Ludwig van Beethoven

W tym małym domu Ludwig van Beethoven przyszedł na świat w grudniu 1770 roku. Tu żył do roku 1792, kiedy wyprowadził się do Wiednia, gdzie spędził resztę życia. W domu Beethovena mieści się dziś muzeum z dużymi zbiorami rękopisów, instrumentów i innych rzeczy, które należały do kompozytora.

Ten portret Beethovena to jego najwcześniejszy zachowany wizerunek. Pierwszym nauczycielem kompozytora był jego ojciec, Johann van Beethoven, który bywał dla syna bardzo srogi. Był też uzależniony od alkoholu. Szybko okazało się, że młody Ludwig jest wybitnie uzdolniony. Miał trzynaście lat, kiedy opublikowano jego 3 sonaty fortepianowe. Regularnie grał na fortepianie, klawesynie i altówce na dworze w Bonn.

W Wiedniu Beethoven studiował u znanego kompozytora, Józefa Haydna. Po raz pierwszy spotkali się w słynnej „La Redoute” Sali koncertowej i balowej w Bonn. Podobno w tym miejscu odbyło się jedno z pierwszych przedstawień opery „Czarodziejski flet” Mozarta. Klasycystyczny budynek stoi w Bad Godesberg, niedaleko Bonn.

W 1792 roku Beethoven przeniósł się do Wiednia, gdzie studiował pod okiem wielu kompozytorów. Liczył też na spotkanie z Mozartem, ale niestety, przyjechał do Wiednia za późno. Rok po śmierci Mozarta.

Beethoven zaczął tracić słuch jako dwudziestoparolatek. W 1814 roku był już zupełnie głuchy. Trąbki słuchowe należą do zbiorów muzeum w Bonn. Zostały zaprojektowane przez przyjaciela kompozytora, wiedeńskiego inżyniera i wynalazcę - Johanna Mälzla. Beethoven porozumiewał się z ludźmi zapisując swoje wypowiedzi w podręcznym notatniku. Nie przestał komponować.

W 1802 roku Beethoven przeprowadził się do Heiligenstadt, w pobliżu Wiednia. Na zdjęciu z 1898 roku główna ulica miasteczka. Tam powstał słynny „Testament heiligensztadzki”, list do braci: Johanna i Carla, którego Beethoven nigdy nie wysłał. Jest to opis walki, jaką kompozytor toczył z postępującą chorobą.

Beethoven grał na fortepianie od najmłodszych lat. Skomponował liczne utwory na ten instrument, w tym znakomite sonaty fortepianowe i koncerty. Beethoven był pod wrażeniem nowych, romantycznych idei, które opanowały Europę. Jego muzyka stanowi pomost między klasycyzmem a romantyzmem.

Ten obraz jest stanowi dokumentację „incydentu w Toeplitz” Beethoven spacerował z Johannem Wolfgangiem Goethem (z lewej, w oddali) i nie pokłonił się przejeżdżającej rodzinie cesarskiej, a wielki poeta zrobił to. Beethoven wiele sobie obiecywał po tym pierwszym spotkaniu z Goethem. On ograniczył się do stwierdzenia, że Beethoven „jest introwertykiem”. W tym okresie kompozytor przechodził kryzys twórczy.

IX Symfonia z muzycznym opracowaniem „Ody do radości” Friedricha Schillera należy do najbardziej znanych kompozycji Beethovena. W czasie prawykonania tego utworu był już zupełnie głuchy. Nie słyszał nawet wiwatów publiczności. Dopiero, kiedy ktoś obrócił go w jej stronę zorientował się, że osiągnął sukces. Nie słyszał jednak burzy oklasków i podobno zaczął płakać.

IX Symfonia była gotowa w roku 1824. Beethoven mieszkał wówczas w tym budynku, przy Ungargasse w Wiedniu. W tym okresie opiekował się Karlem, synem swojego zmarłego brata. Stosunki między kompozytorem a jego bratankiem były bardzo napięte. W 1826 roku chłopak próbował popełnić samobójstwo. Beethoven był wstrząśnięty.

Beethoven zmarł 26 marca 1827 roku. Cierpiał z powodu choroby wątroby i jelit. Na obrazie, jego autor, Franz Stober przedstawił pogrzeb kompozytora, który odbył się w Wiedniu 29 marca. W uroczystości wzięło udział ponad 20 tys. ludzi.