ЕУРО2020: Многу патување, малку логика

За навивачите на Велс и Швајцарија Европското првенство можеше да биде и помалку стресно. Најпрво, двата навивачки табори треба да се сретнат во Баку, Азербејџан каде што нивните тимови играат едни против други. Но, за разлика од Велшаните кои и вториот меч го играат во Баку, Швајцарците мораат во Рим, а потоа уште 3.000 километри назад до Азербејџан. Во воздух можат да им отпоздрават на Велшаните кои летаат до Рим за третиот меч.
Оној кој ќе заврши трет во групата, игра осмина-финале повторно во Баку- а можеби и на друго место- а второпласираниот секако игра во Амстердам, но ако мине во четвртфинале оттаму ќе мора повторно во Баку. Многу логично. Оние што ќе стигнат до полуфиналето, остануваат во Лондон.
Распоредот на натпревари не е многу одржлив, а толку летање не е ни климатски неутрално- и сето тоа во време на пандемија кога министрите за здравство низ Европа повикуваат годишниот одмор да се организира дома. На радост на вирусот, од прекумерно патување за време на првенството не се погодени само Велшаните и Швајцарците. На пример, Македонците и Австријците во Групата Ц патуваат меѓу Амстердам и Букурешт, Полјаците и Словаците во Групата Е меѓу Севилја и Санкт Петербург. Сите останати, со исклучок на шесте „шефови на групи“ Италија, Данска, Холандија, Шпанија, Англија и Германија, исто така мора да патуваат барем еднаш во прелиминарната рунда.
Кој навивач може сето тоа да го проследи во живо? Кој воопшто може тоа да си го дозволи? И дали пандемиските правила теоретски дозволуваат да се испочитуваат сите тестирања или карантини?
Досега европските турнири се играа во една или најмногу две земји и далечините не беа толкави. Местата каде што се играше беа собиралишта на бројни навивачи. Сега тие само ќе навраќаат.
Но, како што може да видиме, интересите на навивачите воопшто не се во прв план. Многумина мораа да ги вратат влезниците поради ограничените капацитети на стадионите, додека УЕФА и натаму нуди некои ексклузивни и скапи билети и им дели карти на спонзорите. Вистинскиот навивач нека седне во фотелја, оттаму рекламите и онака подобро се гледаат.
Инаку, одговорноста што ЕУРО се игра во толку земји ја сноси бившиот шеф на УЕФА, Мишел Платини. Официјалната причина за експерименталниот формат е 60. роденден на европските првенства. За волја на вистината, УЕФА имаше потешкотии да најде и земја домаќин. Никој не се осмелуваше да ја преземе организацијата откако Платини го „надува“ бројот на учесници од 16 на 24 за да им направи услуга на помалите сојузи и да ги добие нивните гласови во новата трка за претседател.
Не сакам да го расипувам уживањето- одлично е што ќе учествуваат Северна Македонија, Финска и Северна Ирска, кои тешко би влегле меѓу 16 учесници во нормални околности. Но трупањето тимови ја намалува возбудата, а првата рунда, по која испаѓаат само 8 од 24 тимови, спортски е речиси безвредна.
За утеха е што паневропското првенство треба да биде само експеримент. Првенството во 2024 треба да го организира само Германија. Тука од еден крај на земјата до друг, со воз, може да се стигне за шест часа. Не знаеме колку би му требало на возот од Баку до Рим.