Една од нив е и Берлинер берг, позната и надвор од националните граници која ги истражува англо-американските стилови во целата нивна разновидност. Многу омилено е Пејл Ејл!

Без оглед на надмоќта на „Пилзен“ и „Лагер“ пивата, и регионалните пивски специјалитети имаат долга традиција во Германија. На пример - „Келш“ од Келн или „Алтбиер“ од Диселдорф и околината. Ознаката „алт“, „стар“ во името значи: произведено според стара традиција. Пивото е горко и содржи голем процент на хмељ. „Ујриге“ спаѓа во најомилените традиционални пива.

Чадените пива од градот Бамберг, познат по „љубовта кон пивото“, се многу далеку од вообичаениот вид „Пилс“, каде при ферментацијата квасецот се спушта на дното. Овде сладот се загрева на отворен оган, што на пивото му дава вкус на чад. На почеток, тоа е предизвик дури и за искусни пивопијци, но е незаменлив приодружник на типичното бамбершко мезе.

Ова пиво со процентот алкохол кој го содржи, од 6 до 65 проценти, што е сегашниот светски рекорд, најчесто се препорачува и се пие во количина типична за вино и други видови посилен алкохол, во чаши наместо во шишиња.

Традиционално, темните пива како на пример тириншкиот „Кестрицер“ се „Лагер“- пива кои се чуваат заради ферментација на темно и ладно место, а чија темна боја се должи на печениот хмељ. „Блек Ница Империал Стоут“ содржи десет различни видови слад и девет проценти алкохол.