Historia NATO

Wyzwolona spod dyktatury generała Franco Hiszpania zostaje 16 członkiem Sojuszu.

Do Sojuszu przystępują: Albania i Chorwacja. NATO liczy 28 członków.

Przekazanie do użytku nowego centrum NATO na obrzeżach Brukseli nastąpiło 16.10.1967 roku.

Z obawy przed ponownym wciągnięciem Francji w wojnę w Wietnamie, prezydent de Gaulle decyduje o wycofaniu tego kraju ze struktur militarnych NATO. Francja pozostaje jednak dalej w strukturach politycznych Sojuszu. Na zdj. prezydent de Gaulle z kanclerzem RFN Adenauerem (1965).

Na historycznym szczycie w Madrycie 8-9 lipca 1997 roku Sojusz oferuje Polsce, Węgrom i Czechom członkostwo w NATO. Krok ten poprzedza m. in. intensywna akcja dyplomatyczna Niemiec wspierająca aspiracje Polski do członkostwa w Sojuszu.

4 kwietnia 1949 roku dziesięć krajów europejskich (Belgia, Dania, Francja, Holandia, Islandia, Luksemburg, Norwegia, Portugalia, Wielka Brytania i Włochy) oraz USA i Kanada zawierają układ o pomocy wojskowej. W preambule NATO napisano: "Sojusznicy chcą bronić wolności, wspólnego dziedzictwa i cywilizacji własnych narodów, które opierają się na fundamentach demokracji, wolności jednostki i praworządności". Na zdj. minister spraw zagranicznych Francji Robert Schuman przemawia w czasie uroczystości podpisania traktatu waszyngtońskiego (Waszyngton, 1949).

Od grudnia 2001 roku w Afganistanie stacjonują oddziały NATO w ramach misji ISAF. W ich skład wchodzą m. in. oddziały polskie i niemieckie. Interwencja w Afganistanie sprowokowana zostaje przez terrorystyczny atak na USA. Zadaniem NATO jest zlikwidowanie zaplecza islamskich terrorystów i pomoc w odbudowie zniszczonego kraju.

24 marca 1999 NATO rozpoczyna naloty na Belgrad - bez zgody Rady Bezpieczeństwa ONZ. Akcję NATO poprzedziły wielomiesięczne rokowania z prezydentem Jugosławii Milosevicem. Miały one za cel zapobieżenie prześladowaniom i wypędzeniom Albańczyków z serbskiej prowincji Kosowo. W czerwcu 1999 roku Milosevic daje za wygrają i otwiera drogę do stacjonowania sił pokojowych NATO w ramach misji KFOR w Kosowie. Interwencja w Jugosławii była jednocześnie pierwszą akcją zbrojną od czasów II wojny światowej, w której udział wzięli żołnierze z RFN. Na zdj. żołnierze misji KFOR w Kosowie w czasie kontroli drogowej (2008).

Pierwszym sekretarzem generalnym NATO zostaje Brytyjczyk lord Hastings Lionel Ismay (zdjęcie z 1953 roku)

12 marca 1999 roku Polska, Węgry i Czechy przystępują do NATO. Wolna Polska i demokratyczne Niemcy stają się oficjalnie sojusznikami. Sojusz liczy 19 członków. Na zdj. fajerwerki przy Grobie Nieznanego Zolnierza z okazji przystąpienia Polski do NATO (12.03.1999)

W 1952 roku do Sojuszu dołączają Turcja i Grecja.

Sekretarzem generalnym NATO zostaje po raz pierwszy (i jak dotąd ostatni) Niemiec - Manfred Wörner (zdjęcie z 1993 roku).

Gwiazda o czterech ramionach symbolizować ma kompas, który wskazuje NATO właściwą drogę do pokoju. Koło symbolizuje zwartość członków Sojuszu.

Po raz pierwszy w historii NATO odwiedza minister spraw zagranicznych Związku Radzieckiego Edward Szewardnadze.

Brytyjski minister spraw zagranicznych Anthony Eden podpisuje 23.10.1954 porozumienie w sprawie przystąpienia Republiki Federalnej Niemiec do Sojuszu. Porozumienie ma m.in. na celu zakończenie okupacji Niemiec zachodnich oraz włączenie RFN do Unii Zachodnioeuropejskiej (zdj. archiwalne z 1954 roku)

Do Sojuszu przystępują: Bułgaria, Estonia, Litwa, Łotwa, Rumunia, Słowacja i Słowenia. Na zdj. flagi członków NATO na Starym Mieście w Wilnie (2005 rok).

Po 43 latach Francja powraca do struktur wojskowych NATO.